กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของ บริษัท ไทยเบฟเวอเรจ จำกัด (มหาชน) ผ่านกิจกรรมดนตรี
คำสำคัญ:
การสื่อสารการตลาด, กิจกรรมดนตรี, เครื่องดื่มแอลกอฮอล์บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของบริษัท ไทยเบฟเวอเรจ จำกัด (มหาชน) ผ่านกิจกรรมดนตรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการศึกษาจากเอกสาร (Document Analysis) ได้แก่ สื่อโฆษณาเกี่ยวกับกิจกรรมดนตรี ของบริษัท ไทยเบฟเวอเรจ จำกัด (มหาชน) ที่มีการเผยแพร่ในปี พ.ศ. 2565 และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารการตลาดผ่านกิจกรรมดนตรี ของบริษัท ไทยเบฟเวอเรจ จำกัด (มหาชน) จำนวน 4 คน วิเคราะห์ข้อมูลและนำเสนอผลการวิจัยเชิงพรรณนา ผลการศึกษาพบว่ากลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ผ่านกิจกรรมดนตรีมี 5 ประเด็น ดังนี้
1) การเลือกเพลงฮิตติดหูและมิวสิกวิดิโอ เพื่อการจดจำง่าย 2) การใช้รูปแบบกิจกรรมหลากหลายและต่อเนื่อง 3) การใช้สีแทนสัญลักษณ์ 4) การสร้างภาพลักษณ์เพื่อสื่อสารมิตรภาพ 5) ความเป็นวัฒนธรรมคนเมือง
References
กรสรวง หิรัญเมธากิจ และธาตรี ใต้ฟ้าพูล. (2559). การสื่อสารการตลาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในลานเบียร์กับการปฏิบัติภายใต้พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(2), 146-162.
กรวิชญ์ ไทยฉาย. (2565). มิติด้านความสาเร็จของการสร้างสรรค์เพลงฮิตติดหู สู่สภาวะ EARWORMS. [ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์, มหาวิทยาลัยรังสิต]
เกษม เพ็ญภินันท์ และคณะ. (2555). ผลิตภัณฑ์เชิงวัฒนธรรมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์: ความเสมือนจริง, วัฒนธรรมเชิงทัศนาและการแปรเปลี่ยนการส่งเสริมการขายในอุตสาหกรรมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ : รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)
ชูชัย สมิทธิไกร. (2563). พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 8 ed.). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพรัตน์ นิลประพัฒน์ (2561). ความสัมพันธ์ของภาพลักษณ์องค์กรและกลยุทธ์การสื่อสารเพื่อให้เกิดประสิทธิผลที่มีต่อความภักดีในตราสินค้าของผู้บริโภคเครื่องดื่มเบียร์ช้าง. [วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
ศรีรัช ลอยสมุทร. (2561). เหลียวหน้า แลหลัง เกาะกระแส ตีแผ่ทุกประเด็น: เจาะลึกกลยุทธ์ธุรกิจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในรอบ 3 ปีที่ผ่านมา. สงขลา: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา (ศวส.) หน่วยระบาดวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2560). การบริหารการตลาดยุคใหม่: (Marketing Management) ฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ: Diamond In Business World
สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2564). การสื่อสารการตลาด (พิมพ์ครั้งที่6). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสริมศักดิ์ ขุนพล. (2560). การรู้เท่าทันสื่อโฆษณาแฝงในการตลาดแบบโซเชียลของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีผลต่อการดื่มสุราของเยาวชนระดับอุดมศึกษาในพื้นที่จังหวัดสงขลา. กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยปัญหาสุราสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)
Aaker, D. A. (1991). Managing Brand Equity: Capitalizing on the Value of a Brand Name. New York: Free Press.
Allen, C. D. (2015). On underestimation of global vulnerability to the mortality and forest die-off from hotter drought in the Anthropocene. Ecosphere, 6(8), 108-115.
Delozier, M. (1976). The marketing communication process. London: McGraw-Hill.
Helander, M. G., & Khalid, H. M. (2000). Modeling the customer in electronic commerce. Applied Ergonomics, 31(6), 609-619
Keller, K. L. (2013). Strategic brand management : building, measuring, and managing brand equity (4th ed.). Boston: Pearson.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2018). Principle of Marketing (17th Global Edition). New York: Pearson Education.
Okonkwo, U. (2007). What’s in a name? The history of luxury fashion branding. In: Luxury Fashion Branding. London: Palgrave Macmillan.
Peter, J. P., & Olson, J. C. (2008). Consumer behavior and marketing strategy. Boston: McGraw Hill/Irwin.
Rietzen, J. (2007). What is digital marketing? .http://www.mobilistorm.com/resouces/digital-marketing-blog/What-isdigitalmarketing
Shimp, T. A., & Andrews, J. C. (2012). Advertising, promotion, and other aspects of integrated marketing communications (9th ed.). Cincinnati, OH: South-Western.
Wertime, K. & Fenwick, I. (2008).DigiMarketing: The essential guide to new media & digital marketing. Singapore: John Wiley
