การสื่อสารอัตลักษณ์ผ่านวัฒนธรรมภูมิปัญญาผ้าทอ ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาว ตำบลหนองแก้ว อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ

ผู้แต่ง

  • ศศิธร สมอินทร์ สาขานิเทศศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ

คำสำคัญ:

การสื่อสาร, กระบวนการสื่อสาร, อัตลักษณ์, ภูมิปัญญาท้องถิ่น, ผ้าทอ

บทคัดย่อ

        การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ผ่านวัฒนธรรมภูมิปัญญาผ้าทอ ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาว ตำบลหนองแก้ว อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ (2) เพื่อศึกษาแนวทางพัฒนาการสื่อสารอัตลักษณ์ผ่านวัฒนธรรมภูมิปัญญาผ้าทอ ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาว ตำบลหนองแก้ว อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยใช้วิธีการค้นคว้าข้อมูลจากเอกสาร ตำรา งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และเก็บข้อมูลพื้นที่โดยการการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม กับผู้ให้ข้อมูลหลักที่เป็นผู้นำชุมชน กลุ่มสตรีผ้าทอตำบลหนองแก้ว และหน่วยงานภาครัฐองค์การบริหารส่วนตำบลหนองแก้ว อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ

 

        ผลการวิจัยพบว่า 1) อัตลักษณ์ทางภูมิปัญญาผ้าทอของตำบลหนองแก้ว อำเภอกันทรารมย์ จังหวัด  ศรีสะเกษนั้นชุมชนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ลาว ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม รองลงมาคือการทอผ้าที่มีการสืบทอดภูมิปัญญาความรู้ และประสบการณ์ที่ได้รับการสืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตเป็นรุ่นสู่รุ่นมาเป็นเวลามากกว่า 100 ปี โดยทอผ้าเพื่อใช้สำหรับนุ่งห่ม ชุมชนได้รับการปลูกฝังและถ่ายทอดความรู้เริ่มตั้งแต่ระดับครัวเรือน โดยเฉพาะจากแม่ไปสู่ลูกสาว ที่มีการแต่งกายการนุ่งผ้าซิ่น และมีผ้าสไบเบี่ยงใส่เวลาไปทำบุญ หรือในงานประเพณีต่าง ๆ การทอผ้าลายขิดผู้คิดลวดลายขิดจะได้รับแรงบันดาลใจมาจากวิถีชีวิต ธรรมชาติ และความเชื่อ ปัจจุบันมีการพัฒนาต่อไปด้วยการทำเป็นอาชีพทอผ้าในครัวเรือน สร้างรายได้ให้ชุมชน  และต่อยอดความคิดสร้างสรรค์ในการออกแบบผลิตภัณฑ์จากผ้าลายขิดเกิดเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ เช่น ทำกระเป๋า ทำหมอน เป็นผลิตภัณฑ์ของขวัญ และของฝาก  2) กระบวนการสื่อสารในการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นนั้น ลักษณะการสื่อสารของชุมชนเป็นการสื่อสารภายในชุมชนระดับบุคคล และระดับกลุ่ม กระบวนการสื่อสาร มีผู้ส่งสาร คือ ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้ปฏิบัติการจัดทำผลิตภัณฑ์ ส่วนสาร คือ กระบวนการผลิต การสืบทอด การประยุกต์ ผ่านช่องทาง คือ สื่อบุคคล สื่อวัตถุที่เป็นผลิตภัณฑ์ สื่อเฉพาะกิจและสื่อกิจกรรมการปฏิบัติ มีกลุ่มผู้รับสาร คือ สมาชิกในชุมชน สมาชิกในกลุ่มผู้ปฏิบัติงานสื่อพื้นบ้าน และประชาชนทั่วไป โดยมีแนวทางการพัฒนารูปแบบการสื่อสาร ใน 3 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นการผลิตใช้สื่อบุคคลผ่านการสนทนา การสอน การอธิบาย การสาธิต และการทดลองทำ   2) ขั้นการสืบทอด เน้นใช้สื่อบุคคล สื่อกิจกรรมการอบรมใช้วิธีการผสมผสานระหว่างการสอนแบบบอกเล่า และการปฏิบัติจริง 3) ส่วนขั้นการประยุกต์ เน้นการใช้สื่อวัตถุที่เป็นผลิตภัณฑ์เพื่อก่อให้เกิดมูลค่าร่วมกับการใช้ช่องทางสื่อออนไลน์ในการเผยแพร่ข้อมูลอย่างกว้างขว้างขึ้น

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2539). สื่อส่องวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิภูมิปัญญา.

กรรณิการ์ เพ็งปรางค์ และ กาญจนา แก้วเทพ. (2548). การมีส่วนร่วมในการ สื่อสาร: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติจริง. วารสารนิเทศศาสตร์, 23(3-4), 62-81.

เจริญเนตร แสงดวงแข.(2020). ผลลัพธ์การสร้างนักสื่อสารชุมชนท้องถิ่นเพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลน ตำบลหัวเขา อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา.วารสารศาสตร์, 13(3), 4040.

จิรวัฒน์ พิระสันต์.(2553). การสืบค้นข้อมูลทางวัฒนธรรมของจังหวัดสุโขทัย. โครงการวิจัยสํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) มหาวิทยาลัยนเรศวร:พิษณุโลก.

ฐิติพันธ์ จันทร์หอม.(2555). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอด้วยศิลปะและภูมิปัญญาของชาวไทยทรงดำจังหวัดนครปฐม. [ดุษฎีนิพนธ์การบริหารการพัฒนา, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา].

พนารัตน์ เดชกุลทอง. (2552). การวิจัยและพัฒนากระบวนการทอผ้าพื้นบ้านในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง: กรณีศึกษาในประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต,มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย].

พวงชมพู ไชยอาลา และแสงรุ่ง เรืองโรจน์. (2559). การศึกษาอัตลักษณ์และการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนบ้านสระบัว.วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 10(3), 121-135.

เมธาวี จำเนียร. (2562). การสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 6(1), 235-256

วิไลวรรณ ทวิชศรี. (2557). อัตลักษณ์ชุมชน : แนวคิดและการจัดการเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนโดยหลักพุทธสันติวิธีของเทศบาลตำบลเชียงคาน จังหวัดเลย. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม.(2566). สไบขิดลายกลองตุ้ม อำเภอกันทรารมย์.http://www.m-culture.in.th/album/197537/

สุพัตรา สุภาพ. (2549). สังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.

สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ. (2565). แบบรายงานแผนส่งเสริมการท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญในมิติทางศาสนาของจังหวัดศรีสะเกษ. สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ.

อินทิรา พงษ์นาค (2557). อัตลักษณ์ชุมชนเมืองโบราณอู่ทองเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจังหวัด สุพรรณบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการทางวัฒนธรรม (สหสาขาวิชา), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-04-29