การสร้างสรรค์โลโกกับกฎ ๑๐ ประการ

บทคัดย่อ

        การแสดงตัวตน(Identity)และการแสดงความเป็นเจ้าของ ของมนุษย์ในข้าวของเครื่องใช้หรือบริเวณพื้นที่อาณาเขตมีมาตั้งแต่สมัยโบราณจนปัจจุบัน มนุษย์ฉลาดที่จะทำเครื่องหมายด้วยการขีดเขียนหรือระบายสีให้เป็นร่องรอยหรืออักขระเฉพาะตน เพื่อแสดงว่าของสิ่งนี้มีเจ้าของแล้ว กาลเวลายุคสมัยเปลี่ยนผ่านทำให้เครื่องหมายเหล่านี้มีวิวัฒนาการเปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน เครื่องหมายสัญลักษณ์ต่างๆที่เราเรียกกันว่าโลโก(Logo) มีการออกแบบสร้างสรรค์ในรูปแบบต่างๆ ตามความคิดและบริบทแวดล้อมทางวัฒนธรรมและสภาวะเศรษฐกิจและสังคมนั้นๆ โลโกมีความเป็นเอกลักษณ์ในรูปร่างหน้าตาบุคลิกเฉพาะตนอย่างเห็นได้ชัด และถูกนำไปใช้เพื่อแสดงถึงอัตลักษณ์ขององค์กรและสินค้าบริการ มีการเผยแพร่ทางสื่อต่างๆอย่างแพร่หลาย

        กระบวนการออกแบบสร้างสรรค์โลโกเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่นักออกแบบต้องคำนึงถึง โดยอัตวิสัยของนักออกแบบส่วนใหญ่แล้วมักคำนึงถึงอารมณ์ความรู้สึกและความคิดของตนเป็นหลัก อีกทั้งยึดหลักการความคิดของตนเองอย่างเหนียวแน่นไม่ยอมเปลี่ยนแปลง โดยไม่คำนึงถึงความต้องการและเป้าหมายของลูกค้า เพื่อให้ถึงผลสัมฤทธิ์ของผลงานการออกแบบการประนีประนอมและรับฟังความคิดเห็นของลูกค้าเป็นสิ่งจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่งที่ละเลยมิได้

        แนวทางปฏิบัติและกฎเกณฑ์พื้นฐานสำคัญมากมายในการออกแบบโลโก และการเป็นนักออกแบบที่ดี หากนำมาใช้และยึดเป็นแนวทางปฏิบัติอย่างเข้มแข็ง จะสามารถยังผลสัมฤทธิ์ในผลงาน ช่วยลดหรือขจัดข้อพิพาทในการเผชิญกับความคิดต่างที่ก่อให้เกิดอารมณ์ลบได้ กฎ๑๐ ข้อต่อไปนี้ ๑. 3W :  ใคร(Who) อะไร(What) เมื่อไร(When) ๒. อัตลักษณ์ สามารถระบุบ่งชี้ตัวตนชัดเจน ไม่ต้องอธิบายให้มากความ ๓. เข้าใจในขอบเขตอันจำกัด ๔. ต้องมีจุดยั่วเย้า ๕. สามารถสร้างคุณค่าในการจดจำ ๖ ก่อให้เกิดคำถาม ๗. การออกแบบที่ยั่งยืนใช้งานได้ยาวนาน ๘. มีการสร้างระบบรากฐานของโลโกขึ้น ๙. สามารถนำไปใช้กับสื่อที่หลากหลายได้ ๑๐. มีความหนักแน่นและเข้มแข็ง เป็นต้น

        นักออกแบบโลโกที่ดีมีหลักทฤษฎีการออกแบบ เกณฑ์มาตรฐานของโลโกอยู่ในใจและยึดเป็นแนวทางการออกแบบ หลักการจากการศึกษาเรียนรู้และความคิดสร้างสรรค์จากสมอง และมีหัวใจรับฟังยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่นจะนำไปสู้ผลสำเร็จของงานอย่างสวยงาม