การศึกษากระบวนการฝึกนักแสดงและการกำกับการแสดงสำหรับการสร้างสรรค์ภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญโดยใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด

บทคัดย่อ

การวิจัย เรื่อง การศึกษากระบวนการฝึกนักแสดงและการกำกับการแสดงสำหรับการสร้างสรรค์ภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญโดยใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด มีวัตถุประสงค์ในการดำเนินการวิจัย คือ 1) เพื่อศึกษากระบวนการฝึกนักแสดงและการกำกับการแสดงสำหรับการสร้างสรรค์ภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญโดยใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด และ 2) เพื่อศึกษาผลของการสื่อสารและการรับรู้จากผู้ชมผ่านผลงานภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญที่ใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด โดยดำเนินการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง และ การสัมภาษณ์เชิงลึกกับนิสิตที่เป็นสร้างสรรค์นวัตกรรมสื่อสารนิพนธ์ ในตำแหน่งหน้าที่ผู้กำกับการแสดง ผู้ฝึกนักแสดง และนักแสดงในสาขาภาพยนตร์และสื่อดิจิทัล วิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม ประจำปี พ.ศ. 2566 จำนวน 3 เรื่อง คือ ภาพยนตร์สั้น เรื่อง Happy Bitterday, ภาพยนตร์สั้น เรื่อง Lucretia และ ภาพยนตร์สั้น เรื่อง A long way ซึ่ง สะท้อนให้เห็นถึงการทำงานผลงานสร้างสรรค์ที่สะท้อนให้เห็นผลการฝึกนักแสดงและการกำกับการแสดงภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญโดยใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด ตลอดจนการศึกษาและวิเคราะห์เชิงข้อมูลเกี่ยวกับบทวิจารณ์ภาพยนตร์สั้นทั้ง 3 เรื่อง จากนักวิชาการ นักวิจารณ์ หรือ ผู้ทรงคุณวุฒิในสายภาพยนตร์สั้น จากเวทีเสวนาและบทวิจารณ์ออนไลน์เพื่อศึกษาผลของการสื่อสารและการรับรู้จากผู้ชม ซึ่งผลการวิจัย พบว่า การฝึกนักแสดงและการกำกับการแสดงในภาพยนตร์สั้นแนวสยองขวัญที่ใช้เทคนิคการแสดงแบบด้นสด มุ่งเน้นการสร้างความไว้วางใจและการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด เกิดความสดใหม่ นักแสดงฝึกคิดเร็วและตอบสนองอารมณ์อย่างเหมาะสม เช่น ความกลัวหรือความตื่นตระหนก ผ่านกิจกรรมกลุ่ม การฝึกฝนการตอบสนองในฉากที่ไม่มีบทพูด รวมทั้งการเคลื่อนไหวร่างกาย ส่วนผู้กำกับการแสดงต้องสร้างบรรยากาศในกองถ่ายและปรับเปลี่ยนสถานการณ์ตามความสามารถของนักแสดง เพื่อเสริมสร้างอารมณ์ในฉากและเพิ่มความสมจริงให้กับผู้ชม เทคนิคเหล่านี้ช่วยเพิ่มความตึงเครียดและความน่ากลัวในภาพยนตร์สยองขวัญ สำหรับผลการสื่อสารและการรับรู้จากผู้ชม พบว่า ภาพยนตร์สั้นเรื่อง Happy Bitterday ได้รับการตอบรับอย่างดีจากนักวิชาการและผู้ทรงคุณวุฒิ โดยทักษะการแสดงสามารถกระตุ้นความรู้สึกหวาดกลัว ลุ้นระทึก และตึงเครียดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วน ภาพยนตร์สั้นเรื่อง A long way นักแสดงไม่สามารถสื่อสารอารมณ์ได้ชัดเจนทำให้ผู้ชมไม่เข้าใจแรงกระตุ้นที่แท้จริงของตัวละคร ในขณะที่ ภาพยนตร์สั้นเรื่อง Lucretia ทักษะการแสดงแบบด้นสดมีความแนบเนียนสูงจนผู้ชมเชื่อว่าเป็นการแสดงที่อยู่ในบทภาพยนตร์ที่เตรียมไว้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการด้นสดที่มีประสิทธิภาพสามารถบูรณาการเข้ากับบทได้อย่างลงตัว