ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอิสลาม: รูปแบบการปฏิบัติทางการทูตว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอาณาจักรออตโตมัน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้วัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาหลักความสัมพันธ์ระหว่างประเทศว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอิสลาม 2) รูปแบบการปฏิบัติทางการทูตว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอาณาจักรออตโตมัน 3) ศึกษาพิธีทางการทูตของอาณาจักรออตโตมัน 4) นำเสนอคุณลักษณะของรูปแบบการปฏิบัติทางการทูตว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอาณาจักรออตโตมันที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในการทูตร่วมสมัย  การวิจัยนี้เป็นงานวิจัยคุณภาพเชิงประวัติศาสตร์ (Historical Approach) เพื่อศึกษาพัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงของรูปแบบทางการทูตในอาณาจักรออตโตมัน นำเสนอผลการศึกษาเชิงพรรณนาวิเคราะห์ (Analytical Description) โดยมีเครื่องมือในการวิจัยจากเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารต่าง ๆ อาทิ หนังสือ วารสาร บทความวิจัยที่เกี่ยวข้องในชั้นปฐมภูมิ ทุติยภูมิ โดยมีกรอบเวลาในการศึกษาคือในช่วงยุคต้น (ค.ศ. 1299-1453) ยุคกลาง (ค.ศ. 1453-1566) และยุคปลาย (ค.ศ.1566-1923)  ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักความสัมพันธ์ระหว่างประเทศว่าด้วยสันติภาพและสงครามในอิสลามมีแหล่งที่มาจาก อัลกุรอาน อัสสุนนะฮฺ และแนวทางปฏิบัติของบรรดาเศาะฮาบะฮฺ 2) รูปแบบการปฏิบัติทางการทูตของอาณาจักรออตโตมันในยุคต้นมีการนำกฎหมายระหว่างประเทศอิสลามของสำนักคิดหะนะฟีย์เข้ามาประยุกต์ใช้ร่วมกับกฎหมายจารีตประเพณีของชาวเติร์กจนกระทั่งถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18 3) อาณาจักรออตโตมันได้ให้ความสำคัญกับพิธีทางการทูตอย่างเป็นระบบระเบียบและให้เกียรติกับแขกต่างเมืองอย่างสมฐานะ 4) อาณาจักรออตโตมันมีคุณลักษณะของการให้เกียรติผู้อื่น การเปิดรับสิ่งใหม่ และการประนีประนอม ข้อเสนอแนะจากการวิจัยครั้งนี้ บรรดาผู้นำทางศาสนาและนักการทูตควรนำผลวิจัยไปประยุกต์ใช้ในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนมุสลิมกับบุคคลต่างศาสนิก