การเปรียบเทียบประสิทธิภาพแบบวัดระดับความสามารถทางภาษาอังกฤษของสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น กับ แบบวัดความสามารถทางภาษาอังกฤษของข้อสอบ TOEIC

Main Article Content

บัณฑิต อนุญาหงษ์

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสามารถในการทำข้อสอบวัดความสามารถทางภาษาอังกฤษของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น ที่ทางสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่นจัดขึ้น 2) เพื่อศึกษาความสามารถในการทำข้อสอบ TOEIC ของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น ที่ได้สมัครสอบจากศูนย์ TOEIC 3) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของข้อสอบทั้งสองฉบับจากคะแนนสอบของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น 4) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการทำข้อสอบของนักศึกษาที่สอบด้วยข้อสอบวัดความสามารถทางภาษาที่จัดโดยสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่นและความสามารถในการทำข้อสอบของนักศึกษาจากศูนย์สอบ TOEIC และ 5) เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์กันของคะแนนสอบจากข้อสอบทั้งสองฉบับ


          กลุ่มตัวอย่างคือนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น ที่ลงทะเบียนเรียนวิชา ENL-415 (ฝึกทักษะการอ่านและเขียนภาษาอังกฤษ 1) ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2556 จำนวน 20 คน โดยการสุ่มด้วยวิธีแบบแบ่งชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ 1) ข้อสอบวัดความสามารถทางภาษาอังกฤษของสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น ฉบับปีการศึกษา 2556 จำนวน 200 ข้อ แบ่งเป็น 2 ทักษะ คือ ทักษะการฟัง 100 ข้อ และทักษะการอ่าน 100 ข้อ และ 2) ข้อสอบ TOEIC ที่นักศึกษาไปสอบวัดความสามารถ ซึ่งทางศูนย์สอบ TOEIC จัดให้


          การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้ค่าเฉลี่ยของคะแนน ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของคะแนนโดยใช้สถิติ t-test ทดสอบความสัมพันธ์ กันของข้อสอบ 2 ฉบับ ใช้สถิติความสัมพันธ์กับแบบเพียร์สัน (Pearson Correlation)


          ผลการวิจัยพบว่า


  1. นักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น มีความสามารถในการทำข้อสอบวัดความสามารถทางภาษา ของสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง

  2. นักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น มีความสามารถในการทำข้อสอบ TOEIC จากศูนย์สอบ TOEIC โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง

  3. ประสิทธิภาพของข้อสอบทั้ง 2 ฉบับ มีคะแนนเฉลี่ยของข้อสอบวัดความสามารถของสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น ได้แก่ 430.35 ส่วนคะแนนเฉลี่ยของข้อสอบ TOEIC ได้แก่ 421.25 และค่าคะแนนความต่างของข้อสอบทั้งสองฉบับอยู่ที่ 9.1 ซึ่งแสดงว่า คะแนนสอบที่นักศึกษาได้จากการสอบทั้งสองฉบับมีลักษณธใกล้เคียงกันมาก และประสิทธิภาพของข้อสอบวัดความสามารถของสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น มีประสิทธิภาพใกล้เคียงกับข้อสอบ TOEIC จากศูนย์สอบ TOEIC

  4. ความสามารถในการทำข้อสอบของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่นจากข้อสอบทั้ง 2 ฉบับ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

  5. ข้อสอบทั้งสองฉบับ มีคะแนนสหสัมพันธ์กันอยู่ในระดับสูง คือ .992 โดยมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น. (2556). คู่มือนักศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น.

Rogers, Bruce. (2006). Complete Guide to the TOEIC Test. 3rd Edition. Heinle, Cengeage Learning. Boston: USA.

อัจฉรา วงศ์โสธร (2544). การทดสอบและการประเมินผลการเรียนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Krashen, Steppan D. (1984). Writing: Research, Theory and Application. California: Pergamon Press.

Hymes, D. (1972). On Communicative Competence. In J.B. Pride and J. Holmes (eds.), Sociolinguistics. Harmondsworth: Penguin.

Krashen, Stephen D.(1983). Principles and Practice in Second Language Acquisition. Pergamon Press

Goodman, Kenneth S. (1982). “The Linguistics of reading.” In. F. Gollasch (Ed). Language and Literacy : The selected writing of Kenneth S. Goodman. Vol. 1 Boston : Routledge & Kegan Paul.

Widdowson, H.G. (1978). Teaching Language as Communication. Oxford: Oxford University Press.

Littlewood, William. (1981). Foreign and Second Language Learning. Cambridge: Cambridge University Press.