Symbiosis Communication of "rice barn" culture as an extension of wisdom in Si Sa Ket Province
Keywords:
communication, symbiosis, culture, rice barn, local wisdomAbstract
This qualitative study aimed to learn the construction of meaning of “rice barn” (Lao Khaw) and overlapping of elements in communication affecting the meaning of its word among ethnics Suy (Kui), Laos and Yerr in Sisaket province. Data collecting used were purposive sampling, snowball sampling, complete observation and prolonged engagement for its reliability,
The study revealed that the construction of meaning of the word “rice barn” of those ethnics were comprised of methods and structures of making the barn relating barn structure, roof, gable, barn pace, pillar, wall, base beam, floor, terrace, door and stair. The result was various and its meaning was similar to the channel which was integrated from its variety into “rice barn” of ethnics. This generated implosion in communication. However, the meaning of this word was vague due to communication elements including sender, receiver, channel, message, context, code, feedback and interference. These elements were overlapped resulting in convergence communication of its word from the integration of all elements. Thus, these communication elements were as symbiosis relating in mutualism.
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2552). การวิเคราะห์สื่อ แนวคิดและเทคนิค. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
กฤษณ์ ทองเลิศ. (2545). การผสานรูปแบบ การสื่อความหมายและจินตสาระของผู้รับสารเป้าหมาย ที่มีต่องานภาพถ่ายกับลายลักษณ์อักษรในงานโฆษณาทางสื่อสิ่งพิมพ์. [วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
เจริญพงศ์ ศรีสกุล. (2542). การออกแบบเนื้อหาส่วนควบและส่วนขยายในสื่อดีวีดี. [วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร์มหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2537). วัฒนธรรมกับความหลากหลายทางชีวภาพกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่น.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2536). การศึกษาของชาติกับภูมิปัญญาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้ง.
นพพร ประชากุล. (2552). ยอกอักษร ย้อนความคิด เล่ม1ว่าด้วยวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อ่านและวิภาษา.
ประจักษ์ บุญอารีย์. (2554). ธรรมชาติกับวิถีชีวิตชุมชนอีสาน. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
ยง บุญอารีย์. (2544). เล้าข้าวในวัฒนธรรมไท-อีสาน. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10, 24-35.
ศิริชัย ศิริกายะ. (2558). ข้อเสนอแนะประเด็นการสื่อสารเพื่องานวิจัยนิเทศศาสตร์ตามแนวคิด “ปฏิปักษ์สัมพันธ์” (Symbiosis) ในยุคดิจิทัล. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 14(16), 7-11.
วริยา นาคจิรังกูร. (2541). การวิเคราะห์ภาพถ่ายบุคคลเชิงตรรกะการบริโภคของโบดริยารด. [วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต การสื่อสารมวลชน จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย].
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย: ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้นชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพฯ: โครงการมหาวิทยาลัยชิวิต สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน.
สมพร นิลคัมภีร์. (2555). เครื่องดักจับสัตว์น้ำ : แนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูภูมิปัญญาท้องถิ่นบริเวณลุ่มแม่น้ำสงครามตอนบน. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุนิตย์ เหมนิล. (2560). “เล้าข้าว” ภาพสะท้อนภูมิปัญญาของชาวนาอีสาน. วารสารไทยศึกษา, 13(1), (101-119).
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2544). วิธีคิดเชิงซ้อนในการวิจัยชุมชน : พลวัตและศักยภาพของชุมชนในการพัฒนา.กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Barthes, R. (1967). Elements of Semiology. Translated Annette Lavers and Colin Smith. London:Jonathan Cape.
Fiske, J. (1990). Introduction to Communication Studies. London and New York : Routledge.