INHERITING AND ENHANCING CULTURE INDENTITY OF KAREN ETHNIC GROUPS IN BAN NONG BANG LINTHIN SUB-DISTRICT THONG PHA PHUM DISTRICT KANCHANABURI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aims to synthesize the cultural identity of the Karen community, develop cultural products of the Karen community, study consumer behavior of the Karen ethnic group, and suggest marketing strategies for cultural products of the Karen community of Ban Nong Bang, Lin Thin Subdistrict, Thong Pha Phum District, Kanchanaburi Province. This research used a mixed-method approach using action research. The key informants were: 1) Synthesize cultural identity, 23 people; and 2) Develop cultural products, collecting data from 167 consumers.
The research and data collection tools included structured in-depth interviews, focus group discussions, community forums, and questionnaires. Descriptive data analysis was used. The research results revealed that the cultural identity of the Karen community of Ban Nong Bang has 8 aspects: language, beliefs, food, clothing, music and performances, arts and crafts, traditions, and residence. The product “Karen Spicy Curry Paste” was developed as the main product of the community. Packaging, logo, cost calculation, and distribution plan were designed for both retail and wholesale. Consumer behavior of the Karen ethnic group is mostly because they like to eat regularly, buying
1 - 2 times a week from grocery stores, and preferring plastic bag packaging that is sold separately. and buy 100 - 300 grams at a time. The marketing mix factors in all 4 areas, namely product, price, distribution channels, and marketing promotion, are at a high level, especially the product with the highest average value. Suggestions for marketing guidelines for the product include requesting FDA approval, clearly labeling the price, promoting sales through both online and offline channels, and having government agencies support marketing and control product quality continuously.
Article Details
References
กรมวิทยาศาสตร์บริการ. (2555). ทำดีเพื่อเจ้าพ่อหลวง: เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพมหานคร: กรมวิทยาศาสตร์บริการ.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2566). แผนยุทธศาสตร์ความมั่นคงของมนุษย์ พ.ศ. 2556 - 2566. เรียกใช้เมื่อ 7 เมษายน 2568 จาก https://shorturl.asia/WqhXK
กัญญารัตน์ แก้วกมล และคณะ. (2564). การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 77-93.
จิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ และคณะ. (2563). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรม กะเหรี่ยง: กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงจังหวัดราชบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 14(2), 84-97.
ช่อพฤกษ์ ผิวกู่. (2560). แนวทางการพัฒนาทุนวัฒนธรรมนวัตกรรมสู่ Thailand 4.0 รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ครั้งที่ 4 (134 - 142). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ดรชา จันทวิบูลย์. (2562). การศึกษาปัจจัยที่ทำให้ตัดสินใจเลือกซื้อน้ำพริกเผาโบราณชาววัง สูตรคุณยายในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
ดุสิต ทองเปรมจิตต์. (2564). การออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกและพัฒนาบูธจัดแสดงสินค้าของชนเผ่ากะเหรี่ยง ต.บ้านหลวง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(1), 214-232.
นฤมล ลภะวงศ์ และอนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์. (2557). กระบวนการจัดการเพื่อรักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ บ้านหนองมณฑา ตำบลแม่วิน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 10(2), 44-55.
ประสิทธิ์ เผยกลิ่น. (2567). พฤติกรรมผู้บริโภคและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อกระบวนการตัดสินใจ ซื้อน้ำพริกสำเร็จรูปพร้อมบริโภคในอำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(8), 113-124.
ปัญญดา ธรรมกุล. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อน้ำพริกไตปลาแห้งของประชากรในจังหวัดตรัง. เรียกใช้เมื่อ 29 เมษายน 2568 จาก http://www.ba-abstract.ru.ac.th/AbstractPdf/2562-5-11_1602745370.pdf
ผู้รู้ชุมชน. (18 ม.ค. 2568). รูปแบบผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณ. (รจนา นิลมานนท์, ผู้สัมภาษณ์)
รภัสสรณ์ คงธนจารุอนันต์ และคณะ. (2567). กลยุทธ์ทางการตลาดของธุรกิจน้ำพริกแกงสำเร็จรูปในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 14(1), 28-37.
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร องค์การมหาชน. (2566). ฐานข้อมูลชาติพันธุ์. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2568 จาก https://ethnicity.sac.or.th/database-overview
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร องค์การมหาชน. (2567). สถานการณ์ชาติพันธุ์. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2568 จาก https://ethnicity.sac.or.th/database-policy?cat=1
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาประชากรเพื่อการพัฒนาประเทศระยะยาว พ.ศ. 2565 - 2580. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดีการพิมพ์.
สิริมนต์ ชายเกตุ และคณะ. (2553). การบริโภคน้ำพริกของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 2(3), 64-79.
สุพัตรา ลิขิตวาณิช. (2561). การศึกษาพฤติกรรมและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์น้ำพริกผ่านช่องทางออนไลน์ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุรวุฒิ ปัดไธสง. (2545). วัฒนธรรมชุมชน: เงื่อนไขความเข็มแข็งชุมชน/หมู่บ้าน. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 8(1), 11-19.
องอาจ นัยพัฒน์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
อัจฉรียา โชติกลาง และเจนคณิต สุขสัมฤทธิ์. (2559). การศึกษาแนวทางการเพิ่มช่องทางการตลาดของพริกแกงกะเหรี่ยงในจังหวัดราชบุรี. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.