กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ของผู้เรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ของผู้เรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบและศึกษาผลก่อนและหลังของการใช้กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ของผู้เรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ที่มาจากโรงเรียนสามัญ จำนวน 15 คน ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงผสานวิธี เก็บรวบรวมข้อมูลจากชั้นเรียน สัมภาษณ์ สังเกตการณ์ จากนั้นนําข้อมูลสู่การวิเคราะห์เชิงคุณภาพและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ผลการวิจัยพบว่า กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ออกแบบตามแผนการเรียนการสอนหลักสูตรนาฏดุริยางคศิลป์ ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช 2562 ยึดหลักแนวคิดการพัฒนาทักษะปฏิบัติของเดวีส์ 5 ขั้น ประกอบด้วย 1) ขั้นสาธิตทักษะหรือการกระทำ 2) ขั้นสาธิตและให้ผู้เรียนปฏิบัติทักษะย่อย 3) ขั้นให้ผู้เรียนปฏิบัติทักษะย่อย 4) ขั้นให้เทคนิควิธีการ และ 5) ขั้นให้ผู้เรียนเชื่อมโยงทักษะย่อย ๆ เป็นทักษะที่สมบูรณ์ ตรวจสอบหาค่าความสอดคล้องของกิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์กับวัตถุประสงค์โดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 3 คน ใช้ระยะเวลาศึกษา 18 ครั้ง (3 สัปดาห์) รูปแบบกิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ ประกอบด้วย 1) ดัดมือซ้าย ดัดมือขวา ดัดแขน 2) ยกเท้า ก้าวหน้า กระดกหลัง ก้าวข้าง และ 3) ผสมเท้ากระทบจังหวะ ผลการประเมินพฤติกรรมของนักเรียนก่อนและหลังการใช้กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์ของผู้เรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ที่เป็นนักเรียนที่จบชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นมาจากโรงเรียนสังกัดสามัญ กลุ่มตัวอย่าง 15 คน ผลการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 1.98 และ ผลการประเมินพฤติกรรมของนักเรียนหลังการใช้กิจกรรมเสริมทักษะนาฏศิลป์
มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.42
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชนากานต์ อ่อนประทุม. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติรำวงมาตรฐาน โดยใช้รูปแบบของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. ใน วิทยานิพนธ์คุรุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรการเรียนและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ทิศนา แขมมณี. (2563). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 24). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤมล ณ นคร. (10 ธ.ค. 2567). ทักษะปฏิบัติของผู้เรียนในระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์. (สุพัตรา สุบรรณพันธ์, ผู้สัมภาษณ์)
นันทา น้อยนิตย์. (10 ธ.ค. 2567). ทักษะปฏิบัติของผู้เรียนในระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์. (สุพัตรา สุบรรณพันธ์, ผู้สัมภาษณ์)
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์ และคณะ. (2561). การพัฒนากลไกขับเคลื่อนระบบการผลิตและพัฒนาครูสมรรถนะสูงสำหรับประเทศไทย 4.0. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิก.
มัทนา ปั้นม่วง. (2536). องค์ประกอบที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครุประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวัดผลการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วรพรรณ สว่างจิตร และอินทิรา รอบรู้. (2564). การออกแบบชุดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องนาฏยศัพท์ และภาษาท่า โดยเน้นกระบวนการปฏิบัติสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการ ศึกษาศาสตร์, 22(1), 47-61.
วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์. (2562). หลักสูตรนาฏดุริยางคศิลป์ ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช 2562. นครปฐม: วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
วีรภัทร จินตะไล และปรวัน แพทยานนท์. (2561). การสร้างกิจกรรมนาฏศิลป์พัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดตาลเอน (โศภนชนูปถัมภ์). วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม, 2(2018), 17-30.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). กฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติกฎหมายว่าด้วยระเบียบบริหารราชการกระทรวงศึกษาธิการ กฎหมายว่าด้วยระเบียบข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: อีเลฟเว่น สตาร์ อินเตอร์เทรด.
อังคณา โตกระโทก. (2565). การพัฒนาหลักสูตรสาระเพิ่มเติมนาฏศิลป์ เรื่องระบำนาฏยมาลา สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานาฏศิลป์ศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
