อปริหานิยธรรมกับสมรรถนะการเรียนภาษาอังกฤษ:มุมมองปรากฏการณ์ทางสังคมในยุคดิจิทัล
คำสำคัญ:
อปริหานิยธรรม, สมรรถนะการเรียนภาษาอังกฤษ, การเรียนรู้ในยุคดิจิทัล, ชุมชนแห่งการเรียนรู้, การบูรณาการพุทธธรรมบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งนำเสนอการบูรณาการหลักอปริหานิยธรรม 7 ประการในพระพุทธศาสนากับการพัฒนาสมรรถนะการเรียนภาษาอังกฤษ ผ่านมุมมองปรากฏการณ์ทางสังคมในยุคดิจิทัล เพื่อแก้ไขปัญหาการพัฒนาภาษาอังกฤษที่ยังขาดบริบททางสังคมและวัฒนธรรมที่เหมาะสมและไม่สอดคล้องกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และเสนอกรอบแนวคิดใหม่ที่สอดคล้องกับบริบททางสังคมและวัฒนธรรมไทย ด้วยการบูรณาการหลักธรรมในพระพุทธศาสนาเข้ากับการเรียนภาษาอังกฤษ องค์ความรู้ใหม่ที่เกิดขึ้นจากการศึกษาในครั้งนี้ คือ กรอบแนวคิดการบูรณาการที่เชื่อมโยงหลักธรรมทางพระพุทธศาสนากับการเรียนภาษาอังกฤษในยุคดิจิทัล ผ่าน 5 แนวทาง ได้แก่ 1.การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ 2.การพัฒนานวัตกรรมการเรียนการสอนที่บูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลตามหลักการและมารยาททางภาษา 3.การสร้างพื้นที่ปลอดภัยในการเรียนรู้ที่ส่งเสริมความเคารพซึ่งกันและกัน 4.การเชื่อมโยงการเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับคุณค่าทางวัฒนธรรม 5.การสร้างวินัยในตนเองและการจัดการการเรียนรู้อย่างยั่งยืน นอกจากนี้ บทความนี้ยังได้วิเคราะห์และนำเสนอเป็นตารางเปรียบเทียบการเรียนภาษาอังกฤษแบบดั้งเดิมกับการเรียนยุคดิจิทัล พร้อมแหล่งเครื่องมือที่เหมาะสมกับบริบทและการใช้งาน ซึ่งไม่เพียงส่งเสริมการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษทั้ง 4 ด้าน แต่ยังปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรม ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดการพัฒนาผู้เรียนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งด้านคุณธรรมและสติปัญญาในยุคดิจิทัล
เอกสารอ้างอิง
เกรียงไกร เอ็งโอภาสนันท์, และเอกรัตน์ ทานาค. (2567). การจัดการเรียนรู้โดยให้ผู้เรียนมีประสบการณ์ตามสภาพจริงผ่านการมีส่วนร่วมในชุมชนนักปฏิบัติ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการแก้ปัญหาแบบร่วมมือ. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 39(1), 61-79.
ธรรมธัช แมดมิ่งเหง้า, สมเดช นามเกตุ, และอภินันท์ จันตะนี. (2566). การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรมในการบริหารสถานศึกษา. วารสารมณีเชษฐาราม, 6(1), 65-80.
ธันยนันท์ สมบูรณ์รัตนโชค, วิสันต์ ลมไธสง, และชัยณรงค์ ชัยจินดา. (2567). ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่ส่งผลต่อผลการเรียนรู้ของนักศึกษารายวิชา BUS331 การเป็นผู้ประกอบการ. วารสารสหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี (Online), 10(3), 62-75.
เนลวัฒก์ กิ่งสุวรรณพงษ์. (2568). การบูรณาการหลักอิทธิบาท 4 ในการพัฒนาผู้เรียนด้วยบันได 5 ขั้น สำหรับโรงเรียนมาตรฐานสากล. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 6(1), 307–320.
ปรียารัตน์ ศรีชัยวงค์, และศุภกร ณ พิกุล. (2562). การศึกษาวัฒนธรรมการเรียนรู้ด้านภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักศึกษาในมหาวิทยาลัย: กรณีศึกษาเปรียบเทียบเชิงพุทธบูรณาการในประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาชนจีน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 15(เพิ่มเติม), 184-190.
พจนานุกรมฉบับประมวลศัพท์ รวบรวมโดย พระพรหมคุณาภรณ์ ออนไลน์. (ม.ป.ป.). คำว่า "อปริหานิยธรรม". ใน พจนานุกรมฉบับประมวลศัพท์. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2568, จากhttps://www.tripitaka91.com/.
พรชนนี ภูมิไชย. (2564). หลักสูตรฐานสมรรถนะกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในศตวรรษที่21. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 16(2), 1-14.
ภรภัทร รัตนเจริญ, กอบสุข คงมนัส, และอรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง. (2567). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมแบบผสมผสานร่วมกับชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับครูภาษาอังกฤษในโรงเรียนเอกชน. วารสารศึกษาศาสตร์และนวัตกรรม, 26(1), 291-302.
มยุรี สวัสดิ์เมือง, ขวัญฤทัย บุญยะเสนา, สุจิรา ไชยกุสินธุ์, สุวีณา รุ่งโรจน์รัตนากร, Peter Ajonghakoh Foabeh, และสุนทรา เพื่องฟุ้ง. (2567). การเรียนการสอนภาษาอังกฤษแบบบูรณาการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลและการฝึกปฏิบัติจริงสำหรับนักศึกษาสายวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มทร.สุวรรณภูมิ, 8(3), 16-31.
มานะชัย อินทร์แก้ว .(2563). คําถามธรรมดาที่ยังคงไรคําตอบวาทําไมเด็กไทยยังขาดทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 15(1), 1-11.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์ พริกหวานกราฟฟิค จํากัด.
สุปราณี สาระรัตน์. (2564). การประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 สู่การเรียนรู้เชิงรุกในการเรียนภาษาอังกฤษ. วารสารปัญญา, 28(2), 95-110.
Abdalla, H., & Moussa, A. (2024). Culturally responsive teaching: Navigating models and implementing effective strategies. Acta Pedagogia Asiana, 3(2), 91-100.
EF Education First. (2025). EF EPI 2025 - Thailand. Retrieved August 15, 2025, from https://www.ef.co.th/epi/regions/asia/thailand/.
Fiorella, L. (2020). The Science of Habit and Its Implications for Student Learning and Well-Being. Educational Psychology Review, 32(3), 603-625.
Kart, A., & Kart, M. (2021). Academic and Social Effects of Inclusion on Students without Disabilities: A Review of Literature. Education Sciences, 11(1), 1-13.
Oxford, R. L. (2016). Teaching and researching language learning strategies: Self-regulation in context (2nd ed.). New York, NY: Routledge.
Stockwell, G. (2022). Mobile Assisted Language Learning: Concepts, Contexts and Challenges. Cambridge: Cambridge University Press.
Tagliamonte, S. A. (2016). So sick or so cool? The language of youth on the internet Language in Society, 45(1), 1-32.
