News content management of mass media in the fake news situation.
Keywords:
News management, News content, Fake newsAbstract
The research on “News content management of mass media in the fake news situation” aims to study the content management and reporting format of the media in a fake news situation which is a qualitative research and employs in-depth interviews with top, middle, and operational management from Thairath Online, Dailynews Online, Thai Post Online, and Manager Online, who are responsible for overseeing news program for public report.
The finding revealed that in respect of the content management of mass media in fake news situations, the mass media organization that plays a role in setting the news agenda should have the method to screen fake news in online media which can appraise the information received prudently, is able to differentiate facts from opinions and possess the skill needed to verify information accuracy prior to reporting which consist of 4 steps: 1) appraise the news content to establish initial comments 2) verify the news sources 3) verify the source of supporting information and 4) make direct inquiry to relevant organisations or specialists.
Regarding the news reporting, the findings indicated that the mass media organization must strategically manage the organization to be related and compatible with the changing external environment, both internal and external factors relating to the production of the mass media’s news programs to be used for analysis, in order to ensure that the organization can manage and attract the attention.
In addition, the mass media must be cognizant of the effect they have on the way of life of society members by widening and narrowing the communication gap and by striving to instill media literacy among their viewers rather than allowing them to adopt and blindly trust the substance of false news.
References
กสทช. (2562). เอกสารประกอบการรับฟังความคิดเห็นสาธารณะร่างประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ เรื่องแผนการจัดให้มีบริการโทรคมนาคมพื้นฐานโดยทั่วถึงและบริการเพื่อสังคม ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2565 - 2569). สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.
กาญจนา แก้วเทพ. (2547). สื่อสารมวลชน ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : แบรนด์เอจ.
เจิด บรรดาศักดิ์. (2562). ข่าวปลอม จากมุมมองนักปรัชญา เหตุผลของการมีอยู่และการรับมือให้ได้. https://themomentum.co/philosophy-of-fake-news/.
พิณ พัฒนา. (2560). รู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก รู้จัก 'Fake News' ข่าวปลอมออนไลน์ที่เราชักเจอจริงบ่อยขึ้นทุกวัน. https://adaymagazine.com/global-7.
สำนักข่าวอิศรา. (2562). การตรวจสอบข่าวปลอม. https://www.isranews.org/content-page/item/75870-fakenews.html.
อลงกรณ์ เหมือนดาว และแอนนา จุมพลเสถียร. (2558). กระบวนการนำข้อมูลจากโซเชียลมีเดียมาใช้ในการนำเสนอข่าวโทรทัศน์. วารสารบัณฑิตศึกษา คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน. (1)19.
ไอลดา งามพิเชษฐ์. (2547). การบริหารเชิงกลยุทธ์แนวคิดและทฤษฎี. กรุงเทพฯ : สูตรไพศาลบิวเดอร์.
ETDA. (2562). Fake News ลวงให้เชื่อ หลอกให้แชร์. https://www.etda.or.th/en/newsevents/pr-news/etc/Fake-News.
Jame W.Dearing and Everett M. Roger. (1997). Agenda-Setting. 1st Edition. SAGE Publications.
Lewin, K. (1947). Frontiers in group dynamics. Human relations, 1, 5-41.
McCombs, M.E. and Shaw, D, L. (1972). The Agenda-Setting Function of Mass Media. The Public Opinion Quarterly. 30(2) 176-187.
Pariser, Eli. (2011). The Filter Bubble, London: Penguin Books.
Potter, W. J. (2004). Theory of media literacy: A cognitive approach. Thousand Oaks, CA: Sage.
Potter, W. J. (2021). Media Literacy Tenth Edition. University of California.
Sunstein, R. (2007). Republic.com 2.0. Princeton University Press.
UNESCO. (2013). Global media and information literacy assessment framework: Country readiness and competencies. http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents.
