DEVELOPMENT OF INSIGHT KNOWLEDGE TEACHING IN BUDDHISM

Main Article Content

Phramaha Vattana Pannateepo

Abstract

This article entitled to study the teaching of insight knowledge the Buddha's period and to study the teaching of insight knowledge the post-Buddha's period. This is a qualitative research done by studying academic documents. In the research, it was found that meditation has been in the Buddha era until now, divided into 3 periods as follows: Vipassana, according to the meaning of the Lord Buddha, means the insight and insight in the Khandha as Tilakkhana. There is Vipassana meaning which is mind and matter together without the ego. It called Yathabhutannadassana. The Holy One must keep carry on in order to gain insight which is a high level called "Niphitha” "Viraga" until they can get enlightenment. In post-Buddha period, meditation in the meaning of Sangitigajarn is compiled into a category of explanations by adding a description of the fourty Vipassana described by Sariputrathera in the PatthaputtanaMakka. After that, PhrabhuddhaKosajarn maked the order about Khandha and Visuddhi in Vipassanayana to clearly see the process and development based on Tilakkhana. He has created a standard for examining the practice of Vipassana in accordance with the attainment of Dharma by the Paccavekkhana for self-enlightment.

Article Details

Section
Academic Articles

References

แนบ มหานีรานนท์. (2553). การแนะแนวทางการปฏิบัติวิปัสสนาวิสุทธิ 7. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร : หจก ทิพยวิสุทธิ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 11 . กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2550). ศัพท์วิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร : เลี่ยงเชียง.
พระธรรมวโรดม (บุญมา คุณสมฺปนฺโน). (2550). อภิธัมมัตถวิภาวินีแปล, พิมพ์ครั้งที่ 1. กาญจนบุรี ; ม.ป.ท.
พระพุทธโฆสะ.(2549). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2545). วิธีฝึกสมาธิวิปัสสนา ฉบับสมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: สุนทรสาส์น.
พระมหาชัยศิลป์ พุทฺธวิริโย. (2552). “ศึกษาวิเคราะห์ปฏิจจสมุปบาทอันเป็นภูมิวิปัสสนา เฉพาะกรณีการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา 7 เดือน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาสี สยาดอ (โสภณมหาเถระ). (2540). วิปัสสนากรรมฐานในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.