A Comparative analysis of the concept of the Mind Only of Yogācāra and Idealism of George Berkeley
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In this paper, an attempt was purposely made to provide the answer to the question that ‘Are there any similarities and differences between the concept of the Mind only of Yogãcãra and Idealism of George Berkeley?’ and if there are similarities, then what are those points? And if there are differences, then what are those points? In this paper, it argues that both are found, the points of similarity are that Yogãcãra and Berkeley share the view that there is no independent existence of materiality, if there is no mind perceiving it, then there is no materiality, both of them attempt to explain the relationship between mind and the external object and they also ask the question that whether or not the perceived object really exists. In the points of difference, on the one hand, Yogãcãra holds that mind can exist as the stream of changing consciousness depending upon Kamma through eight kinds of consciousness. According to Yogãcãra’s view, such mind always changes and can be developed leading to enlightenment, on the other hand, Berkeley believes that mind exists as the perceiver and the existence of the world depends on the perception of the mind. From this claim, the external world does not exist without the perception of the mind. God becomes the perceiver of everything and thereby sustaining the world accordingly.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
กีรติ บุญเจือ. (2529). ชุดพื้นฐานปรัชญา : แก่นปรัชญากรีก. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนา.
พุทธทาสภิกขุ. (2556). คู่มือมนุษย์. กรุงเทพฯ : ธรรมสภา.
พระมหาวิโรจน์ วิโรจโน (ผาทา).(2545). การศึกษาเปรียบเทียบความคิดเรื่องภวังคจิตในพุทธปรัชญาเถรวาทกับอาลยวิญญาณพุทธปรัชญาโยคาจาร. วิทยานิพนธพุทธศาสตร ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร (พรรณนา). (2552). จิตตมาตรของนิกายโยคาจาร: การศึกษาเชิงวิเคราะห์บนฐานแนวคิดเรื่องจิตในพระพุทธศาสนายุคต้น. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชวิสุทธิกวี.(2533). จิตวิทยาในพระอภิธรรม.กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิธาน สุชีวคุปต์. (2529). อภิปรัชญา (Metaphysics). กรุงเทพมหานคร: มหาลัยรามคำแหง.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2541). อาลยวิชญานในพุทธปรัชญานิกายโยคาจาร. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Ashok Kumar Chatterjee. (1975). The Yogācāra Idealism.Delhi : Motilal Banarsidass.
Gorgias. translated by B. Jowelt. (1953). The Dialogues of Plato. Oxford University Press.
Berkeley.G. (1980). Ideas, Mind, and Berkeley. American Philosophical Quarterly. 17(3):1.
Berkeley. G. (1984). The Arguments of the Philosophers. Edited by TedHonderich, Reprinted and first published as a paper.
Berkeley.G. (2015). The Principles of Human Knowledge. ReservedJonathan Bennett Copyright
Galloway, Brain. (1980). A Yogācāra Analysis of the Mind, Based on the Vijñāna Section of Vasubandhu’s Pancaskandaprakarana with Gunaprabhā’s Conmentary. The Journal of the International Association of Buddhist Studies. 3(2):7-20.
R. M. Dancy. (2004). Plato’s introduction of forms. Cambridge university press.
Thomas, E. W. (1994). Mind Only: A Philosophical and Doctrinal Analysis of the Vijnanava. Delhi: Shri Jainendra Press, IX.
