Concept Policy and Trend in the management of community television stations in Thailand
Abstract
This research aims to 1) current community television situation, 2) community knowledge and needs, 3) community television concept, 4) community television policy and supporting measures, 5) TV station management trend and 6) The success of the community television station in Thailand. From the prototype development of digital television stations. Three community service projects are Phayao community television project, Ubon Ratchathani community television project and Andaman Community television project. This quantitative research using Delphi techniques and surveys. Delphi techniques were used to collect data from 27 key informants using selective and cross-sectional sampling. The instruments used for data collection were questionnaires, data analysis, static, median, interquartile range, percentage, mean, and standard deviation. The sample of the survey was composed of people living in the area of three pilot community television stations, namely, Phayao community television project, Phayao community television project, Ubon Ratchathani community television project. And the TV program Andaman Community stable. Krabi By simple sampling method. The researcher used the quota sampling method to obtain the average sample size of 414 persons. The instrument used for data collection was a questionnaire. The data were analyzed using percentage, mean, and standard deviation.
The research found that: 1) the current situation of community television is in the process of implementing a television prototype, community service, and in line with government policy to be used as information or as an experience for other community television. 2) Most people in the community have a better understanding of the concept of community television. But there is no understanding of community television policy. There is a need for communication rights. Utilization of community television to disseminate information. Planning your own television community policy. And participation in the implementation. However, the concept of community television in the future is likely to be at the highest level. 3) The policy and measures to support the community television are likely to be at a high level. 4) The trend of community television station management is likely to be at the level. 5) The success factors of community television are likely to be moderate. The success factors of community television stations depend on the overall internal factors rather than the external factors of the community and are desirable future images.
References
จุมพล รอดคําดี. (2537). สื่อมวลชนเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. [Joompol Rodkamdee. (1994). Media for development. Bangkok: Chulalongkorn University Press.]
นครินทร์ ชานะมัย. (2561). “การบริหารเชิงกลยุทธ์ของสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย” วารสารนิเทศศาสตร์ปริทัศน์. 22,(1) กรกฎาคม-ธันวาคม 2561 [Nakarin Chanamai. (2018). “Strategy Management of the Digital Television Station in Thailand” Journal of Communication Arts Review. 22,(1) July - December 2018.]
ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2548). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมและการพัฒนาชุมชน : จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการวิจัยในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).[Parichat Satapitanon. (2005). Participatory Communication and Community Development: From Concept to Research Practice in Thai Society. Bangkok: The Thailand Research Fund(TRF).]
ภัทรา บุรารักษ์. (2551). โทรทัศน์ส่วนภูมิภาค การกำเนิด การดำรงอยู่และการพัฒนา. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.[Pattra Burarak. (2008) Provincial Television, Birth, and Development. Dissertation Doctor of Philosophy Chulalongkorn University.]
ภัสวลี นิติเกษตรสุนทร. (2550). การบริหารสถานีโทรทัศน์ท้องถิ่น ในเอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับวิทยุโทรทัศน์. หน่วยที่ 5. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี:สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.[Patsawaree Nitikasetsoontorn. (2007). Local television station management Instructional Materials, Introduction to Radio and Television. Unit 5 (1st ed). Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University.]
ลัดดาวัลย์ อินทจักร. (2548). กระบวนการดำเนินงานโทรทัศน์ชุมชน “บ้านนอกทีวี”.งานวิจัย. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.[Laddawan Intajak. (2005). Operational process of Bannok TV community television. Chiang Mai: Chiang Mai University.]
ศุภชัย ยาวะประภาษ. (2548). นโยบายสาธารณะ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.[Supachai Yaoprapat. (2005). Public policy. (6th ed). Bangkok: Chulalongkorn University.]
ศิริวรรณ อนันต์โท. (2561).ประมวลสาระชุดวิชานโยบายการสื่อสารและการกำกับดูแล. หน่วยที่ 3. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.[Siriwan Anantho. (2018). Compulsory Policy and Communication Policy. Unit 3. (1st ed). Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University.]
สุภนันท์ ฤทธิ์มนตรี และ นิธิดา แสงสิงแก้ว. (2559). “ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดขึ้นของทีวีชุมชนในระบบดิจิตอล (ศึกษากรณีพะเยาทีวีชุมชน)” วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่ม ธุรกิจและสังคมศาสตร์. 1 (1) กรกฎาคม-ธันวาคม 2558. [Supanan Ritmontri and Nithida Sangsingkeaw. (2016). “Factors that affect the emergence of digital TV community (Phayao community TV case)”. Journal of Rangsit Graduate Studies in Business and Social Sciences. 1,(1) July - December 2015.]
สำนักงานกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2561). รายงานการศึกษาบริการโทรทัศน์ชุมชนและแนวทางการทดลองให้บริการโทรทัศน์ชุมชนสำหรับประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1 . กรุงเทพมหานคร .[ National Broadcasting and Telecommunication Commission. (2018). Study Report on Community TV Service and Experimental Guidelines for Community Television Service in Thailand. (1st ed). Bangkok.]
อุษา บิ้กกิ้นส์. (2555). “การรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศ”. วารสารสุทธิปาริทัศน์. 26, (80) กันยายน – ธันวาคม 2555. [Ousa Biggins. (2012). “Media and Information Literacy”. Suthiparithat Journal. 26,( 80) September - December 2012.
เอื้อจิต วิโรจน์ไตรรัตน์ (2544). เอกสารประกอบการบรรยาย แนวทางการดำเนินการวิทยุชุมชนเพื่อประชาสังคม. (อัดสำเนา). สถาบันการเรียนรู้และพัฒนาประชาสังคม.[ Uajit Virojtrirath. (2001). Handout Guidelines for conducting community radio for civil society. (Duplicate). Thai Civicnet Foundation.]
Barker, Philip and Manji, Karim. (1991). Designing Electronic Books, Educational and Training Technology International. 28. November.
Berrigan, F. (1979). Community communications. The Role of Community Media in Development. Paris: UNESCO.
Dye, Thomas R. (1984). Understanding Public Policy. (5th ed). Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice -Hall, Inc. Vanclay et al.
Fuller K, Linda. (2007). Top-Down Community Media: A Participation Observation from Singapore. In Fuller K, Linda (ed.), Community Media International Perspectives, pp. 129-138.
