THE PERCEPTION OF TOURISM STAKEHOLDERS IN THE EASTERN ECONOMIC CORRIDOR DEVELOPMENT (EEC) TOWARD THE SUSTAINABLE TOURISM

Main Article Content

Poramet Boonnumsirikij

Abstract

The objectives of this study were 1) to study the level of information perception from tourism stakeholders toward the development of the EEC tourism plan 2) to study the level of sustainable tourism from tourism stakeholders toward the development of EEC tourism plan. The population and sample of the study comprised 386 the tourism stakeholders who worked in EEC. A questionnaire was designed to collect data. Descriptive and independent sample t-test, one way ANOVA and Pearson’s Correlation were employed to analyze data. The results found that the levels of opinion from tourism stakeholders were moderate and high. In each aspect the opinion toward sustainable tourism and tourism plan was high, but the information perception was moderate. The results of Pearson’s correlation between the sustainable tourism perception for overall dimension of the tourism development plan and each dimension including infrastructures/ facilities, development of people, tourist reliability and development of tourism resources quality showed a low correlation with a significance level of 0.05.

Article Details

How to Cite
Boonnumsirikij, P. (2021). THE PERCEPTION OF TOURISM STAKEHOLDERS IN THE EASTERN ECONOMIC CORRIDOR DEVELOPMENT (EEC) TOWARD THE SUSTAINABLE TOURISM. Udon Thani Rajabhat University Journal of Humanities and Social Science, 10(1), 159–177. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/hsudru/article/view/248166
Section
Research Article

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ประกาศคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจำเขตพัฒนาการท่องเที่ยวฝั่งทะเลตะวันออก. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2563, จาก http://www.mots.go.th/ewt_dl_link. php?nid=7705

กุสุมา ภูเสตว์. (2553). การประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คณะกรรมการการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

บัวผิน โตทรัพย์, พวงเพ็ญ ชูรินทร์, จิตติมา จ้อยเจือ และ อโศก ศรีสวัสดิ์. (2562). การศึกษาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวผ่านสื่อสังคมออนไลน์ : กรณีศึกษาชุมชนพุมเรียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์. 13(2), 190-220.

พิมพิกา นวนจา และ ศิริพงษ์ ลดาวัลย์ ณ อยุธยา. (2563). ภาคีเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยวของหมู่บ้านแม่กำปอง ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 11(2), 29-54.

พิศิษฐ ตัณฑวณิช และ พนา จินดาศรี. (2561). ความหมายที่แท้จริงค่า IOC. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(2), 3-12.

มาฆะ ขิตตะสังคะ, วิทยา วรรณศิริ, อัศวิน จุมปา, ภาคภูมิ ตั๋นพิงค์, ณัฐธิดา จุมปา และ ดวงรัตน์ อินพรหม. (2549). บทเรียนจากกระบวนการวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยว โดยภาครัฐ เอกชน และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อการจัดการเชิงพื้นที่อย่างยั่งยืนจังหวัดเชียงราย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.),สำนักงานประสานงานการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวเชิงพื้นที่อย่างยั่งยืน.

วัชรา บุรีศรี. (2551). กระบวนการและเครือข่ายการสื่อสาร เพื่อการจัดการสู่การท่องเที่ยวที่ยั่งยืน อุทยานแห่งชาติตะรุเตา และพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิลาวัณย์ เรืองปฏิกรณ์. (2546). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเปิดรับสื่อ เพื่อการสื่อสารการตลาด กับความรู้ทัศนคติ และพฤติกรรมการท่องเที่ยวไทย ในโครงการไทยเที่ยวไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนงานพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (พ.ศ.2560 - 2564) รายงานหลัก. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2563, จาก http://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6381

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 – 2564) สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2563, จาก http://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422

สำนักงานเพื่อการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. (2561). แผนปฏิบัติการการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. สืบค้นเมื่อ 25 กันยายน 2561, จาก https://www.eeco.or.th/web-upload/filecenter/ untitled%20folder/EEC010.pdf

สุกานดา สายทรัพย์. (2553). การวางแผนยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนแบบบูรณาการในจังหวัดขอนแก่น. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อนุวัต เชื้อเย็น. (2551). การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดลำพูนอย่างยั่งยืน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

อารยา องค์เอี่ยม และ พงศ์ธารา วิจิตเวชไพศาล. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย. วิสัญญีสาร. 44(1), 36-42.

Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons. Inc.

Salkind, N. J. (2000). Exploring Research. Michigan: Prentice Hall.