มโนทัศน์เรื่องภพกับตัวตนในพระพุทธศาสนามหายาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามโนทัศน์เรื่องภพกับตัวตนในพระพุทธศาสนามหายาน ด้วยการศึกษาจากเอกสาร และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า ภพกับตัวตนในพระพุทธศาสนามหายานถูกอธิบายใน 2 ลักษณะประกอบด้วย 1. การอธิบายทางคัมภีร์ผ่านคำสอนหรือพุทธพจน์สื่อถึงภพกับตัวตนนั้นเป็นไปในลักษณะทางจริยศาสตร์ที่มุ่งเน้นการปฏิบัติต่อกันที่โยงกับความดีและความชั่ว หากทำดีก็จะมีตัวตนและภพที่ดี หากทำชั่วก็จะมีผลชั่วตามมา 2. การอธิบายผ่านคำสอนยุคหลัง เป็นการอธิบายถึงความมีอยู่และตัวตนในแบบที่ต้องการยืนยันว่าเป็นจริงหรือเป็นมายา โดยความเป็นจริงนั้นตรงตามความหมายของการปฏิเสธภพกับตัวตนตามหลักความจริงสุงสุด อีกแง่หนึ่งคือการอธิบายภพและตัวตนที่เป็นความจำเป็นต้องอธิบายให้เข้าใจความหมายจะเกี่ยวข้องกับข้อมูลที่อยู่เหนือความเข้าใจของมนุษย์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เกวลี เชราทิพย์ และกนกพร นุ่มทอง. (2564). ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาสยปูรวปณิธานสูตร. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การแปลคัมภีร์พุทธศาสตร์ไทย-จีน มูลนิธิพุทธรังษี.
คณะโพธินันทประทีป. (2566). พระสัทธรรมปุณฑริกสูตรพร้อมพระสูตรบริวาร ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ชะเอม แก้วคล้าย และจำลอง สารพัดนึก. (2553). สุขาวดีวยูหสูตร. กรุงเทพมหานคร: โครงการตำราและวิชาการมหายาน คณะสงฆ์จีนนิกายแห่งประเทศไทย ชมรมมหายาน และคณะศิษยานุศิษย์.
พระพรหมบัณฑิต. (2561). พระไตรปิฎกฉบับสากลวิถีธรรมจากพุทธปัญญา. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอานนท์ อานนฺโท. (2564). วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การแปลคัมภีร์พุทธศาสตร์ไทย-จีน มูลนิธิพุทธรังษี.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). อรรถกถาพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัชระ งามจิตรเจริญ. (2551). “แนวความคิดเรื่องอันตรภพในพุทธศาสนาเถรวาท”. วารสารศิลปะศาสตร์, 8(1), 28-29.
สันตินา ปีเตอร์ เดลลา. (2561). ต้นไม้แห่งโพธิ: คำสอนพื้นฐานแห่งพระพุทธศาสนา มหายาน วัชรยาน และอภิธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). นนทบุรี: ภาพพิมพ์.
เสถียร โพธินันทะ.(2543). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สุมาลี มหณรงค์ชัย.(2548). พระนาคารชุนะกับคำสอนว่าด้วยทางสายกลาง. กรุงเทพมหานคร : ศยาม.
อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสต์. (2539). พระพุทธศาสนามหายาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
Kenny, A. (2004). A New History of Western Philosophy: Volume 1: Ancient Philosophy. New York: Oxford University Press.
Martin, M. (1990). Atheism: A Philosophical Justification. Philadelphia, PA: Temple University Press.
