Yang Smart Farm: การจัดการเกษตร การปรับตัวของพุทธยุวเกษตรกรภายใต้ชีวิตวิถีใหม่
คำสำคัญ:
การจัดการเกษตร, การปรับตัวของพุทธยุวเกษตรกร, ภายใต้ชีวิตวิถีใหม่บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาการจัดการเกษตร การปรับตัว ของพุทธยุวเกษตรกรภายใต้ชีวิตวิถีใหม่จังหวัดบุรีรัมย์ 2.เพื่อพัฒนาศักยภาพการจัดการเกษตรของพุทธยุวเกษตรกรสู่ความมั่นคนของเศรษฐกิจชุมชน 3.เพื่อศึกษาแนวทางการสร้างเครือข่ายพุทธยุวเกษตรกรให้มีความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ผลการวิจัย พบว่า
- การจัดการเกษตร การปรับตัว ของพุทธยุวเกษตรกรภายใต้ชีวิตวิถีใหม่ จังหวัดบุรีรัมย์การใช้ปัจจัยการผลิตจากภายนอกให้น้อยที่สุด เพื่อเสริมส่วนที่ขาดหรือบกพร่องในระบบนิเวศน์หรือเพิ่มศักยภาพของทรัพยากรที่มีอยู่ โดยเน้นการใช้ทรัพยากรหมุนเวียน และป้องกันผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่จะเป็นตัวชี้วัดการปรับเปลี่ยนสู่เยาวชนต้นแบบของกลุ่มเกษตรที่ต้องมีการปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเพราะการทำกิจกรรมของสมาชิกในกลุ่มยุวเกษตร โดยการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจ
2 พัฒนาศักยภาพการจัดการเกษตรของพุทธยุวเกษตรกรสู่ความมั่นคงของเศรษฐกิจชุมชนในจังหวัดบุรีรัมย์การพัฒนาพุทธยุวเกษตรกรด้านเคหกิจเกษตร ธุรกิจเกษตร การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่สอดคล้องกับท้องถิ่นเป็นการส่งเสริมและพัฒนาเกษตรกรรุ่นใหม่ให้เป็นยุวพุทธเกษตรกรและมีแนวทางในการพัฒนาสู่การเป็นผู้ประกอบการเกษตรที่มีการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ความคิดสร้างสรรค์ และนวัตกรรมในการทำการเกษตร โดยปรับกระบวนทัศน์เป็นผู้ประกอบการเกษตร เป็นการปรับแนวคิดและสร้างแรงจูงใจในการทำอาชีพการเกษตร เน้นการวิเคราะห์ตนเองเพื่อจัดทำแผนพัฒนาตนเอง การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การเชื่อมโยงเครือข่าย และการประเมินศักยภาพ เริ่มต้นประกอบการเกษตรในเชิงธุรกิจเกษตร เป็นการพัฒนากิจกรรมการเกษตรด้วยนวัตกรรม เพื่อต่อยอดจากแนวคิดสู่การปฏิบัติ โดยการจัดทำแผนธุรกิจเกษตรเบื้องต้น พัฒนาสู่การเป็นผู้ประกอบการเกษตรเต็มตัว เป็นการพัฒนา Young Smart Farmer ให้เป็นผู้ประกอบการเกษตรรุ่นใหม่ที่มีการบริหารจัดการการเกษตรด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ ความคิดสร้างสรรค์ นวัตกรรม มีการวางแผนธุรกิจเกษตรด้วยแนวคิดตลาดนำการผลิต
3 แนวทางการสร้างเครือข่ายพุทธยุวเกษตรกรให้มีความมั่นคงทางเศรษฐกิจ
การสร้างเครือข่ายของพุทธยุวเกษตรกรในจังหวัดบุรีรัมย์ เป็นการเชื่อมโยงในลักษณะของเครือข่ายเกษตรกรที่พัฒนาไปสู่ระดับของการลงมือทำกิจกรรมร่วมกัน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายร่วมกันประกอบด้วย รับรู้ทัศนคติที่เหมือนกัน โดยมีความรู้สึกนึกคิดและการรับรู้เหมือนกันถึงเหตุผลในการเข้ามาร่วมกันเป็นเครือข่ายร่วมกัน มีผลประโยชน์ร่วมกัน การมีส่วนร่วมของสมาชิกทุกคนใน มีการเสริมสร้างซึ่งกันและ การเกื้อหนุนพึ่งพากัน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2564). กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. ฉบับที่ 10-11 แนวทางการพัฒนาการเกษตรของประเทศ. ให้ความสำคัญกับการพัฒนานวัตกรรมและเทคโนโลยีด้านการเกษตรปี 2564. แหล่งที่มา https://tarr.arda.or.th/static2/docs/development_plan. วันที่ 23 มกราคม 2566. สืบค้นออนไลน์ วันที่ 23 มีนาคม 2566.
จิณห์นิภา ชูใจ. (2557). ทัศนคติต่อหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง คุณภาพชีวิตการทำงานและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การและสังคมของพนักงานบริษัทเอกชน. ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ฉัฐสิณี หาญกิตติชัย และ ชาตรี บุญนาค. การพัฒนาเกษตรกรและองค์กรเกษตรกรสู่การเป็นเกษตรกรปราดเปรื่อง และองค์กรเกษตรกรต้นแบบ. วารสารเกษตร มสธ. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มิถุนายน 2563 : 93-108.
ทิพวรรณ กิตติวิบูลย์. (2554). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจ ทัศนคติ พฤติกรรม การดำรงชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกจพอเพียงและความสุขในชีวิตของเกษตรกร บุคลากรในภาคเอกชนและข้าราชการไทย. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นันทนีย์ กลมศิริพิชัยพร. (2549). การพัฒนาสังคม. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. สถาบันราชภัฏราไพพรรณี.
ปิยนาถ อิ่มดี. (2557). ความมั่นคงทางอาหารของชุมชนชนบท : ศึกษาเฉพาะกรณีบ้านป่าคา หมู่ที่ ๒ ตำบลสวก อำเภอเมืองน่าน จังหวัดน่าน. กรุงเทพมหานคร : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูขันติวโรภาส (ขาว ขนฺติโก). (2559). “รูปแบบการพัฒนาวัดในกรุงเทพมหานครให้เป็นแหล่งเรียนรู้ด้านศิลปวัฒนธรรม”. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม :
พระครูวัฒนสุตานุกูล. (2561). การจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17. หลักสูตรปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อรรนพ เรืองกัลป์ปวงศ์. (2553). การศึกษาเอกชนในเขตอำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา”. บัณฑิตวิทยาลัย: วิทยาลัยเซนต์หลุยส์.
เอกชัย พุมดวง. (2557). กระบวนการเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามแนวเศรษฐกิจชุมชน ของกลุ่มอาชีพในตำบลโคกโคเฒ่า อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต กรุงเทพฯ.