ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย กรณีศึกษา: 2557 - 2565
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการรวมกลุ่มของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย 2) สังเคราะห์กลยุทธ์กระบวนการต่อสู้ ต่อรอง ของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย และ 3) สร้างรูปแบบการป้องกันและแก้ปัญหาที่เกิดจากการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้ให้มูลหลัก จำนวน 25 คน ได้แก่ แกนนำเยาวชนเคลื่อนไหวทางการเมือง นักกิจกรรม นักวิชาการด้านรัฐศาสตร์ นักสิทธิมนุษยชน และผู้สื่อข่าว วิเคราะห์ข้อมูลในบริบทที่เกี่ยวข้อง นำเสนอด้วยเชิงพรรณณาวิธี ผลการวิจัยพบว่า การรวมกลุ่มของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย เป็นการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมเพื่อต่อต้านการรัฐประหาร ร่วมกลุ่มพูดคุย เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างเครือข่าย ด้วยอุดมการณ์ที่ความเป็นประชาธิปไตย การสังเคราะห์กลยุทธ์กระบวนการต่อสู้ ต่อรอง ของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย พบว่า เยาวชนมีหลักการที่ยึดมั่น 5 ประการดังนี้ 1) หลักประชาธิปไตย 2) หลักความยุติธรรม 3) หลักการมีส่วนร่วม 4) หลักสิทธิมนุษยชน และ 5) หลักสันติวิธี และรูปแบบการป้องกันและแก้ปัญหาที่เกิดจากการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองแบบใหม่ของเยาวชนไทย พบว่า รูปแบบของเยาวชนใช้หลักประนีประนอมและศึกษากฎหมายขอบเขตและความสามารถในการต่อรอง ซึ่งต้องอยู่ภายในกรอบของหลักสันติวิธี ในการต่อสู้และเคลื่อนไหวทำกิจกรรม โดยเน้นการต่อสู้ที่มีรูปแบบกิจกรรมหลัก ๆ โดยใช้ยุทธวิธีการรวมกลุ่มหลากหลายกลุ่มในการต่อสู้ ต่อรอง เพื่อประชาธิปไตยโดยใช้สื่อออนไลน์ เช่น Facebook Twitter และ YouTube เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่สื่อและข่าวสาร และช่องทางในการรวมกลุ่ม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คุณาธิป อินทรพรม และคณะ. (2564). การเปรียบเทียบกลยุทธ์และแนวทางการเคลื่อนไหวทางการเมืองร่วมสมัยของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2542). การเมืองวัฒนธรรมและอัตลักษณ์: กระบวนการต่อรองเชิงอำนาจในโลกยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ฟ้าเดียวกัน.
ณัฐฐินนท์ นันทะเสนา. (2563). การเคลื่อนไหวทางสังคมโดยกลุ่มนักศึกษาขบวนการประชาธิปไตยใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2564). ประชาธิปไตยและการเมืองภาคพลเมืองในสังคมไทยร่วมสมัย. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 42(2), 5-25.
นลินา ไชยะ. (2562). เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยพื้นที่สาธารณะ การเคลื่อนไหวทางสังคม และสื่อสังคมออนไลน์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ .
ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน. (2565). สถิติเยาวชนถูกดำเนินคดีจากการแสดงออกและการชุมนุม ปี 2563 - 2568. เรียกใช้เมื่อ 10 มีนาคม 2565 จาก https://tlhr2014.com/archives/24941
สุรชาติ บำรุงสุข. (2565). ยุทธศาสตร์ ความมั่นคง และการเมืองไทยในกระแสโลก. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
สุลักษณ์ ศิวรักษ์. (2555). ภาคประชาชนกับประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
iLaw. (2563). การคุกคามที่สืบเนื่องจากการชุมนุมตั้งแต่วันที่ 18 กรกฎาคม 2563. โครงการอินเทอร์เน็ตเพื่อกฎหมายประชาชน. เรียกใช้เมื่อ 7 สิงหาคม 2563 จาก https://www.ilaw.or.th/articles/9653
Barber, B. R. (1984). Strong democracy: Participatory politics for a new age. California: University of California Press.
Castells, M. (2012). Networks of outrage and hope: Social movements in the Internet age. (2nd ed.). Cambridge: Polity Press.
Fisher, R. & Ury, W. (1981). Getting to yes: Negotiating agreement without giving in. Houghton: Mifflin.
Habermas, J. (1989). The structural transformation of the public sphere: An inquiry into a category of bourgeois society. Cambridge: MIT Press.
Hajer, M. & Wagenaar, H. (2003). Deliberative policy analysis: Understanding governance in the network society. Cambridge: Cambridge University Press.
Lertsuwankul, C. (2022). Online Horizontal Organizing and Leaderless Movement: A Case Study of Thai Youth Protest Networks. Journal of Contemporary Politics in Asia, 10(2), 23-41.
Melucci, A. (1989). Nomads of the present: Social movements and individual needs in contemporary society. Philadelphia: Temple University Press.
Touraine, A. (1981). The voice and the eye: An analysis of social movements. Cambridge: Cambridge University Press.
