ศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพของนักศึกษาคณะเทคโนโลยีการเกษตรมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

Main Article Content

นฤดล สวัสดิ์ศรี
ธัญญลักษณ์ เขจรภักดิ์
สมใจ จอมหงษ์
ปริญญา เปรมโต

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงคเ์ พื่อศึกษาศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพ (Career Maturity) ของนักศึกษา
คณะเทคโนโลยีการเกษตร และเปรียบเทียบศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพของนักศึกษาโดยจำแนกตามระดับผล
การเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 4 คณะเทคโนโลยีการเกษตรมหาวิทยาลัยราชภัฏ
มหาสารคามจำนวน 139 คนเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณคา่ 5 ระดับแบบสอบถาม
มีค่าความเชื่อมันทั้งฉบับเท่ากับ 0.85 และใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูปวิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติที่ใช้ใน
การวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
(One-Way ANOVA)
ผลการศึกษาพบว่า ศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะเทคโนโลยีการเกษตร
โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( gif.latex?\bar{X} = 3.45, S.D. = 0.53) และผลการเปรียบเทียบศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพ
พบว่า โดยรวมไม่มีความแตกต่างกันแต่เมื่อวิเคราะห์เป็นรายด้าน พบว่า มีความแตกต่างกัน ระหว่างเพศกับศักยภาพ
ด้านการเลือกอาชีพและด้านการตัดสินใจเลือกแผนการเรียน และเงินที่ได้จากผู้ปกครองกับศักยภาพด้านการตัดสินใจ
เลือกแผนการเรียนส่วนระดับผลการเรียนไม่มีความแตกต่างกันในระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สวัสดิ์ศรี น., เขจรภักดิ์ ธ., จอมหงษ์ ส., & เปรมโต ป. (2020). ศักยภาพของวุฒิภาวะทางอาชีพของนักศึกษาคณะเทคโนโลยีการเกษตรมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 17(1), 73–82. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edu-rmu/article/view/251933
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2562). ระบบภาวการณ์มีงานทำของบัณฑิต. สืบค้นจาก: http://www.employ.mua.go.th/.
ไพบูลย์ บุญล้อม และวรากร ทรัพย์วิระปกณ์. (2555). การพัฒนาวุฒิภาวะทางอาชีพด้วยการปรึกษาเชิงจิตวิทยาทางอาชีพแบบกลุ่มสำหรับนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา . วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 8(1), 47-59.
นฤมล ตั้งประพฤติดี. (2553). ผลของโปรแกรมการเรียนรู้ด้วยตนเองที่มีผลต่อวุฒิภาวะทางอาชีพด้านเจตคติ.(วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สุรพงษ์ คงสัตย์ และธีรชาติ ธรรมวงค์. (2551). การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา: นครราชสีมา.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. psychometrika, 16(3),297-334.
Crites, J. O. (1981). Career counseling model methods. New York: Mc Graw-Hill.
Krejcie, R. V., and Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities.Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1967). The method of constructing and attitude scale. In reading in Fishbein, M (Ed.),Attitude theory and measurement (pp. 90-95). New York: Wiley & Son.
Super, D. E. (1960). The psychology of career. New York: Harper and Row Publishers.
Super, D. E. (1990). Life space approach to career development – Incareer choice and development. San Francisco: Jossey – Bass.