ประสิทธิภาพการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
ประสิทธิภาพ, การปกครองคณะสงฆ์, พระสังฆาธิการบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 2. นำเสนอประสิทธิภาพการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ พระภิกษุสงฆ์ในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จำนวน 113 รูป และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสรุปข้อมูลการสัมภาษณ์โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. ปัจจัยหลักการบริหารจัดการที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ได้แก่ ปัจจัยด้านการวางแผน ด้านการจัดองค์กร และด้านการกำกับดูแล และปัจจัยหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิก อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ได้แก่ ปัจจัยด้านหลักคุณธรรมด้านหลักความรับผิดชอบ ด้านหลักความคุ้มค่า ด้านหลักนิติธรรม ด้านหลักความโปร่งใส 2. ประสิทธิภาพการปกครองคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในตำบลคลองจิกมีความโดดเด่นทั้งด้านการบริหารจัดการที่ผสานพระธรรมวินัยกับแนวทางสมัยใหม่ ส่งเสริมการศึกษาธรรมะ การปฏิบัติธรรม และการกำกับพฤติกรรมพระภิกษุสามเณรอย่างต่อเนื่อง ควบคู่กับการตรวจสอบและประเมินผลที่โปร่งใสตามหลักธรรมาภิบาล การระงับอธิกรณ์ใช้สันติวิธีและการไกล่เกลี่ยเพื่อสร้างความสามัคคี อีกทั้งเปิดโอกาสให้มีส่วนร่วมแก้ไขข้อขัดข้อง พร้อมประสานงานภายนอก การควบคุมบังคับบัญชาเน้นพัฒนาคุณธรรมควบคู่การกำกับ และใช้เทคโนโลยีเสริมการติดตามผลอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
พระครูสันติธรรมาภิรัต (บุญชัย สนฺติกโร). (2558). การพัฒนารูปแบบการปกครองคณะสงฆ์ในเขตปกครองคณะสงฆ์ ภาค 15 (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสุตธรรมพิทักษ์ (น้ำผึ้ง สุธมฺโม). (2558). การพัฒนาการปกครองคณะสงฆ์ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระจักรี วิจกฺขโณ และกันตภณ หนูทองแก้ว. (2562). การใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารกิจการคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในจังหวัดนครศรีธรรมราช (ธรรมยุต). วารสารปัญญา, 26(2), 51-62.
พระเทพปริยัติสุธี (วรวิทย์ คงคปญฺโญ). (2545). การคณะสงฆ์และการศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมยศ กลฺยาณกิตฺติ. (2563). อิทธิพลของธรรมาภิบาลต่อประสิทธิผลการบริหารกิจการคณะสงฆ์ จังหวัดสกลนคร (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2539). การปกครองคณะสงฆ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระสมุห์อุเทน สุทฺธิจาโค และคณะ. (2567). ประสิทธิภาพการบริหารจัดการวัดของเจ้าอาวาสในอำเภอสีดา จังหวัดนครราชสีมา. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(2), 317-331.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2551). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานคณะสงฆ์อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2567). สถิติพระภิกษุ-สามเณร จำพรรษา ประจำปี พ.ศ. 2567. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานคณะสงฆ์อำเภอบางปะอิน.
Cronbach, L. J. (1971). Essentials of Psychological Testing (4th ed.). New York: Harper and Row.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
