การศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและยืนยันองค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5 เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร (Document Research) โดยดำเนินการวิจัย 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลด้วยการศึกษาเอกสาร (Document Study) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎีของนักวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเพื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์องค์ประกอบ ระยะที่ 2 การยืนยันองค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามกรอบการสังเคราะห์เอกสาร โดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน
ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาใน ยุคดิจิทัล ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5 มีองค์ประกอบ 5 องค์ประกอบ และ 15 ตัวบ่งชี้ โดยเรียงลำดับจากผลการยืนยันองค์ประกอบสมรรถนะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลได้แก่ (1) การตัดสินใจแก้ปัญหา มีตัวบ่งชี้ 3 ข้อ มีค่าเท่ากับ ร้อยละ 93.33 (2) พฤติกรรมการเรียนรู้ มีตัวบ่งชี้ 3 ข้อ มีค่าเท่ากับ ร้อยละ 86.67 (3) การใช้สื่อดิจิทัล มีตัวบ่งชี้ 3 ข้อ (4) ทักษะการคิด มีตัวบ่งชี้ 3 ข้อ และ (5) การเป็นผู้บริหารมืออาชีพ มีตัวบ่งชี้ 3 ข้อ มีค่าเท่ากับ ร้อยละ 80 และเฉลี่ยรวมเท่ากับร้อยละ 84
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อกำหนดเบื้องต้นที่ผู้นิพนธ์(ผู้ส่งบทความ) ควรทราบ
1. ผู้นิพนธ์ที่ประสงค์จะลงตีพิมพ์บทความกับวารสาร ตั้งแต่เดือนมกราคม 2563 เป็นต้นไป ให้ใช้รูปแบบใหม่ (Template 2563) โดยสามารถดูตัวอย่างได้ที่เมนู GUIDELINES
2. จะตีพิมพ์และเผยแพร่ได้ ต้องผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review)
3. การประเมินบทความโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) เป็นแบบ Double Blind
4. การอ้างอิงบทความใช้หลักเกณฑ์ APA (American Psychological Association) คลิก
5. บทความถูกปฏิเสธการตีพิมพ์ ไม่ผ่านการประเมิน ผู้นิพนธ์ขอยกเลิกเองหรือชำระเงินก่อนได้รับการอนุมัติ ทางวารสารไม่มีนโยบายการคืนเงิน
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงค์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย : กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูการศึกษา.
ซัคเซส มีเดีย.
จิราภรณ์ พรหมทอง. (2559). การพัฒนาตนเองให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้เพื่อเข้าสู่ศตวรรษที่21. วารสารวิชาการ
มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 10(2), 63-72.
ชูศรี ต้นพงศ์. (2544). เรียนรู้เพื่อเป็นครูคุณภาพ(พิมพ์ครั้งที่ 3).ดวงกมลสมัย.
ชัยยนต์ เพาพาน. (2558). แนวคิดและทฤษฎีพื้นฐานการเป็นผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสาร
บริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(1), 1-9.
ธิดา ประภาศน์สินศุข. (2555). สมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (ส.พ.ฐ.). วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 23(1), 21 – 38.
ธีระ รุญเจริญ และวาสนา ศรีไพโรจน์. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้. ข้าวฟ่าง.
รักษิต สุทธิพงษ์. (2560). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากับการพัฒนาครูไทยในยุคดิจิตอล. วารสารศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(2),344 – 355.
รุ่งรัตน์ พลชัย. (2563). ภาวะผู้นำกับการบริหารในยุคดิจิทัล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขต
อีสาน, 1(3),53-62.
วไลพร บุษบก, พิชญาภา ยืนยาว, จิตติรัตน์ แสงเลิศอุทัยและ ปิยะนาถ บุญมีพิพิธ. (2563). องค์ประกอบ
สมรรถนะของผู้บริหารวิทยาลัยเทคโนโลยีและอาชีวศึกษาเอกชนสังกัดสํานักงานคณะกรรมการการ
อาชีวศึกษา. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 6(2), 315 – 325.
วันทนีย์ ศรีบุรินทร์ และ จุไรรัตน์ อาจแก้ว. (2559). การวิเคราะห์องค์ประกอบคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่ง
การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาเลย เขต 1. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 7(2), 1 – 23.
วิทยากร ยาสิงห์ทอง. (2560). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมที่ส่งผลต่อการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครู สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 25. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 11(3), 234 – 244.
วิรัตน์ บัวขาว. (2541). หลักสูตรประถมศึกษายุคโลกาภิวัตน์. วารสารวิชาการ, 1(9), 8 – 13
วีรวิชญ์ อารีสวัสดิ์. (2560). สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษา. การประชุมวิชาการนําเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ
ครั้งที่ 3 “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2019”, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, กรุงเทพฯ,
ประเทศไทย.
ศกลวรรณ สุขมี. (2559). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครูการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน
สังกัดเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารบริหารการศึกษา มศว, 13(25), 85-93.
สุมณฑา พรหมบุญ. (2541). “อาจารย์สตางค์" กับ 40 ปี แห่งความเป็นเลิศทางวิทยาศาสตร์. ใน 40 ปี คณะ
วิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล 2501-2541. มหาวิทยาลัยวิทยาลัยมหิดล.
Pakotang, J. (2018). Digital Era Leadership for Professional School Administrators. Ubon Ratchathani
Rajabhat University.
Stewart, T. A. (2010). Intellectual Capital: The new wealth of organization. Currency.
