การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์ออนไลน์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร อำเภอหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์
คำสำคัญ:
สื่อประชาสัมพันธ์, การท่องเที่ยวเชิงเกษตร, สื่อออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของอำเภอหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์ 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของสื่อประชาสัมพันธ์ และ (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรผ่านสื่อประชาสัมพันธ์ การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามความเหมาะสมและความพึงพอใจที่มีต่อสื่อประชาสัมพันธ์ และแนวทางการสัมภาษณ์เชิงลึก การวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามเกี่ยวกับความเหมาะสมของสื่อประชาสัมพันธ์ออนไลน์ แบบสอบถามความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว และแนวทางสัมภาษณ์กับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในพื้นที่ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการพัฒนาสื่อวิดีทัศน์มีความเหมาะสมในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยเฉพาะการจัดกิจกรรมที่สะท้อนวิถีชีวิตเกษตรกรและภูมิปัญญาท้องถิ่น อย่างไรก็ตามยังขาดการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการเผยแพร่ข้อมูล 2) ผลการประเมินประสิทธิภาพของสื่อในรูปแบบวิดิทัศน์จากนักท่องเที่ยว จำนวน 50 คน พบว่า มีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด 3) ผลการศึกษาความพึงพอใจของผู้เข้าร่วมกิจกรรมและผู้ที่สนใจที่มีต่อสื่อประชาสัมพันธ์ประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยรวมอยู่ในระดับมาก ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์ในรูปแบบสื่อออนไลน์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของอำเภอหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์ สามารถยกระดับการรับรู้ของกลุ่มเป้าหมายและสร้างแรงจูงใจในการท่องเที่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ สื่อที่พัฒนาขึ้นมีความทันสมัย เข้าถึงง่าย และตอบโจทย์พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวในยุคดิจิทัล จึงควรมีการพัฒนาและปรับปรุงสื่อให้มีความหลากหลายและทันสมัยอย่างต่อเนื่อง เพื่อเพิ่มศักยภาพในการประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในพื้นที่
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2561). มาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ (พ.ศ.2564–2565). สืบค้นจาก https://anyflip.com/zzfck/gopk/basicAnyFlip+1AnyFlip+1.
จินตนา กสินันท์, ชัชวาล ชุมรักษา, ขรรค์ชัย แซ่แต้, ศิลป์ชัย สุวรรณมณี และ พลากร คล้ายทอง. (2566). การออกแบบและพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวหลังวิกฤตโควิด-19 กรณีศึกษา พื้นที่ชุมชนตำบลลานข่อย อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 17(1), 34-43.
ปรีดา สามงามยา. (2563). การพัฒนาสื่อเทคโนโลยีอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรและวัฒนธรรมของฐานเรียนรู้ชุมชนบ้านท่าคอย อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี. มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(4), 190-200.
ระชานนท์ ทวีผล, ฉัตรวริน คลองน้อย, พรหมมาตร จินดาโชติ, สไบทิพย์ มงคลนิมิตร์ และ รัชมงคล ทองหล่อ. (2568). รูปแบบการส่งเสริมความเป็นอยู่ที่ดีอย่างยั่งยืนในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวไทย. Journal of Spatial Development and Policy, 3(2), 29-44.
ศิริประภา ประภากรเกียรติ. (2562). การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว โดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). สถิติประชากรและบ้าน พ.ศ. 2566 กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. สืบค้นจาก https://www.nso.go.th.
สุริยะกาณฑ์ สุขแก้ว, อัญญาดา กัณฑวงศ์ และ ทิพย์หทัย ทองธรรมชาติ. (2564). การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์กลุ่มผ้าทอปากะญอ บ้านมอทะ ตำบลแม่อุสุ อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก. ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติสำหรับนักศึกษา (น. 391-399). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
Grunig, J. E., & Hunt, T. (1984). Managing public relations. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Rogers, E. M. (1962). Diffusion of innovations. Illinois: Free Press of Glencoe.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.