การดัดแปลงบทละครเวทีเรื่อง “คนคลั่งรัก Limerence” สู่การสร้างสรรค์ละครโทรทัศน์
คำสำคัญ:
การดัดแปลง, ละครเวที, ละครโทรทัศน์บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง การดัดแปลงบทละครเวทีเรื่อง คนคลั่งรัก Limerence สู่การสร้างสรรค์ละครโทรทัศน์มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดัดแปลงบทละครเวทีเรื่อง คนคลั่งรัก Limerence สู่ละครโทรทัศน์และศึกษารูปแบบการดัดแปลงบทละครเวทีเรื่อง คนคลั่งรัก Limerence เพื่อผลิตเป็นละครโทรทัศน์แบบจบในตอน งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การวิเคราะห์ตัวบท (Textual Analysis) การวิเคราะห์เอกสาร (Document Analysis) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview)
ผลการวิจัยพบว่า การดัดแปลงบทละครเวทีเรื่อง คนคลั่งรัก Limerence มีกระบวนการสำคัญ ได้แก่ การปรับเปลี่ยนตัวเรื่อง (Story) การเพิ่มเนื้อหาและตัวละครในเรื่อง และการตีความตัวละครและการตีความเรื่องเพื่อใช้สำหรับการผลิตในรูปแบบงานละครโทรทัศน์ โดยรูปแบบการดัดแปลงบทละครเวทีเรื่องคนคลั่งรัก Limerence เพื่อผลิตเป็นละครโทรทัศน์แบบจบในตอนนั้น มีส่วนที่ใกล้เคียงกับการนำเสนอในรูปแบบของละครเวทีเดิมคือ ระยะเวลาที่ใกล้เคียงกัน ส่วนรูปแบบที่แตกต่างออกไปได้แก่ การเพิ่มเนื้อหาบทละครการเพิ่มตัวละครการดัดแปลงการพัฒนาเรื่อง การนำเสนอในรูปแบบภาพและเสียงที่ชัดเจนและใกล้ชิดผู้ชม
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จักรกฤษณ์ ดวงพัตรา. (2563). การแปรรูปวรรณกรรม. ขอนแก่น. ทุนสนับสนุนการผลิตตำราคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ประจำปี 2562 มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ณัฐฐ์วัฒน์ สุทธิโยธินและคณะ. (2561). เอกสารประกอบการสอนชุดวิชา การสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์. หน่วยที่ 6-10. พิมพ์ครั้งที่ 4. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ทัตพิชา สกุลสืบ. (2565). วนิดา : การดัดแปลงนวนิยายสู่ละครโทรทัศน์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 10(1), 35-53.
นราพร สังข์ชัย. (2552). บทละครโทรทัศน์ไทย : กระบวนการสร้างสรรค์และเทคนิค. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 29(3), 139-158.
นิโลบล วงศ์ภัทรนนท์. (2563). สัมพันธบทของเวลาและพื้นที่ในการสร้างสรรค์ข้ามสื่อของละครสูตรเสน่หา.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 40(3), 120-136.
เพ็ญนภา ศรีบรรจง. (2563). การดัดแปลงนวนิยายเรื่อง “เพลิงบุญ” สู่ละครโทรทัศน์. [วิทยานิพนธ์ ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยรังสิต].
วิภาวรรณ สมุทรักษ์และคณะ. (2563). การศึกษาการแปรรูปวรรณกรรมจากนวนิยายสู่บทละครโทรทัศน์เรื่อง เมียน้อย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 39(5), 33-43.
ศรุต รัตนวิจิตร. (2556). การดัดแปลงข้ามสื่อละครเรื่อง “แม็คเบธ” ของวิลเลียม เชคสเปียร์. [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์. (2562). พลวัตและการสืบสานตำนานแม่นาคพระโขนงในสื่อปัจจุบัน. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 18(2), 69-96.
