การพัฒนาสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาและหาคุณภาพของสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ 3) เพื่อเปรียบเทียบระดับทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียน ก่อนและหลังการฝึก 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักศึกษา จำนวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินความเหมาะสมด้านเนื้อหา ด้านทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม และด้านสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์และแบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) การหาคุณภาพของสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ที่สร้างขึ้นมีคุณภาพในระดับดีมาก ซึ่งผลการประเมินคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้อหาทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม และสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ ค่าเฉลี่ยในระดับดีมาก2)ประสิทธิภาพของสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ พบว่า นักศึกษาทำแบบทดสอบก่อนเรียนได้ร้อยละ 40.75 ระหว่างเรียนได้ร้อยละ 86.00 และหลังเรียนได้ร้อยละ 85.66 คิดเป็นความก้าวหน้าร้อยละ 44.91 เมื่อวิเคราะห์ผลการทดสอบระหว่างเรียน และหลังเรียน ซึ่งแสดงถึงประสิทธิภาพของการเรียนการสอนผ่านเกณฑ์ที่กำหนด (85/85) กล่าวคือมีประสิทธิภาพ 86/85.663) การวิเคราะห์ระดับทักษะ พบว่า ก่อนและหลังเรียนมีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 4) ความพึงพอใจของผู้เรียน ในระดับความพึงพอใจมาก
Article Details
ข้อกำหนดเบื้องต้นที่ผู้นิพนธ์(ผู้ส่งบทความ) ควรทราบ
1. ผู้นิพนธ์ที่ประสงค์จะลงตีพิมพ์บทความกับวารสาร ตั้งแต่เดือนมกราคม 2563 เป็นต้นไป ให้ใช้รูปแบบใหม่ (Template 2563) โดยสามารถดูตัวอย่างได้ที่เมนู GUIDELINES
2. จะตีพิมพ์และเผยแพร่ได้ ต้องผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review)
3. การประเมินบทความโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) เป็นแบบ Double Blind
4. การอ้างอิงบทความใช้หลักเกณฑ์ APA (American Psychological Association) คลิก
5. บทความถูกปฏิเสธการตีพิมพ์ ไม่ผ่านการประเมิน ผู้นิพนธ์ขอยกเลิกเองหรือชำระเงินก่อนได้รับการอนุมัติ ทางวารสารไม่มีนโยบายการคืนเงิน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร เพื่อการศึกษา พ.ศ. 2557- 2559. กระทรวงศึกษาธิการ.
เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2556). Social Media สื่อสร้างสรรค์เพื่อการศึกษา.วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. 6(1) : 72-81.จุฬารัตน์ สียา และสุมาลี ชัยเจริญ. (2558). การศึกษาความคิดสร้างสรรค์และผลสัมฤทธิ์ของผู้เรียนที่เรียนรู้จากสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้แบบเปิดบนเครือข่ายที่ส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา[วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เจษฎา นาจันทอง. (2560). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบสังคมเชิงรุกออนไลน์ ที่ส่งเสริมทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียนระดับมัธยมศึกษา[วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ฉันทนา ปาปัดถา และพัลลภ พิริยะสุรวงศ์. (2555). รูปแบบสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้ในการศึกษาสร้างสรรค์บนเครือข่ายสังคมเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 5(1) : 25-34.
ชูสิทย์ ทินบุตร. (2556). การพัฒนารูปแบบจำลองสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้บนเครือข่ายตามแนวคอนสตัคติวิสต์ที่ส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ในการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษา[วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (ม.ป.ป.ก). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 เพื่อการพัฒนาอาจารย์ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุปผชาติ ทัฬหิกรณ์. (2552). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการเรียนการสอน (พิมพ์ครั้งที่ 2).สำนักเทคโนโลยีเพื่อการเรียนการสอน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
ปิยนุช แสนมาโนช. (2557). การพัฒนาสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้บนเครือข่ายที่พัฒนาตามแนวคิดทฤษฎีคอน สตรัคติวิสต์ที่ส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ เรื่อง ระบบนิเวศ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 [รายงานการศึกษาอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปรียาดา สุขสว่าง. (2555). การพัฒนาโมเดลสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้บนเครือข่ายเพื่อส่งเสริมพหุปัญญาสำหรับการศึกษาโดยครอบครัว[วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์และพเยา ยินดีสุข.(2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21.สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.ไพฑูรย์ สินลารัตน์.(2557). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ต้องก้าวให้พ้นกับดักของตะวันตก. วิทยาลัยครุศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.(2556). รายงานฉบับสมบูรณ์การจัดทำยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ.http://tdri.or.th/wp-content/upload/2014/03/Final-Paper.pdf
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ : การศึกษาเพื่อสตวรรษที่ 21.โอเพ่นเวิลด์ส.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. มูลนิธิสดศรีสกษดิ์วงศ์.
วิทยากร เชียงกูล. (2556). ปฏิรูปประเทศไทย : รายงานสภาวะการศึกษาไทย 2554-2555.กรุงเทพธุรกิจ, 8.
ศักดิ์ชาย ตั้งวรรณวิทย์. (2552). รูปแบบกิจกรรมการเรียนรู้ในสภาพแวดล้อมแบบอีเลิร์นนิ่งกับพัฒนาการของผู้เรียนที่มีความแตกต่างทางพหุปัญญา[วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552-2561) (พิมพ์ครั้งที่ 2). พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553).สภาวะการศึกษาไทย ปี 2551/2552 บทบาทการศึกษากับการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). วี.ที.ซี คอมพิวเตอร์นิเตชัน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2555). การพัฒนาคุณลักษณะผู้เรียนยุคใหม่เพื่อรองรับการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง ด้วยการบูรณาการไอซีทีในการจัดการเรียนรู้ด้วยโครงการ. พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). สภาวการณ์การศึกษาไทยในเวทีโลก พ.ศ. 2556. พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.(2557). สรุปสาระสำคัญการประชุมวิชาการอภิวัฒน์การเรียนรู้สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย. สำนักส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.
อิศราก้านจักร. (2550).ผลการจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้บนเครือข่ายที่พัฒนาตามแนว OLEs สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา[วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อรรถพร วรรณทอง. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนบนสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้แบบเปิดออนไลน์ ตามความถนัดด้านพหุปัญญาที่ส่งเสริมการคิดวิเคราะห์[วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Alkhalidy, N. (2011). Tools for 21st Century Teachers. http://teachingvillage.org/2011/12/10/tools-for-21st-century-teachers-by-miss-noor/Resta, P. &Patru, M. (Eds). (2010). Teacher Development in an E-learning Age: A Policy andPlanning Guide. UNESCO.
