การพัฒนาชุดฝึกอบรมการสอนทางคลินิกกายภาพบำบัด สำหรับอาจารย์ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิกกายภาพบำบัด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาชุดฝึกอบรมการสอนทางคลินิกกายภาพบำบัดสำหรับอาจารย์ ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิกกายภาพบำบัด เป็นการวิจัยโดยใช้วิธีวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Method Approach) โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพในการศึกษาสภาพข้อมูลพื้นฐานและยกร่างชุดฝึกอบรมและใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณในการประเมินร่างชุดฝึกอบรมดังกล่าว ผลการวิจัย พบว่าในปัจจุบันการอบรมการสอนทางคลินิกของอาจารย์ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิกยังไม่เพียงพอ อาจารย์ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิกแสดงบทบาทของนักวิชาชีพโดยการเป็นแม่แบบ (role model) อันเป็นบทบาทของนักปฏิบัติ (practitioner) มากกว่าบทบาทของอาจารย์ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิก (clinical instructor) โดยพบปัญหาหลักคือการควบคุมการฝึกปฏิบัติงานยังไม่เหมาะสม การใช้เทคนิคการตั้งคำถามยังไม่มีประสิทธิภาพและการสอนกระบวนการคิดอย่างมีเหตุผลทางคลินิกยังไม่เพียงพอ และมีความต้องการเรียนรู้เทคนิคและวิธีการสอนทางคลินิกต่างๆ โดยเฉพาะวิธีการสอนคิดวิเคราะห์ปัญหาผู้ป่วย ส่วนเนื้อหาในร่างชุดฝึกอบรมการสอนทางคลินิกกายภาพบำบัดสำหรับอาจารย์ผู้ฝึกปฏิบัติงานทางคลินิกกายภาพบำบัดเป็นการสอนกระบวนการคิดอย่างมีเหตุผลทางคลินิก ประกอบด้วยคู่มือการใช้ชุดฝึกอบรมและชุดฝึกอบรมจำนวน 5 เล่ม การฝึกอบรมมี 3 ระยะ คือ ระยะเตรียมการฝึกอบรม ระยะการฝึกอบรม และระยะหลังการฝึกอบรม โดยระยะการฝึกอบรมใช้เวลา 1 วัน ในการสอนกระบวนการคิดอย่างมีเหตุผลทางคลินิก 6 ขั้นตอน คือ การวางแผนรวบรวมข้อมูลผู้ป่วย การตั้งสมมุติฐานเบื้องต้นและการวางแผนตรวจร่างกาย การปรับปรุงสมมุติฐาน การวางแผนการรักษา การวางแผนตรวจประเมินซ้ำ และการสะท้อนคิด ผลการประเมินร่างชุดฝึกอบรมในด้านความเหมาะสมส่วนใหญ่อยู่ในระดับมากที่สุด 11 ข้อ และในด้านความถูกต้องอยู่ในระดับมากที่สุดทุกข้อ
Article Details
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
Callahan, M., et al. (1968). Physical therapy education therapy and practice. New York: Council of Physical Therapy school Directors.
Chockjamsai, M. (2015). Questioning skill. Chiang Mai: Department of Physical Therapy, Faculty of Associated Medical Sciences, Chiang Mai University. (in Thai)
Iramaneera, C. (2012). Questioning techniques. Retrieved March 13, 2014, from www.med.cmu.ac.th (in Thai)
Janwantanakul, P., Mark Jones, & Pirunsan, U. (2000). Clinical Reasoning (Chapter 1): Theory. Journal of Physical Therapy, 22(2), 143-60.
Jones, M. A. (1992). Clinical Reasoning in Manual Therapy. Physical Therapy, 72, 875-884.
Khemmani, T. (2010). Science of teaching: A body of knowledge for effective learning management (13th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Massarweh, L. J. (1999). Promoting a positive clinical experience. Nurse Educator, 24(3), 44-47.
Office of the Higher Education Commission. (2013). Bachelor of Physical Therapy or Bachelor of Science (Physical Therapy) B.E. 2556 (2013). Retrieved March 13, 2014, from http://www.mua.go.th/users/tqf-hed/Information/bach_physical.pdf (in Thai)
Page, C. G., & Ross, I. A. (2004). Instructional strategies utilized by physical therapist clinical instructors: An exploratory study. J Phys Ther Educ, 18(1), 43-49.
Panich, V. (2014). Learning of revolution in 21st century (2nd ed.). Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)
Rattanathongkom, S. (2007). Classroom management. Retrieved March 13, 2014, from, http://ams.kku.ac.th/aalearn/resource/edoc/ci/swu/learn2.pdf (in Thai)
Schön, D. (1983). The reflective practitioner: How professionals think in action. New York: Basic Books.
Stritter, F. T., Baker, R. M., & Shahady, E. J. (1988). Clinical instruction. Handbook for the academic physician. New York: Springer-Verlag.
