“การเว้นระยะห่างทางกายภาพ” ในกฎหมายโบราณอีสาน-ล้านนา: มาตรการทางกฎหมายที่สัมพันธ์กับผลประโยชน์ อำนาจ และการสร้างสังคมอยู่เย็นเป็นสุข
คำสำคัญ:
ระยะห่างทางกายภาพ, กฎหมายโบราณ , วัตถุประสงค์ของกฎหมายบทคัดย่อ
บทความนี้มีเป้าหมายหลัก 2 ประการ คือ เพื่อนำเสนอรูปแบบของมาตรการเว้นระยะห่างทางกายภาพในกฎหมายโบราณอีสาน-ล้านนา และเพื่อค้นหาวัตถุประสงค์ที่อยู่เบื้องหลังการประกอบสร้างมาตรการดังกล่าวโดยวิเคราะห์ผ่านแนวคิดเรื่อง “วัตถุประสงค์ของกฎหมาย” ของรูดอล์ฟ ฟอน เยียริ่ง ผลการศึกษาพบรูปแบบมาตรการเว้นระยะห่างทางกายภาพ 3 ลักษณะ ได้แก่ (1) มาตรการเว้นระยะห่างระหว่างบุคคล (2) มาตรการเว้นระยะห่างระหว่างทรัพย์สิน และ (3) มาตรการเว้นระยะห่างระหว่างการทำกิจกรรมบางประเภทกับบุคคลและสถานที่ โดยมาตรการดังกล่าวมีวัตถุประสงค์เพื่อรักษาผลประโยชน์และอำนาจของผู้ปกครอง รวมถึงเพื่อสร้างสังคมอยู่เย็นเป็นสุขซึ่งเป็นค่านิยมหรืออุดมคติหลักของสังคมอีสาน-ล้านนาขณะนั้นแฝงอยู่เบื้องหลัง
References
จรัญ โฆษณานันท์. (2547). นิติปรัชญา. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชวนากร จันนาเวช. (2560). กดหมายโบราณจากเอกสารโบราณในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เอกสารวิชาการลำดับที่ 26 กลุ่มงานอนุรักษ์เอกสารโบราณ สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนาธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม : อภิชาตการพิมพ์.
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2523). วิวัฒนาการเศรษฐกิจหมู่บ้านในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2394-2475. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร).
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2527). การผลิตเพื่อเลี้ยงตัวเองในสังคมศักดินา : ศึกษาเฉพาะการผลิตระดับหมู่บ้านในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 1839-2475. ใน ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และสมภพ มานะรังสรรค์ (บรรณาธิการ). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทยจนถึง พ.ศ. 2484. น.351-378. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิติลักษณ์ แก้วจันดี. (2561). การประกอบสร้างกฎหมายโบราณอีสาน พ.ศ. 2322-2433. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา, มหาวิทยาลัยนเรศวร).
นิติลักษณ์ แก้วจันดี, วัชรพล พุทธรักษา และราชันย์ นิลวรรณาภา. (2561). ผู้ชายในกฎหมายโบราณอีสาน: มองมุมใหม่ผ่านแนวคิดเชิงวิพากษ์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลันนเรศวร, 14 (1), 193-225.
เนื้อทอง ขรัวทองเขียว. (2553). รัฐสยามกับล้านนา พ.ศ. 2417-2476. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
บุญทา ศรีพิมพ์ชัย และศรีเลา เกษพรหม (ผู้ปริวรรต). (2558). ขึด : ข้อห้ามในล้านนา. อนุสรณ์พิธีพระราชทานเพลิงศพ(ปอยล้อ) พระครูพิธานพัฒนกิจ (หมั้ว กตปุญโญ) 12 ธันวาคม 2558. พิมพ์ครั้งที่ 4. เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปทิตตา นันทสิทธิ์. (2552). โครงสร้างสังคมเมืองน่านจากกฎหมายหมายอาณาจักรหลักคำ. (การศึกษาค้นคว้าอิสระรัฐศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช).
ปรีชา พิณทอง. (2532). สารานุกรมภาษาอีสาน-ไทย-อังกฤษ. อุบลราขธานี: ศิริธรรม.
พระครูสังฆรักษ์วิวัฒน์. (2553). วิเคราะห์หลักพุทธจริยธรรมที่ปรากฏในคะลำอีสาน. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พระอริยานุวัตร เขมจารีเถระ. (2513). พญาคำกอง (สอนไพร่). มหาสารคาม : ศูนย์อนุรักษ์วรรณคดีภาคตะวันออกเฉียงเหนือ วัดมหาชัย จังหวัดมหาสารคาม.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2534). อาณาจักรหลักคำ (กฎหมายเมืองน่าน) โครงการปริวรรตคัมภีร์ใบลานและพับสาจากอักษรธรรมล้านนาเป็นอักษรไทยกลาง. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุกิจ สัมฤทธิ์ผ่อง. Social Distancing ในกฎหมายไทย. สืบค้นวันที่ 22 มกราคม 2564, จาก https://www.krisdika.go.th/data/activity/act13738.pdf.
แอมอนิเย, เอเจียน. (2539). บันทึกการเดินทางในลาวภาคหนึ่ง พ.ศ. 2438. แปลโดย ทองสมุทร โดเร และสมหมาย เปรมจิตต์. เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Jhering, Rudolf von. (1913). Law as a Means to an End. Translated by Isaac Husik. Boston: The Boston Book.
World Health Organization. Coronavirus disease (COVID-19) questions and answers, Retrieved January 22, 2021, from https://www.who.int/thailand/emergencies/novel-coronavirus-2019/q-a-on-covid-19.
Yasuda, Nobuyuki. (2003). Law and development from the Southeast Asian perspective: Methodology, history, and paradigm change. In Christoph Antons (Ed.). Law and Development in East and Southeast Asia, pp. 19-51. London and New York: Routledge Curzon.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารกฎหมายสงขลานครินทร์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่เป็นของวารสารกฎหมายสงขลานครินทร์ วารสารกฎหมายสงขลานครินทร์มีสิทธิในการเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือรวบรวมบทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่แล้ว ความคิดเห็นใด ๆ ของผู้เขียนในบทความ กองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย ทั้งนี้กองบรรณาธิการวารสารไม่สงวนสิทธิในการคัดลอกแต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
