สารัตถะแห่งทวารวดี: ประวัติศาสตร์ คุณค่า และรอยธรรมในจังหวัดสุพรรณบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ หลักฐานทางโบราณคดี และคุณค่าแห่งอารยธรรมทวารวดีในจังหวัดสุพรรณบุรี 2) เพื่อวิเคราะห์ความเชื่อมโยงของพระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดีในจังหวัดสุพรรณบุรี และ3) เพื่อพัฒนาสื่อการเรียนรู้สารัตถะแห่งทวารวดีในจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นการวิจัยเซิงคุณภาพ โดยมีพื้นที่วิจัยในอำเภออู่ทอง และอำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสำรวจ แบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม คณะผู้วิจัยรวบรวมข้อมูลด้วยตนเองแล้วนำวิเคราะห์เพื่ออภิปรายผลและเสนอแนะด้วยการเขียนบรรยายเซิงพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า 1) ประวัติศาสตร์และหลักฐานทางโบราณคดี ปรากฏร่องรอยการเผยแผ่ของพระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี ปรากฏอยู่ในพื้นที่บริเวณเมืองโบราณอู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นสิ่งสร้างคุณค่าทางจิตใจ ความภาคภูมิใจกับร่องรอยโบราณสถานที่ยังหลงเหลืออยู่ 2) การวิเคราะห์ความเชื่อมโยงของพระพุทธศาสนา ซึ่งดินแดนแห่งนี้เคยเจริญรุ่งเรืองเป็นถึงเมืองท่าสำคัญ เป็นประตูแห่งการค้าขาย การแพร่กระจายของศาสนาและวัฒนธรรมอันหลากหลาย รวมถึงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาจากอินเดียสู่ประเทศไทย 3) การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ ชุดความรู้ เพื่อส่งเสริมให้เมืองโบราณอู่ทองเป็นแหล่งเรียนรู้และแหล่งท่องเที่ยวเชิงอารยธรรมโบราณ ร่วมถึงการสร้างเครือข่ายขยายความร่วมมือ ทั้งหน่วยงานของรัฐและภาคเอกชนเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงคุณค่าแห่งรอยธรรมของอารยธรรมทวารวดีในจังหวัดสุพรรณบุรีต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เขมชาติ เทพไชย. (2557). โบราณคดีและประวัติศาสตร์เมืองสุพรรณบุรี. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม.
ชิน อยู่ดี. (2510). สมัยก่อนประวัติศาสตร์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
ธิดา สาระยา. (2537). วัฒนธรรมทวารวดีกับการคลี่คลายของเมืองในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา, รัฐโบราณในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้: กำเนิดและพัฒนาการ. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
ธิดา สาระยา. (2538). (ศรี) ทวารวดี: ประวัติศาสตร์ยุคต้นของสยามประเทศ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
ผาสุก อินทราวุธ. (2548). สุวรรณภูมิจากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ผาสุก อินทราวุธ. (2542). ทวารวดี: การศึกษาเชิงวิเคราะห์จากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพฯ: อักษรสมัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2540). จาริกบุญ–จารึกธรรม. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พุทธพล มงคลวรรณ. (2561). การวิเคราะห์ตามแนวความคิดประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.
เพ็ญพรรณ เฟื่องฟูลอย. (2565). การศึกษาเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี. พระนครศรีอยุธยา: สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วินัย พงศ์ศรีเพียร. (2543). ครูกับการเรียนการสอนประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2540). แอ่งอารยธรรมอีสาน แฉหลักฐานประวัติศาสตร์โบราณคดี. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มติชน.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2549). ประวัติศาสตร์ โบราณคดี: เมืองอู่ทอง. กรุงเทพฯ: ด่านสุธาการพิมพ์.
สุจิตต์ วงศ์เทศ. (2545). คนไทยมาจากไหน. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์มติชน.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2529). วิวัฒนาการงานเขียนบาลีในประเทศไทย: จารึก ตํานาน พงศาวดาร สาส์น ประกาศ. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ 2 จังหวัดสุพรรณบุรี. (2545). โบราณคดีเมืองอู่ทอง. นนทบุรี: สหมิตรพริ้นติ้ง.
สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2510). ตํานานพระพุทธเจดีย์. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ศิวพร.
สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2519). รายงานเสด็จตรวจราชการเมืองสุพรรณบุรี อ้างอิงใน เมืองอู่ทอง นิทานโบราณคดี. กรุงเทพฯ: คลังวิทยา.