Practice of Meditation in Pre-Buddha's period
Main Article Content
Abstract
This article entitled to study the practice of meditation in pre-Buddha's period. This is a qualitative research done by studying academic documents. In the research, it was found that In Buddhist Texts (Aggaññasutta), there was a record on the first period when humans started to be ordained for doing meditation in forest until they gained meditative absorption and lived their life by asking for alms. Monks and priests who did Samantha meditation in Pre-Buddha's time including ascetics, hermits or jatilas who held Buddhist doctrine (teaching on Karmic Law) and preferred settling their hermitages in distant forest. These persons doing meditation depended on three types of meditation as emotion in doing Samantha meditation including: (1) Kasina; (2) Brahma-Vihāra ; (3) Rupa-Arupa meditation. Person with proper habits would be able to achieve the highest Dharma including eight Samāpatti and five Abhinñāña, for example, Arala Tapasa and Udaka Tapasa. If these persons passed away while their Samapatti meditative absorption was not disappeared, they would be born in Brahma World. However, if these persons turned to comply with the Buddha’s practices, they would be able to become the Arhanta (Buddhist Worthy One). It was noticeable that fair amount of these persons who did meditation in Pre-Buddha's time turned to listen to the Buddha’s teaching and become monks, for example, Nalaka Thera, Pancavaggiva Thera, etc.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
ธนิต อยู่โพธิ์. (2518). เสนาสนะปัจจัยสำคัญในการปฏิบัติธรรมและอาศรม. กรุงเทพมหานคร: ห.จ.ก.ศิวพร.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2529). พระโพธิสัตว์ในนิกายเถรวาท. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). ตอบ ดร.มาร์ติน: พุทธวินัยถึงภิกษุณี. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : บริษัท สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2540). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ. (2540). ปรมัตถโชติกะ มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ทิพยวิสุทธิ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560).อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ลาล มณี โชศรี. (2536). พราหมณ์ พุทธ ฮินดู. แปลโดย กรุณา กุศลาศัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แม่คำฝาง.