ปัญหาการออกเสียงภาษาอังกฤษของคำที่ลงท้ายด้วย ed ของนักศึกษาไทย ระดับปริญญาตรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การออกเสียงมีบทบาทที่สำคัญในการสื่อสารอย่างเข้าใจ และอย่างมีประสิทธิภาพ แต่อย่างไรก็ตามการออกเสียงซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในทักษะการพูดยังเป็นปัญหาสำหรับนักศึกษาไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกเสียง -ed ที่ตำแหน่งท้ายคำกริยา ด้วยเหตุนี้ งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถ และศึกษาอุปสรรคของนักศึกษาในการ
ออกเสียงภาษาอังกฤษของคำที่ลงท้ายด้วย -ed การวิจัยกึ่งทดลองถูกนำมาใช้กับกลุ่มนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 จำนวน 33 คน ปีการศึกษา 2561 ผลการวิจัยพบว่า การออกเสียงภาษาอังกฤษของคำที่ลงท้ายด้วย -ed ผู้วิจัยพบว่า นักศึกษามีปัญหาในการออกเสียงท้าย /t/ มากที่สุด นักศึกษาสามารถออกเสียงกลุ่มคำนี้ได้เพียง 49.38% รองลงมาคือเสียง /d/ นักศึกษาสามารถออกเสียงกลุ่มคำนี้ได้ 63.63% และเสียง /ɪd/ เป็นเสียงที่ง่ายที่สุดในการออกเสียง นักศึกษาสามารถออกเสียงกลุ่มนี้ได้ 70.90% จากผลการวิจัยแสดง
ให้เห็นว่า อุปสรรคในการออกเสียงภาษาอังกฤษของคำที่ลงท้ายด้วย -ed เกิดจากบทบาทของการถ่ายโอนเชิงลบ การขาดความรู้ในการออกเสียงท้ายคำในภาษาอังกฤษที่เติม -ed การสรุปกฎเกณฑ์ที่เกินความพอดี และการเข้าถึงภาษาปลายทางที่ไม่เพียงพอ
Article Details
References
Anderson, N. J. (2007). ACTIVE Skills for Reading, Intro, Books 1 and 2. 2nd ed. Boston: Heinle Publishers.
Anderson, N. J. (2008). ACTIVE Skills for Reading, Intro, Books 3 and 4. 2nd ed. Boston: Heinle Publishers.
Brown, H. D. (1994). Principles of Language Learning and Teaching. 3rd ed. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Castillo, N. C. (2013). The Importance of Promoting Pronunciation Strategies for Regular Verbs in Simple Past. (Doctoral dissertation, Universidad Veracruzana, Mexico).
Dávila, A. M. (2013). Spanish Speakers’ Reading Production of English Past Tense Inflectional Morpheme –ed. (Doctoral dissertation, Southern Illinois University, Carbondale).
Dewi, A. K. (2009). Pronunciation problems faced by the English Department Students in Pronouncing –ed ending: A Case of the Sixth Semester Students of the English Department of Unnes in the Academic Year of 2008/2009. (Doctoral dissertation, Universitas Negeri Semarang).
Likitrattanaporn, W. (2014). Teaching Phonological Accuracy and Communicative Fluency at Thai Secondary Schools. English Language Teaching, 7(2), 1-10.
Kanokpermpoon, M. (2005). Pronunciation Variation of -ed Tense Markers by Thai Undergraduate Students. (Master’s thesis, Language Institute, Thammasat University).
Kosakul, P. (2007). The Effect of Pronunciation Instruction on Adult Thai Leaners’ Pronunciation Variation of –ed Tense Markers. (Doctoral dissertation, Thammasat University).
Solt, S., Pugach, Y., Klein, E. C., Adams, K., Stoyneshka, I., & Rose, T. (2004). L2 perception and production of the English regular past: Evidence of phonological effects. In BUCLD 28: Proceedings of the 28th annual Boston University Conference on Language Development (pp. 553-564). Somerville, MA: Cascadilla Press.
Ur, P. (1996). A course in language teaching: Practice and theory. Cambridge: Cambridge University Press.
Vargo, M, & Blass, L. (2013). Pathways 1 Reading, Writing, and Critical Thinking. Boston: National Geographic Learning.
Wasowicz, J. (2007). What do spelling errors tell us about language knowledge. Retrieved from http://www.learningbydesign.com/uploads/ What_Do_
Spelling_Errors_Tell_ Us_ Language_Knowledge.pdf.
Winaitham, W., & Suppasetseree, S. (2012). The investigation of English pronunciation errors and factors affecting English pronunciation of Thai undergraduate students. Silpakorn Educational Research Journal, 4(2), 304-320.
Wiriyachitra, A. (2002). English language teaching and learning in Thailand in this decade. Thai TESOL focus, 15(1), 4-9.