การยกระดับการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อสร้างประสบการณ์ของนักท่องเที่ยว ตามบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหาร ในอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ปัจจัยเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis: EFA) ของบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหาร 2) พัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อสร้างประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวตามบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหาร ในอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย 3) สร้างโปรแกรมวิเคราะห์บุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหารสำหรับแนะนำเส้นทางท่องเที่ยว เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยการใช้สถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า การวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis: EFA) ของบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหาร มีปัจจัยร่วม 4 องค์ประกอบ ได้แก่ Big eater, Shrugger, Activist และ Super taster และการพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารที่เหมาะกับบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยว โดยนักท่องเที่ยวกลุ่ม Big eater และกลุ่ม Shrugger เน้นกิจกรรมที่มีการเรียนรู้และความสนุกสนาน ส่วนนักท่องเที่ยวกลุ่ม Activist และกลุ่ม Super taster เน้นกิจกรรมที่เปิดโอกาสให้นักท่องเที่ยวได้ร่วมสร้างสรรค์ เรียนรู้ และมีความสนุกสนานไปพร้อมกัน ซึ่งมีเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงอาหารจากการวิเคราะห์โดยโปรแกรมบุคลักษณ์ของนักท่องเที่ยวเชิงอาหารสำหรับแนะนำเส้นทางท่องเที่ยว
Article Details
References
กรวิชญ์ ไทยฉาย. (2565). Web Application คืออะไร ทำไมสามารถสร้างจุดเด่นให้ธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2566, จาก https://exvention.co.th/webapplication/.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวทางทะเลและชายหาด Sea Sun Sand. สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2567, จาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/policy/download/article/article_20190625145933.pdf.
เข้ม เล่งวิริยะกุล และ ศักดิ์ชัย เจริญศิริพรกุล. (2560). แนวทางการพัฒนาคลัสเตอร์ท่องเที่ยวถนนชายโขงอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข., 10(1), 220-246.
คณพศ ภูวบริรักษ์. (2564). แนวทางพัฒนาการตลาดสินค้าและบริการการท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ท้องถิ่นของประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 7 กันยายน 2567, จาก https://researchcafe.tsri.or.th/local-experience/.
มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด, อภิวัฒน์ รัตนวราหะ, คมกริช ธนะเพทย์, ดนัยธัญ พงษ์พัชราธรเทพ, อัครพงศ์ อั้นทอง, ณัฐพล อนันต์ธนสาร, อรุณี อินทรไพโรจน์, อรรถพันธ์ สารวงศ์, วรัญญา บุตรบุรี และ ปิณฑิรา วลีธนาพันธ์. (2565). การวิจัยและพัฒนาเพื่อเพิ่มขีดความสามารถของการท่องเที่ยวไทยหลังโควิด-19. เชียงใหม่: มูลนิธิสถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ.
สำนักงานจังหวัดเลย. (2566). ยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัด. สืบค้นเมื่อ 7 กันยายน 2567, จาก https://ww2.loei.go.th/news_strategy.
สุพรรณี พฤกษา, สัญชัย เกียรติทรงชัย, วิศิษฐ์ศิริ ชูสกุล, วรากรณ์ ใจน้อย, ปรียาพร พิชิตรานนท์, รภัสสา ชาติกุล และ ธงชัย สุภา. (2564). อัตลักษณ์อาหารมงคลท้องถิ่นเพื่อยกระดับสู่การท่องเที่ยววัฒนธรรมอาหารเชิงสร้างสรรค์ลุ่มแม่น้ำโขง. (รายงานผลการวิจัย). เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row Publication.
Tsai, C. T. (2016). Memorable tourist experiences and place attachment when consuming local food. International Journal of Tourism Research, 18(6), 536-548.