การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวตามแนวคิดการท่องเที่ยวที่มีการเคลื่อนที่ตลอดเวลา โดยชุมชน ตำบลพรหมโลก อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหากิจกรรมการท่องเที่ยว พัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยว และประเมินผลการใช้กิจกรรมการท่องเที่ยว ตามแนวคิดการท่องเที่ยวที่มีการเคลื่อนที่ตลอดเวลาโดยชุมชน เป็นการวิจัยกระบวนการวิจัยและการพัฒนา วิธีดำเนินการวิจัย ประกอบด้วย การสังเคราะห์แนวคิด ทฤษฎี เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญจากบุคคลและกลุ่มคนผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยว กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย กลุ่มชมรมการท่องเที่ยวพรหมโลก จำนวน 10 คน และกลุ่มการท่องเที่ยวบ้านในหมง จำนวน 8 คน และนักท่องเที่ยวในพื้นที่ตำบลพรหมโลก อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 100 คนผลการวิจัยพบว่า ปัญหาหลักของการดำเนินกิจกรรม ได้แก่ ด้านสภาพภูมิอากาศและเส้นทางการเข้าถึง เส้นทางคมนาคมบางพื้นที่ไม่สะดวก และสภาพภูมิอากาศอาจเป็นอุปสรรคในการเดินทาง ด้านสิ่งอำนวยความสะดวกและความปลอดภัย ขาดการจัดการที่เพียงพอ ทำให้นักท่องเที่ยวรู้สึกไม่มั่นใจ และด้านการประชาสัมพันธ์และการตลาด การเผยแพร่ข้อมูลยังไม่ทั่วถึง ทำให้กิจกรรมยังไม่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง จากนั้นได้พัฒนาแนวทางการจัดการกิจกรรมโดยใช้ Promkiri MODEL ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อเตรียมความพร้อมของทีมงานและผู้เกี่ยวข้องในการจัดการท่องเที่ยว โดยใช้เครื่องมือ SWOT Analysis เพื่อวิเคราะห์สถานการณ์และ OKRs (Objectives and Key Results) เพื่อกำหนดเป้าหมายและวัดผลการดำเนินงาน พร้อมทั้งยกระดับมาตรฐานการให้บริการและการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อหลากหลายช่องทาง การประเมินผลพบว่า การนำ Promkiri MODEL ผสานกับการใช้ OKRs ทำให้กิจกรรมการท่องเที่ยวมีโครงสร้างการดำเนินงานที่ชัดเจน สามารถติดตาม ตรวจสอบ และประเมินผลได้จริง การกำหนดเป้าหมายสอดคล้องกับความต้องการของชุมชนและนักท่องเที่ยว และลดข้อผิดพลาดในการทำงาน เพิ่มประสิทธิภาพและความน่าเชื่อถือของกิจกรรม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กมลกนก เกียรติศักดิ์ชัย. (2562). การสังเคราะห์การท่องเที่ยวโดยชุมชน: โอกาสหรืออุปสรรคต่อการพัฒนาแบบยั่งยืน. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 19(2), 119-190.
กุลจิรา เสาวลักษณ์จินดา. (2555). การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยว: กรณีศึกษา อำเภออินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยว. (2565). รายงานผลการดำเนินงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ชัยรัตน์ จุสปาโล. (2561). การพัฒนาการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน พื้นที่ชุมชนเกาะหมาก ตำบลเกาะหมาก อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
ชัยวงศ์ ศิลาวัฒน์. (2563). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปะของกลุ่มจังหวัดล้านนา. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มจร. วิทยาเขตแพร่, 7(1), 75-89.
นภดล ร่มโพธิ์. (2561). พัฒนาองค์กรและชีวิตด้วยแนวคิด OKRs. นนทบุรี: เอ็นพี อินเทลลิเจนซ์.
ปัญจพร ธนาวชิรานันท์. (2563). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวชุมชนสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐมเป็นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(2), 97-112.
พรหมภัสสร ชุณหบุญญทิพย์. (2562). การเชื่อมโยงเส้นทางการท่องเที่ยวเพื่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ เชิงวัฒนธรรมและเชิงนิเวศ ของกลุ่มจังหวัดหวัดสนุก สกลนคร นครพนม มุกดาหาร. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ครั้งที่ 13: ตามรอยพระยุคลบาท เกษตรศาสตร์กำแพงแสน. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.
วรวุฒิ ภักดีบุรุษ. (2563). ปัญหาและศักยภาพของการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรโดยชุมชนของบ้านดอนซาก ตำบลห้วยงู อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. วารสารพัฒนศาสตร์, 3(1), 40-42.
ศิรินัฐ สมสาร. (2560). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมบ้านหินสอ หมู่ที่ 6 ตำบลปลาบ่า อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย. เรียกใช้เมื่อ 25 กันยายน 2566 จาก https://www2.huso.tsu.ac.th/ncom/csd/csdful_pdf/c141.pdf
สถาบันนโยบายสาธารณะ. (2566). แผนยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580). เรียกใช้เมื่อ 25 กันยายน 2566 จาก https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/082/T_0001.PDF
Choibamroong, T. (2009). The role of local government organizations and sustainable tourism development based on the concept of sufficiency economy. Bangkok: King Prajadhipok’s Institute.
Hammersley, M. & Atkinson, P. (2007). Ethnography: Principles in Practice. philadelphia: Taylor & Francis.
Nancy, M. H. et al. (2004). Characteristics of Nature-based Tourism Enterprises in North Dakota. Fargo: Agribusiness & Applied Economics Report.
Paul D. & Les L. (2001). The development of recreational cycle routes: an evaluation of user needs. Managing Leisure, 6(1), 50-60.
Richard W. & Jose C. M. (2012). Low Carbon Tourism Travel: Cycling, Walking and Trails. Tourism Planning & Development, 9(1), 1-3.
