การพัฒนาการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุตามหลักสังคหวัตถุธรรมของเทศบาลตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี
คำสำคัญ:
สวัสดิการผู้สูงอายุ, หลักสังคหวัตถุธรรม, เทศบาลตำบลบางปลาม้าบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี 2. ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุธรรมกับการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี และ 3. นำเสนอการพัฒนาการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุตามหลักสังคหวัตถุธรรมของเทศบาลตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า วิธีดำเนินการวิจัยแบบผสานวิธี คือ การวิจัยเชิงปริมาณ จากการแจกแบบสอบถาม และการวิจัยเชิงคุณภาพ จากการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient) และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท
ผลการวิจัยพบว่า 1. การบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลบางปลาม้า โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (=3.45, S.D.=0.63) รายด้านพบว่า ระบบการจัดการที่ทันสมัยมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (
=3.88, S.D.=0.56) รองลงมา คือ สถานที่รองรับผู้สูงอายุ (
=3.52, S.D.=0.72) ความพึงพอใจของผู้สูงอายุ (
=3.25, S.D.=0.85) และต่ำสุด คือ การได้รับการดูแลอย่างดี (
=3.16, S.D.=0.89) 2. ความสัมพันธ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุธรรมกับการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุ โดยภาพรวมมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลาง (r=0.310) รายด้านพบว่า ทาน อยู่ในระดับต่ำ (r=0.287) ปิยวาจา ระดับต่ำมาก (r=0.060) อัตถจริยา ระดับปานกลาง (r=0.326) และสมานัตตตา ระดับปานกลาง (r=0.293) และ 3. การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุธรรมควรมุ่งเน้นการให้ทานทั่วถึงแก่กลุ่มเปราะบาง ใช้ปิยวาจาสื่อสารอย่างสุภาพ แสดงอัตถจริยาด้วยการช่วยเหลือเชิงรุก และยึดสมานัตตตาในการดูแลอย่างเท่าเทียมและต่อเนื่อง เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุอย่างยั่งยืนในทุกมิติ
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง. (2567). จำนวนประชากรไทยที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน รายเดือน ธ.ค. 2567 : เทศบาลตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. สืบค้น 28 ตุลาคม 2567, จาก https://shorturl.asia/XYoWT
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ (อย่างสมบูรณ์) : ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณภาพ. วารสารรูสมิแล, 38(1), 6-28.
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
ชิตวัฒน์ ต๊ะนา. (2566). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลศรีบัวบาน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เทศบาลตำบลบางปลาม้า. (2567). แผนดำเนินงานประจำปี. สืบค้น 20 ตุลาคม 2567, จาก http://www.bangplama-sp.go.th/index.php/2016-12-20-03-12-54/1168-2567
พระมหาอุทัย กตคุโณ และคณะ. (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุโดยใช้หลักวิถีพุทธ (ภาวนา 4) ในเขตเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิชาการมนุษย์และสังคม มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 6(2), 63-83.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. นครปฐม: บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
ระพีพัฒน์ กิตติภิรมย์สันต์. (2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลทุ่งช้าง อำเภอทุ่งช้าง จังหวัดน่าน (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อาทิตย์ บริหาร. (2565). การจัดสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุภายใต้การเมืองท้องถิ่น. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(3), 231-244.
Creswell, J. W. & Creswell, J. D. (2023). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.


