การขับเคลื่อนวิสาหกิจชุมชน ให้เข้าถึงงบประมาณของรัฐ เพื่อสร้างงาน สร้างรายได้ สู่ชุมชนจัดการตนเอง อย่างยั่งยืน ในจังหวัด กระบี่ พังงา และภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาสภาพปัญหา ระดับความพึงพอใจ และแนวทางการพัฒนากลุ่มวิสาหกิจชุมชนให้เข้าถึงงบประมาณของรัฐเพื่อสร้างงานสร้างรายได้สู่ชุมชนจัดการตนเองอย่างยั่งยืนใน จังหวัดกระบี่ พังงา และภูเก็ต เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการ ท่องเที่ยวชุมชนผู้นำชุมชน เลือกโดยใช้สูตรคำนวณของ ทาโร่ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 376 คน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ตัวแทนจากหน่วยงานต่างที่เกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวชุมชน เลือกแบบเจาะจง จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามและการ สัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัญหาการขับเคลื่อน วิสาหกิจชุมชน ให้เข้าถึงงบประมาณของรัฐฯ ได้แก่ 1) การพัฒนาศักยภาพบุคลากและผู้ประกอบการวิสาหกิจ ชุมชน 2) การยกระดับผลิตภัณฑ์และการบริการในกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ให้ได้มาตรฐานและสามารถรองรับ ตลาดกลุ่มเป้าหมายได้ 3) การส่งเสริมการบูรณาการความร่วมมือภาคีเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน และ 4) การส่งเสริมการประชาสัมพันธ์และการตลาดเชิงรุกผลิตภัณฑ์และบริการในวิสาหกิจชุมชน มีระดับความพึงพอใจ การพัฒนากลุ่มวิสาหกิจชุมชนฯ โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด สำหรับแนวทางการขับเคลื่อน วิสาหกิจชุมชน ให้เข้าถึงงบประมาณของรัฐฯ ได้แก่ 1) ควรพัฒนาศักยภาพบุคลากรและผู้ประกอบการ วิสาหกิจชุมชน 2) ควรยกระดับผลิตภัณฑ์และการบริการในกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ให้ได้มาตรฐานและสามารถ รองรับตลาดกลุ่มเป้าหมายได้ 3) ควรส่งเสริมการบูรณาการความร่วมมือภาคีเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนเพื่อสร้างงาน สร้างอาชีพ ส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนสู่ความยั่งยืน และ 4) ควรส่งเสริมการประชาสัมพันธ์และ การตลาดเชิงรุกผลิตภัณฑ์และบริการในวิสาหกิจชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครองกระทรวงมหาดไทย. (2568). โครงสร้างข้อมูลสถิติจำนวนประชากรไทยที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านแยกรายอายุรายเดือน. เรียกใช้เมื่อ 1 พฤษภาคม 2568 จาก https://stat.bora.dopa.go.th/new_stat/webPage/statByAgeMonth.php
เกสรี พงษ์สังข์ และคณะ. (2566). การฟื้นฟูวิสาหกิจชุมชนเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจฐานรากโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลพิมลราช อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 17(1), 154-168.
คะนึงรัตน์ คำมณี และคณะ. (2566). สถานภาพและแนวทางการพัฒนาความเข้มแข็งวิสาหกิจชุมชนเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจฐานราก กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิทยาศาสตร์เกษตรและการจัดการ, 7(2), 5-15.
จักษวัชร ศิริวรรณ. (2563). แนวคิด ความสำคัญ และกระบวนการจัดทำแผนยุทธศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 6 มิถุนายน 2565 จาก https://www.gotoknow.org/posts/437659
จาริตรา เจตนะวิบูลย์ และคณะ. (2566). ความสำเร็จของธุรกิจสายการบินอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 13(4), 978-1000.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2551). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.
ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2553). การออกแบบการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พรชณิตว์ แก้วเนตร. (2566). อำนาจละมุน (Soft Power) ที่สะท้อนในธุรกิจกํารประกวดนางงาม: การใช้มุมมองทำสังคมและธุรกิจวิเคราะห์ผลกระทบในเชิงอำนาจละมุน. วารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน, 5(2), 75-82.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2539). ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะศาสนาประจำชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร. สำนักพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.
ภิศักดิ์ กัลยาณมิตร. (2558). การพัฒนาอย่างยั่งยืนของประเทศกลุ่มนอร์ดิก. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 4(2), 17-37.
รัชต์นนท์ มารัตน์ภักตรมาศ และคณะ. (2566). การขับเคลื่อนการมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการจัดการตนเองอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา เครือข่ายองค์กรชุมชนจังหวัดกระบี่ และจังหวัดพัทลุง. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(3), 427-441.
วชิรวัชร งามละม่อม. (2559). ทฤษฎีการเปลี่ยนแปลงทางสังคม. เรียกใช้เมื่อ 19 ตุลาคม 2566 จาก https://learningofpublic.blogspot.com/2015/11/blog-post_18.html
ศิริพร เครือทอง และคณะ. (2567). การบริหารงานวิชาการเพื่อพัฒนาสมรรถนะนวัตกร. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 8(1), 81-93.
ศิริภรณ์ บุญประกอบ และคณะ. (2567). วัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครปฐม. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 22(2), 154-166.
สรสินธุ์ ฉายสินสอน. (2567). การจัดการเชิงกลยุทธ์เพื่อพัฒนาวิสาหกิจชุมชนภายใต้เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs). วารสารสมาคมนักวิจัยปี, 9(1), 98-116.
สุพาดา สิริกุตตา. (2566). แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนแปรรูปผลไม้บ้านยาวี จังหวัดเพชรบูรณ. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 26(1), 89-104.
อรมน ปั้นทอง และคณะ. (2567). การพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชนผู้ผลิตหัตถกรรมผ้าทอไทยพวนบ้านใหม่ จังหวัดนครนายก. วารสารสมาคมนักวิจัย, 29(2), 164-179.
อัครวินท์ ศาสนพิทักษ์ และคณะ. (2567). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (เมืองมรดกโลก). วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 13(1), 60-77.
Fortunato, M. W. P. & Alter, T. R. (2023). Interactional theory as a keystone of learning in action, creativity, innovation, and democracy. Local Development & Society, 4(3), 434-455.
