การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนภายใต้แนวคิดการจัดการแบบร่วมมือกัน : กรณีศึกษาล่องแพบ้านท่าวัด ตำบลเหล่าปอแดง อำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาการบริหารจัดการแบบร่วมมือกันของชุมชนในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว ล่องแพบ้านท่าวัด จังหวัดสกลนคร (2) ศึกษาสภาพปัญหาและอุปสรรคในการบริหารจัดการแบบร่วมมือกันของชุมชน ล่องแพบ้านท่าวัด จังหวัดสกลนคร (3) ให้แนวทางและข้อเสนอแนะในการบริหารจัดการแบบร่วมมือกันของชุมชนล่องแพบ้านท่าวัด จังหวัดสกลนคร โดยใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการสังเกต และสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 22 คน ด้วยวิธีการเจาะจง และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาครัฐและชุมชนร่วมมือกันบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวล่องแพบ้านท่าวัด ตำบลเหล่าปอแดง อำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร ซึ่งการเปิดกิจการล่องแพจะเริ่มจากการร่วมกันวางแผนดำเนินการจัดกิจกรรม ขออนุญาตเปิดให้บริการแพ รับผลประโยชน์ และประเมินผลหลังจากการเปิดให้บริการ ในการจัดการล่องแพบ้านท่าวัดจำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือ แรงกาย แรงใจจากชาวบ้าน ผู้ประกอบการแพที่มีความเข้มแข็ง และคณะกรรมการชุมชนที่มีศักยภาพเพื่อทำให้เกิดผลสำเร็จ หน่วยงานภาครัฐมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยง ให้การสนับสนุนการจัดกิจกรรมของชาวบ้าน จึงเกิดเป็นการจัดการแหล่งท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมโดยอาศัยความร่วมมือของทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง 2) ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารจัดการ ได้แก่ ปัญหาด้านระเบียบกฎเกณฑ์ในการขอเปิดกิจการล่องแพ ปัญหาการส่งเสริมการท่องเที่ยว ปัญหาด้านงบประมาณ ปัญหาด้านการบริการของผู้ประกอบการแพ และปัญหาด้านความสวยงามของภูมิทัศน์ และ 3) แนวทางและข้อเสนอแนะ ได้แก่ เทศบาลตำบลเหล่าปอแดงควรเปิดเผยให้ประชาชนทราบถึงระเบียบกฎเกณฑ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับการประกอบกิจการล่องแพ เทศบาลตำบลเหล่าปอแดงและผู้ประกอบกิจการล่องแพควรใช้สื่อเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการประชาสัมพันธ์ส่งเสริมการท่องเที่ยว หน่วยงานภาครัฐ เช่น องค์การปกครองส่วนท้องถิ่นควรจัดสรรงบประมาณให้เพียงพอสำหรับการจัดกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการล่องแพ ผู้ประกอบการล่องแพควรกำหนดมาตรฐานการให้บริการ และเพิ่มผู้ประกอบการร้านอาหารเพื่อให้บริการอย่างเพียงพอและรวดเร็ว โดยเฉพาะในช่วงวันหยุดต่าง ๆ และปรับปรุงภูมิทัศน์ให้สวยงาม เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยี่ยมชมมากยิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). รัฐมนตรีว่าการกระทรวงท่องเที่ยวมอบนโยบาย “ขับเคลื่อนท่องเที่ยวไทย ท่องเที่ยวปลอดภัย เที่ยวได้ทุก Season” พร้อมเร่งผลักดันยกระดับประเทศไทยก้าวสู่การเป็น Tourism Hub. สืบค้นเมื่อ 26 ตุลาคม 2567, จาก https://www.mots.go.th/news/1001358.
กัญญาณัฐ โพธิ์คีรี. (2564). การจัดการความร่วมมือด้านการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา บ้านหาดส้มแป้น จังหวัดระนอง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จิราภรณ์ แก้วมณี. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ชุมชนบ้านหัวเขาจีน อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์, 26(2), 1-11.
ตรียากานต์ พรมคำ. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนภายใต้แนวคิดการจัดการแบบร่วมมือกัน กรณีศึกษา อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าและชุมชนบ้านร่องกล้าอำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ธีรกานต์ โพธิ์แก้ว. (2560). การมีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวชุมชนบ้านบางโรง ตำบลป่าคลอก อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
ปริวัตร ป้องพาล, ยุภาพร ยุภาศ และ ภักดี โพธิ์สิงห์. (2563). กลยุทธ์เพื่อกำหนดนโยบายการส่งเสริมการจัดการท่องเที่ยวกลุ่มแพ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 15(2), 97-111.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2557). การจัดการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3). 650-665.
สพสันต์ เพชรคำ, ปูริดา วิปัชชา, อนุวัฒน์ การถัก, วรวิทย์ จันทเดช, อนุชา มาแสวง และ วรวุฒิ พวงพันธ์. (2561). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการสํารวจและจัดทำแผนแม่บท การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวเกาะดอนหนองหาร จังหวัดสกลนคร. สกลนคร: ศูนย์หนองหารศึกษา สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สุภางค์ จันทวานิช. (2556). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Ring, P. S., & Van de Ven, A. H. (1994). Developmental processes of cooperative interorganizational relationships. Academic of Management Review, 19(1), 90-118.
