การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างทักษะ การมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จของเด็กปฐมวัย

Main Article Content

ธนัชชา สุวรรณพันธ์
จิตรา ชนะกุล
กิตติศักดิ์ เกตุนุติ
สุดาเรศ ศิริสิทธิ์ธนภาค
วัชรีย์ ร่วมคิด

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน สำหรับเด็กปฐมวัย โดยเน้นทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จของเด็กปฐมวัย 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จ ก่อนและหลังการจัดกิจกรรมเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานสำหรับเด็กปฐมวัย 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้ปกครองต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานสำหรับเด็กปฐมวัย ในการเสริมสร้างทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ เป็นเด็กปฐมวัยที่มีอายุระหว่าง 4-6 ปี โรงเรียนบ้านดอนแดง จำนวน 12 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ชุดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานสำหรับผู้ปกครอง จำนวน 6 ชุด และแบบสังเกตทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จของเด็กปฐมวัยจำนวน 4 ด้าน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที่ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลคือ สถิติ Wilcoxon sign test ผลการวิจัยพบว่า เด็กปฐมวัย ที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จ ของเด็กปฐมวัย ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานสำหรับเด็กเสริมสร้างทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จได้ 2) เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จของเด็กปฐมวัย สูงกว่าก่อนการจัดประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผู้ปกครองมีความพึงพอใจต่อชุดกิจกรรมในระดับดี ผลการวิจัยสะท้อนให้เห็นว่า การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน เป็นแนวทางที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาเด็กปฐมวัย โดยเฉพาะทักษะการมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จ ผ่านความร่วมมือระหว่างครูและผู้ปกครอง ซึ่งสามารถขยายผลไปสู่ การจัดการศึกษาในบริบทจริง ทั้งในระดับชั้นเรียนและภายในครอบครัวได้อย่างเหมาะสม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุวรรณพันธ์ ธ., ชนะกุล จ., เกตุนุติ ก., ศิริสิทธิ์ธนภาค ส., & ร่วมคิด ว. (2025). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างทักษะ การมุ่งเป้าหมายสู่ความสำเร็จของเด็กปฐมวัย. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 9(1), 163–177. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/281570
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จริยา ทรงนิพิฐกุล. (2562). บทบาทของผู้ปกครองกับการจัดการศึกษาปฐมวัยในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร. สืบค้น 27 ตุลาคม 2567 จาก http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/2417

ชัชวาลย์ ลิ้มรัชตะกุล และ พิมวิภา บุบผาสุข. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานบูรณาการกับการสอนในรูปแบบห้องเรียนกลับด้าน เพื่อพัฒนาทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัยในสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 16(4), 22–34.

ธันย์ สุภาแสน. (2563). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดกิจกรรมพัฒนาการเด็กปฐมวัย โรงเรียนอนุบาลเอกชน จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ธิดา พิทักษ์สินสุข. (2562). วิกฤตปฐมวัยกระทบอนาคต. วารสารการจัดการทางการศึกษาปฐมวัย. 1(1), 77–89.

นวลจันทร์ จุฑาภักดีกุล และคณะ. (2560). การพัฒนาและหาค่าเกณฑ์มาตรฐานเครื่องมือประเมินการคิดเชิงบริหารในเด็กปฐมวัย. นครปฐม: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล.

บัณฑิตา อินสมบัติ, อนงค์นารถ ยิ้มช้าง และ สุชานาฎ ไชยวรรณะ. (2564). ผู้ปกครองกับการประเมินทักษะสมองเพื่อชีวิตที่สำเร็จของเด็กปฐมวัย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 15(2), 29–38.

บุญชนก ธรรมวงศา. (2563). Self-regulation: มีเป้าหมาย กำกับตัวเอง หักห้ามใจ ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน. สืบค้น 17 พฤศจิกายน 2567 จาก https://thepotential.org/knowledge/self-regulation/

พระราชบัญญัติการศึกษาปฐมวัย พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. สืบค้น 16 พฤษภาคม 2567 จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th

พีชาณิกา เพชรสังข์. (2559). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างพฤติกรรมการเรียนโดยใช้ทฤษฎีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และทฤษฎีการตั้งเป้าหมายสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรรธนา นันตาเขียน. (2553). ผลของการให้ความรู้การทำกิจกรรมในครอบครัวสำหรับผู้ปกครองผ่านระบบอินเทอร์เน็ตเพื่อการพัฒนาจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุภาวดี หาญเมธี. (2561). คู่มือพัฒนาทักษะสมอง EF Executive Functions สำหรับครูปฐมวัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน).

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยพุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.

Duckworth, A. (2016). Grit: The power of passion and perseverance. N.D.: An Imprint of Simon & Schuster.

Epstein, J. P. (1995). School/family/community partnerships: Caring for the children. N.D.: Publisher.

Haynes, N. M., & Comer, J. P. (1993). The Yale school development program: Process, outcomes, and policy implications. Urban Education. 28(2), 166-199.

Lave, J., & Wenger, E. (1991). Situated learning: Legitimate peripheral participation. U.K: Cambridge University Press.

World Health Organization. (2020). Nurturing care for early childhood. World Health Organization. Retrieved 25 July 2024 from https://www.who.int/publications/i/item/ nurturingg-care-for-early-childhood