ศึกษาธาตุ 4 กับการปฏิบัติกรรมฐานในพระพุทธศาสนา
คำสำคัญ:
การปฏิบัติกรรมฐาน, ธาตุ 4บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาความหมายและความสำคัญของหลักธาตุ 4 2) เพื่อศึกษาความหมายและความสำคัญของกรรมฐาน และ 3) เพื่อวิเคราะห์วิธีการประยุกต์ใช้ธาตุ 4 ในการปฏิบัติกรรมฐานในพระพุทธศาสนา
ผลการวิจัยพบว่า
1. ความหมายและความสำคัญของหลักธาตุ 4 หมายถึง การกำหนดหรือการพิจารณาธาตุ 4 ฐาน เพื่อให้รู้เห็นตามความเป็นจริง หมายความว่า พิจารณาธาตุ 4 คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ ในประเด็นที่ว่าส่วนใดที่เป็นของแข็ง เช่น ผม ขน เล็บ ฟัน สิ่งนั้นเป็นธาตุดิน สิ่งใดเป็นของเอิบอาบ สิ่งนั้นเป็นธาตุน้ำ สิ่งใดเป็นสภาพทำให้ร่างกายเร่าร้อนและอบอุ่น สิ่งนั้นเป็นธาตุไฟ สิ่งที่ทำให้ร่างกายเคลื่อนไหว สิ่งนั้นเป็นธาตุลม ส่วนความสำคัญที่เรามีธาตุทั้ง 4 นี่เองทำให้เราสามารถดำรงชีวิตอยู่
2. ความหมายและความสำคัญของกรรมฐาน กรรมฐาน หมายถึง ที่ตั้งแห่งกรรมคืองานของใจ สิ่งที่ยึดหน่วงหรือผูกใจมิให้ฟุ้งซ่าน ให้สงบนิ่ง ตจปัญจกกรรมฐาน หรือมูลกรรมฐาน กรรมฐานถือว่าเป็นหัวใจที่สำคัญของพระพุทธศาสนา การปฏิบัติกัมมัฏฐานนอกจากจะเป็นงานสำหรับพัฒนาจิตโดยตรงแล้วยังมีส่วนช่วยในการพัฒนากายภาพพัฒนาบุคลิกภาพของตน พระพุทธศาสนามีลักษณะจำเพาะตัว คือ การแก้ทุกทางกายทางใจ ธาตุกัมมัฏฐาน กรรมฐานที่พิจารณาธาตุเป็นอารมณ์ กล่าวคือ กำหนดพิจารณาร่างกายแยกเป็นส่วน ๆ ให้เห็นว่าเป็นแต่เพียงธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม ประชุมกันอยู่
3. การประยุกต์ใช้ธาตุ 4 ในการปฏิบัติกรรมฐานในพระพุทธศาสนา การนำเอาธาตุ 4 มาประยุกต์ใช้ในปฏิบัติ (1) ปฐวีธาตุ จัดเป็นธาตุดิน ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น ผม ขน เล็บ ฟัน เป็นต้น (2) อาโปธาตุ ส่วนที่เหลวจัดเป็นธาตุน้ำ เช่น น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำไขข้อ น้ำมูก น้ำลาย (3) เตโชธาตุ คือ เป็นธาตุที่มีลักษณะร้อนให้ความอบอุ่นหรือความเข้มแข็งแก่ร่างกาย และไม่ทำให้ร่างกายอบอุ่น (4) วาโยธาตุ คือ สภาวะที่เคลื่อนไหว มีลักษณะเฉพาะ คือเคลื่อนที่หรือหยุดนิ่ง มีหน้าที่ให้ความสามารถในการเคลื่อนไหวแก่ธาตุอื่นที่เกิดร่วมกัน มีประโยชน์ในการนำมาใช้ในการพัฒนาสังคม การพัฒนาจิต และพัฒนาปัญญา การประยุกต์ธาตุ 4 ใช้ในการปฏิบัติธรรม ชีวิตประจำวันในการกิน การเจริญปัญญา การพิจารณาร่างกาย ฝึกการใช้โยนิโสมนสิการ พิจารณาลมหายใจเข้า ออก และความตาย
เอกสารอ้างอิง
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2543). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถาฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
คณาจารย์แห่งโรงพิมพ์เลี่ยงเชียง. (2534). ข้อแนะนำสำหรับพระบวชใหม่. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
ทองอยู่ ญาณวิสุทฺโธ. (2558). สารัตถธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2550). อสีติมหาสาวก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2543). พุทธธรรมฉบับ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์(ชำระเพิ่มเติม ช่วงที่ 1). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2551). มหาสติปัฏฐานทางสู่พระนิพพาน. นครปฐม.จัดพิมพ์โดย ห้างหุ้นส่วนจำกัด ซีเอไอ เซ็นเตอร์ จำกัด.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2553). วิปัสสนาชุนีหลักการปฏิบัติวิปัสสนา (ฉบับสมบูรณ์). จำรูญ ธรรมดา แปล. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์.
พระครูวิวิธธรรมานุสิฐ (วัชชิระพร ทุมเชียงเข้ม). (2556). ศึกษาวิเคราะห์รูปแบบการปฏิบัติกรรมฐานแบบพุทโธของพระป่าในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ ป.ธ. 9). (2556). คำบรรยายวิปัสสนากรรมฐาน. ในงานฉลองพระราชาคณะชั้นธรรม, ฉลองปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, ทำบุญฉลองอายุวัฒนมงคลครบ 80 ปี 59 พรรษา พระธรรมโมลี.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิก จำกัด.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น ไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของบรรณาธิการ