The Development of a Community-Based Health Promotion Model for the Elderly towards Enhancing Well-Being through Local Lifestyles
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research are to 1) investigate health problems and needs among the elderly, 2) examine the current situation of elderly health promotion within the community, 3) develop a community-based health promotion model for the elderly, and 4) evaluate the developed model. The study population includes elderly individuals in San Pa Tong District, with a sample size of 392 selected using Taro Yamane's sampling method. Research tools consist of a questionnaire, the Basic Geriatric Screening (BGS) tool, the AIC process, and a community-based health promotion model assessment form. The findings indicate that a community-based health promotion model for the elderly should emphasize coordination between elderly individuals, their families, local organizations, and external agencies. The model aligns with the Six Building Blocks Plus framework, which highlights six critical factors (Six Building Blocks) and an additional two factors (Plus), for a total of eight dimensions. These dimensions include: 1) health service delivery, 2) health workforce, 3) health information systems, 4) essential medicine access, 5) financing and budgeting, 6) leadership and governance per the Six Building Blocks framework, supplemented by 7) social support systems, and 8) environmental adaptability for the elderly. The evaluation of the community-based health promotion model found that the highest ratings by assessors were for model suitability to the community context (mean score 4.20), clarity and ease of understanding (mean score 4.23), and clarity and effectiveness of the monitoring and evaluation system (mean score 4.31).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. 2565. รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: บริษััทอมรินทร์ คอร์เปอเรชั่ันส์ จำกัด (มหาชน).
คณัสนันท์ สงภักดิ์, นฤมล สินสุพรรณ, วีณา อิศรางกูร ณ อยุธยา. 2562. “การพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุโดยชุมชนมีส่วนร่วม บ้านไชยสอ ตำบลไชยสอ อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น”. มนุษยสังคมสาร (มสส.) ปีที่ 17 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม) 2562.
ดวงเนตร ธรรมกุล, เรณู ขวัญยืน, อรนุช ชูศรี และณัฐรพี ใจงาม. 2566. “การประเมินความต้องการจำเป็นในการอบรมหลักสูตรผู้ดูแล ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้ดูแล” วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ปีที่ 15 ฉบับที่ 1 มกราคม – เมษายน 2566 (หน้า 219-233)
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. 2560. สถานการณ์ ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ศิราณี ศรีหาภาค, โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และคณิศร เต็งรัง. 2556. ผลกระทบและภาระการดูแล ผู้สูงอายระยะยาวภายใต้วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบนวิจัยระบบสาธารณสุข.
สุรินธร กลัมพากร. 2554. “การประยุกต์ใช้แนวคิดและทฤษฎีในการสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชน”ใน การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชน: การประยุกต์แนวคิดและทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
World Health Organization. 2024. Ageing and health in the South-East Asia Region. แหล่งที่มา https://www.who.int/southeastasia/health-topics/ageing.