The Development of an Integrated Buddhist Education Model at Vijjaram Institute
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to develop a Buddhist-integrated education model for the Institute of Vicharam Learning Center through mixed-methods research, comprising three phases: 1) Study of educational models in Buddhism. 2) Investigation of the current state of the Institute of Vicharam Learning Center. 3) Development and evaluation of the Buddhist-integrated education model. The sample group consisted of 120 teachers, parents, students, and volunteer doctors of the Dhamma Way. There were 20 focus groups and 30 in-depth interviews. The research instruments were questionnaires, interview forms, and evaluation forms. The statistics used were percentages, means, standard deviations, and content analysis. The research results found that 1) Tri-sikkha is the core of education in Buddhism. Practicing morality with right view with a firm mind until wisdom arises is an important tool in human development in eliminating defilements, lust, anger and delusion. 2) The current education situation of the Wichcharam Institute Learning Center is flexible, emphasizes morality and integrates through lifestyles to develop morality and self-reliance. 3) The integrated Buddhist education model has 5 components: 1) Principle: Focus on developing both academics and spirits according to the concept of "Outstanding morality is work, expertise". 2) Objective: Using the Tri-sikkha principle as the core. 3) Implementation: (1) Practicing morality, concentration and wisdom with right view. (2) Practicing self-reliance. (3) Creating a good environment such as home, temple and school. (4) Integrating Buddhism. 4) Evaluating knowledge and practice. 5) Conditions for success: Internal factors: parents, teachers and students with morality and right view. External factors: support from foundations, organizations and the government. This model helps develop learners holistically. Both physical, moral, mental and intellectual aspects promote self-reliance, public-mindedness and social responsibility. The results of the study show that students have developed and changed in all aspects. They can adjust their behavior and thinking for the better. They can rely on themselves in terms of health, mind, economy and society and have public-mindedness.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
เดช ยะมงคล. (2563). “การบูรณาการหลักพุทธธรรมสู่การเรียนรู้เกษตรอินทรีย์ของโรงเรียนนวมินทราชูทิศ พายัพ” .วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปทิตตา จารุวรรณชัย. (2561). แรงจูงใจในการทำงานของจิตอาสาในองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร กรณีศึกษา:ศูนย์เรียนรู้พึ่งตนตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง สวนป่านาบุญ อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร.วารสารวิชาการวิชชาราม,1(1): 35-43.
ปรียศรี พรหมจินดา. (2560) “โรงงานการศึกษา”. วิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต สาขาวิชาทัศนศิลปศึกษา แผน ก แบบ ก 2. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พุทธทาสภิกขุ. (2536). การศึกษาหมาหางด้วน ทางออกที่สามของโลกแห่งยุคปัจจุบัน. กรุงเทพมหานคร: สำนักหนังสือธรรมบูชา.
ภาวิณีย์ เจริญยิ่ง. (2564, 18 กุมภาพันธ์). 86 ปี สมณะโพธิรักษ์ ตั้งเป้าหมายอายุยืนยาว 151 ปี ส่องการเมือง ไทย-อเมริกา. มติชนสุดสัปดาห์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิชัย เจียมวิจิตรกุล. (2557). “รูปแบบการพัฒนาศีลธรรมให้กับเยาวชน ด้วยวิธีการสัมมาอริยมรรคมีองค์8 ตามแนวทางภูผาฟ้าน้ำ เครือแหของชาวอโศก”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต แขนงวิชาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย สาขาวิชาศึกษาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมณะโพธิ์รักษ์. (2566). คู่มือปฏิบัติธรรมคั้นออกมาจากศีล. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ทอโรงพิมพ์เดือนตุลา จำกัด.
สมณะบินบน ถิรจิตโต. (2566, 21 พฤศจิกายน). ที่ปรึกษาการศึกษาบุญนิยม. (นางเอมอร แซ่ลิ้ม, ผู้สัมภาษณ์)
สุมน อมรวิวัฒน์ และคณะ. (2541). ปรีชาญาณสยาม:บทวิเคราะห์ด้านการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอมอร แซ่ลิ้ม (2567). การบริโภคเนื้อสัตว์กับรูปแบบการรักษาโรคมะเร็งด้วยหลักปฏิบัติทางพระพุทธศาสนา. วารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์, 7(1): 262.
Phramongkoldhammavithan, et al. (2019). “To Study on the threefold training for Human Resource Development”. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 12(1): 898.