รูปแบบการบริหารกิจการคณะสงฆ์ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561 ที่เหมาะสมกับภูมิสังคมจังหวัดเพชรบุรี

ผู้แต่ง

  • สนอง ธัญญานนท์ สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • ศุภณัฏฐ์ ทรัพย์นาวิน สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • เสนาะ กลิ่นงาม สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี

คำสำคัญ:

รูปแบบการบริหารกิจการคณะสงฆ์, พระราชบัญญัติคณะสงฆ์, ภูมิสังคมจังหวัดเพชรบุรี

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการบริหารกิจการคณะสงฆ์ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561 2) ศึกษาปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561 และ 3) สังเคราะห์หารูปแบบการบริหารกิจการคณะสงฆ์ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561

          ผลการวิการวิจัยพบว่า

          1. การบริหารกิจการคณะสงฆ์จังหวัดเพชรบุรี คือ การปกครอง การเผยแผ่ การศึกษา การสาธารณูปการ การศึกษาสงเคราะห์ การสาธารณสงเคราะห์ และการสร้างพุทธมณฑลเพชรบุรี ทุกด้านขับเคลื่อนไปพร้อม ๆ กัน ตามหน้าที่ความรับผิดชอบ โดยมีเจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล และเจ้าอาวาสเป็นผู้บริหารกิจการคณะสงฆ์ ตามลำดับชั้น

          2. ปัจจัยทางการบริหารคณะสงฆ์เพชรบุรี ดำเนินการตามระเบียบปฏิบัติงานที่มีระบบชัดเจน ควรสร้างทรัพยากรบุคคลด้านทัศนคติ ด้านการแสดงออก ด้านการปฏิบัติตนต่อสังคมแบบมีส่วนร่วมในกิจกรรมเชิงรูปธรรม มีอำนาจตัดสินใจร่วมกัน รับผิดชอบการพัฒนาพื้นที่ชุมชุม แต่การปกครองคณะสงฆ์ไม่มีบทลงโทษขั้นร้ายแรงหากไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาจึงทำให้ไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร

          3. รูปแบบการบริหารคณะสงฆ์จังหวัดเพชรบุรี ควรแสดงบทบาทเชิงรุกต่อสังคม “เปลี่ยนบทบาทจากผู้รับ เป็นผู้ให้” พัฒนาทักษะความเชี่ยวชาญของบุคลากร ได้แก่ การปกครอง ต้องมีความรู้ด้านกฎหมายและพระธรรมวินัย การการเผยแผ่ ต้องทำงานที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม การศึกษา ต้องพัฒนาทักษะการประเมินผล การสาธารณูปการ ต้องสำรวจการก่อสร้างและซ่อมบำรุงตามขั้นตอน การศึกษาสงเคราะห์ ต้องส่งเสริมกลุ่มผู้ต้องการความช่วยเหลือ การสาธารณสงเคราะห์ ต้องบูรณาการบทบาทพระสงฆ์ต่อสังคม และการสร้างพุทธมณฑล ต้องขับเคลื่อนทั้งภาครัฐ ภาคธุรกิจ และภาคประชาชน

References

คณะสงฆ์จังหวดเพชรบุรี. (ม.ป.ป). แผนยุทธศาสตร์การปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนาจังหวัดเพชรบุรี (พ.ศ.2561 – 2564). เพชรบุรี: สำนักงานคณะสงฆ์จังหวดเพชรบุรี.

เฉลิมพล โสมอินทร์. (2546). ประวัติศาสตร์พุทธศาสนาและการปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์สูตรไพศาล.

ณัฐฐาพร จินดาสวัสดิ์. (2558). การปกครองคณะสงฆ์ในประเทศไทย กรณีศึกษา: มหาเถรสมาคม. การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารจัดการสาธารณะ) สาขาวิชาการบริหารจัดการสาธารณะ สำหรับนักบริหาร. คณะรัฐศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระครูใบฎีกาอภิชาติ ธมฺมสุทฺโธ. (2558). ระบบการบริหารกิจการคณะสงฆ์ไทยในทศวรรษหน้า. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระณรงค์ สังขวิจิตร. (2558). การปกครองคณะสงฆ์ไทยปัจจุบัน: ปัญหาและแนวทางแก้ไข. วิทยานิพนธ์หศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนศึกษา ภาควิชาปรัชญา. คณะศิลปศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาอนุชา สิริวณฺโณ (พละกุล). (2556). การศึกษาพระสงฆ์กับการพัฒนาท้องถิ่น: กรณีศึกษาวัดเทพปูรณาราม ตำบลท่าพระ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการพัฒนาสังคม). คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

พระราชวรเมธี. และคณะ. (ม.ป.ป.). แผนยุทธศาสตรการปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนา 2560-2564 “การนำนโยบายสู่การปฏิบัติ”. ม.ป.พ.

ไพโรจน์ ดวงศรี. (2558). รูปแบบโครงสร้างองค์การและบทบาทการบริหารงานของพระสังฆาธิการที่มีผลต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-06-17

How to Cite

ธัญญานนท์ ส. ., ทรัพย์นาวิน ศ. ., & กลิ่นงาม เ. . (2021). รูปแบบการบริหารกิจการคณะสงฆ์ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561 ที่เหมาะสมกับภูมิสังคมจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 6(1), 76–90. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/ambj/article/view/246829