Approaches to Cultural Heritage Conservation of the Buddhist Community in Natham Subdistrict, Mueang District, Yala Province

Main Article Content

Punya Tepsing

Abstract

The objective of this study was to investigate the approaches to cultural heritage conservation of the Buddhist Community in Natham Sub-district, Mueang District, Yala Province using the qualitative research methods.  Data were collected from related documents and field data were collected through observations and in-depth interviews with 18 key informants consisting of Buddhist monks, villagers in Natham Sub-district and adjacent area and public servants. The data were validated using triangulation and analyzed with descriptive analysis. The cultural heritage in this study referred to Wat Natham, a historical site housing Phra Buddha Saiyat, a reclining Buddha image of Srivijaya Period. Five approaches to conservation found in the study were as follows: 1) Participation in activities to inherit traditions such as a vow making rite, blanketing a robe over Phra Buddha Saiyat, and circumambulating Phra Buddha Saiyat; 2) Transferring         community culture to others inside and outside the education system; 3) Establishing a community cultural center to be a place for local cultural heritage collections and a tourism coordination center; 4) Protecting the cultural area by establishing a protection squad to guard the place at night and when an activity is held; and 5) Environmental protection for the cultural place and promoting it as a tourist attraction. All these approaches are government-supported as it is a government policy to encourage community participation in self-help cultural heritage conservation. Nevertheless, for this area, it is only an ideology; as long as the unrest remains in the three Southern border provinces, Buddhists, a minority group cannot fully fulfill the policy.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Research article

References

กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). ร่างกรอบทิศทางยุทธศาสตร์ 20 ปี ด้านวัฒนธรรมตามกรอบทิศทางยุทธศาสตร์ระยะ 20 ปี. วันที่ค้นข้อมูล 3 มีนาคม 2559, จาก https://www.m-culture.go.th/mculture_th60/download/article.

จรรยง (นามสมมติ). (2560, 17 สิงหาคม). ครูประจำการ. สัมภาษณ์.

ชัยยะ (นามสมมติ). (2559, 14 มีนาคม). มัคคุเทศก์ท้องถิ่น. สัมภาษณ์.

โชติมา จตุรวงค์, ชาตรี ประกิตนนทการ, วสุ โปษยะนันทน์ และปองขวัญ ลาซูส. (2553). รายงานการวิจัย การบริหารจัดการมรดกวัฒนธรรมในศาสนสถานและสถานที่ศักดิ์สิทธิ์. กรุงเทพฯ: สํานักงานเลขาธิการวุฒิสภา วันที่ค้นข้อมูล 11 มกราคม 2561, จาก https://library.senate.go.th/document.

ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร และอภิชาติ จันทร์แดง. (2557). ผลกระทบของสถานการณ์ความรุนแรงต่อชาวไทยพุทธในสามจังหวัดชายแดนใต้. วันที่ค้นข้อมูล 12 มิถุนายน 2560, จาก https://inrit-2015.com/inrit2014/Proceedings/C%201.1-1.5.pdf.

เนาวรัตน์ น้อยพงษ์. (ม.ป.ป). แรงศัทธาที่มาของประเพณี. ยะลา: โรงเรียนวัดหน้าถ้ำ

เนาวรัตน์ น้อยพงษ์. (2557). โครงการรักบ้านเกิด. ยะลา: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายะลา.

เนาวรัตน์ น้อยพงษ์. (2560, 16 สิงหาคม). ประธานกลุ่มสีมายา. สัมภาษณ์.

ประนอม (นามสมมติ). (2559, 14 มีนาคม). เจ้าหน้าที่ อบต. สัมภาษณ์.

ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2560). มโนทัศน์วัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปรียา (นามสมมติ). (2560, 16 สิงหาคม). แม่บ้านกลุ่มสีมายา. สัมภาษณ์.

ปัญญา เทพสิงห์ และเก็ตถวา บุญปราการ. (2560). การจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษางานสมโภชเจ้าแม่โต๊ะโมะเมืองสุไหงโกลก จังหวัดนราธิวาส. วารสารเกษตรศาสตร์ ฉบับสังคมศาสตร์. 38(1), 493–505.

ปัญญา เทพสิงห์. (2548). ศิลปะเอเชีย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปิ่นรัชฏ์ กาญจนัษฐิติ. (2552). การอนุรักษ์มรดกสถาปัตยกรรมและชุมชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพศาล สรรสรวิสุทธิ์. (2557) รายงานสืบเนื่องจากการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนอ งานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ เครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎภาคเหนือ ครั้งที่ 15. (หน้า 107-121). นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.

วิลัย (นามสมมติ). (2560, 16 สิงหาคม). ครูประจำการ. สัมภาษณ์.

วีระ โรจน์พจนรัตน์. (2551). การจัดการวัฒนธรรมกับความเจริญของประเทศ. วารสารสุรนารี, 2(2), 85-97.

ศรชัย (นามสมมติ) (2559, 13 มีนาคม). มัคคุเทศก์ท้องถิ่น. สัมภาษณ์.

สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน. (2551). พระราชบัญญัติองค์กรชุมชน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์กรมหาชน).

สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2553). แนวทางการพัฒนางานด้านวัฒนธรรมท้องถิ่นขององค์กรภาคประชาชน. วันที่ค้นข้อมูล 11 มกราคม 2561, จาก https://oknation.nationtv.tv/blog.

สิราภรณ์ สีหนันทวงศ์. (2543). การศึกษาเพื่อเสนอแนวความคิดในการอนุรักษ์สิมพื้นบ้านในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาสถาปัตยกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุภางค์ จันทวานิช. (2551). ทฤษฎีสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสถียร (นามสมมุติ). (2559, 13 มีนาคม). ผู้ดูแลวัดหน้าถ้ำ. สัมภาษณ์.

หน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมท้องถิ่น. (2539). วัดคูหาภิมุข (วัดหน้าถ้ำ). ยะลา: หน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมท้องถิ่น สถาบันราชภัฏยะลา.

องค์การบริหารส่วนตำบลหน้าถ้ำ. (2560) บรรยายสรุปข้อมูลทั่วไป. ยะลา: องค์การบริหารส่วนตำบล หน้าถ้ำ ตำบลหน้าถ้ำ อำเภอเมือง จังหวัดยะลา.

อิโคโมสไทย. (2554). กฎบัตรประเทศไทยว่าด้วยการบริหารจัดการแหล่งมรดกวัฒนธรรม ใน มรดกโลก มรดกร่วม การนำเสนอ คุณค่า และการจัดการ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

ThaiPBS. (2556). ชุมชนชาวไทยพุทธในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วันที่ค้นข้อมูล 17 เมษายน 2561, จาก

https://news.thaipbs.or.th/content/214246.