The Development of English Communication of Tourist Attractive Community in Buriram Province
Keywords:
Development of English Communication, Communities, Tourist AttractionAbstract
A research study on the development of English communication of tourist attractive community in Buriram province which has the objectives of the study as the following: 1) to study the problem of English communication of tourist attractive Community in Buriram Province, 2) to study the patterns of English communication development of tourist attractive community in Buriram province, and 3) to analyze English communication patterns of the tourist attractive community in Buriram province. This research uses a qualitative research model.
The research found that:
1. The problem of speaking English in the community of tourist attraction in Buriram Province is that there is no time to practice speaking English, sticking to the traditional habit, refusing to do things that have never been done because of being embarrassed, unable to pronounce, do not know the English words, doesn't know grammar or grammatical structure, doesn't speak English in everyday life.
2. Three forms of development of English communication: 1) watching foreign movies. The Movies are meaning of learning and developing English communication skills directly, helping the learner to learn by seeing both pictures and sound effects. 2) Practicing communication skills by simulating situations such as giving directions, describing people, speaking for advice, etc. 3) Flashcards categorized into groups of words that help the learners memorize words into categories, which organizes memory, encourages effective skill in training.
3. By integrating the three English language training styles by self-practice, learning can be continued by spreading language development opportunities evenly under what is available in the society around them, both living and non-living, such as by experience, community leaders from learning centers, etc. With the aim of learning from real experiences in the manner of informal education that does not focus on classroom learning. It creates a variety of learning in the community, which is another thing that will benefit the learning process that allows people in the community to develop their potential from direct experience.
References
เมธี อัจนากิตติ. (2547). ค่านิยมเชิงการท่องเที่ยวที่แฝงมากับคอลัมน์ voyage ในนิตยสาร anywhere. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณัฏฐ์นรี ฤทธิรัตน์ และ ดร. ธัญภา ชิระมณี. (2557). ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทย. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 15.
นงสมร พงษ์พานิช. (2551). การศึกษาปัญหาของการพูดภาษาอังกฤษในการสื่อสารด้วยวาจาของนิสิตคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตศรีราชา. วารสารมนุษยศาสตร์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 17(1), 85 – 97.
ชัยยา เปรมภักดิ์. (2543). การเปรียบเทียบความสามารถและเจตคติในด้านการฟัง-พูดภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการสอนตามทฤษฎีการสอบแบบอรรถฐานและการสอนตามคู่มือครู. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การมัธยมศึกษา). กรุงเทพ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น ไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของบรรณาธิการ