ขันติกับการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาทและมหายาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีแนวทางวิจัยเชิงคุณภาพ โดยอาศัยข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย คัมภีร์มหายานคัมภีร์มหายาน และงานวิชาการที่เกี่ยวข้อง เพื่อศึกษาความหมาย คุณลักษณะ ประเภท คุณค่า บทบาทและความสัมพันธ์ของขันติกับการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาทและมหายาน ผลวิจัยพบว่า ขันติและกษานติเป็นความอดทนพิเศษแบบอริยะ ไม่ใช่แบบสามัญ (โดยขันติมีความหมายลึกซึ้งกว่ากษานติ) เป็นของผู้มีสัมมาทิฏฐิและศีลตามพระพุทธธรรมวินัย ในเถรวาท ขันติแบ่งเป็นอธิวาสนขันติ (คุ้มครองศีล) และตีติกขาขันติ (ประหารกิเลส) อธิวาสนขันติที่ผ่านธรรมส่วนสุดรอบ 4 ประการ จะพัฒนาเป็นตีติกขาขันติได้ ขันติแบบอริยะเป็นส่วนของมรรค (ปฏิสัมภิทามรรค) และเชื่อมบารมีกับมรรค ผลของอธิวาสนขันติส่งถึงสวรรค์และพรหม ขณะที่ผลของตีติกขาขันตินำสู่บรรลุอริยมรรคผล อธิวาสนขันติช่วยรักษาวินัยเคร่งครัด ส่งเสริมอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา เพื่อบรรลุธรรม ขันติของพระโพธิสัตว์ในเถรวาทและมหายานคืออธิวาสนขันติ การเลือกเป็นอริยสาวก ปัจเจกพุทธเจ้า หรือสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเสรีภาพตามทิฏฐิ เจตนา ปรารถนา ตั้งใจ และสังขาร ขันติแบบอริยะในวินัยที่เคร่งครัด เช่นคตปัจจาคตวัตร สามารถนำสู่บรรลุเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า โดยเชื่อมบุญเก่าที่เคยทำมา หรือส่งผลบรรลุอรหัตผลในสวรรค์ หรือเป็นขิปปาบุคคลบรรลุเบื้องหน้าพระพุทธเจ้า ขันติที่เข้มแข็งกลายเป็นขันติบารมี ขันติและวิริยะเป็นเครื่องมือจำเป็นในการบำเพ็ญบารมีของโพธิสัตว์ทั้งสองนิกาย ในมหายาน ขันติมี 3 ขั้น โฆษนุคากษานติ อนุโลมิกีกษานติ อนุตปัตติกธรรมกษานติสอดคล้องกับปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธในเถรวาท ช่วยให้โพธิสัตว์เข้าสู่และเลื่อนโพธิสัตวภูมิ ขันติแบบอริยะเป็นคุณธรรมสากล นำสู่บรรลุธรรมสูงสุด เมื่อถูกนำไปใช้ แม้เป้าหมายต่าง (โพธิญาณ vs วิปัสสนาญาณ) แต่ใช้ขันติเป็นฐานก้าวข้ามอุปสรรค ขันติแบบอริยะแปรทุกข์เป็นปัญญา เป็นฐานดำรงสติเมื่อถูกทดสอบ สอนให้ยอมรับความจริง ไม่หนีความจริงแม้เผชิญทุกข์ นำสู่การเห็นสัทธรรมแท้จริง ช่วยให้เข้าใจทุกข์ ไม่ใช่แค่ทน แต่เปิดใจผ่านโยนิโสมนสิการ เห็นทุกข์เป็นธรรมดาโลก ช่วยจิตเติบโต ขันติแบบอริยะไม่มีในศาสนาอื่น เพราะมุ่งบรรลุธรรมหรือตรัสรู้ และเป็นเครื่องมือบูรณาการสรรพสิ่ง เพื่อผลลัพธ์ดีเลิศ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
นัฏฐ์กานต์ ขัตติโยทัยวงศ์. (2568). การตีความเรื่องขันติที่ส่งผลต่อพฤติกรรมทางสังคม. วารสาร มจรปรัชญาปริทรรศน์ ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน).
พระนาคารชุน. (2566). คัมภีร์สัทธรรมปุณฑริกสูตร ฉบับแปลจากต้นฉบับจีนเป็นไทยโดยพระโสภณวชิราภรณ์ (ไสว โชติโก) และคณะ ฯ แปลจากต้นฉบับจีน. พระสัทธรรมปุณฑริกสูตึพร้อมพระสูตรบริวาร ฉบับสมบูรณ์ ของพระมหาปิฎกไทโซหรือต้าเจิ้งจั้ง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระติปิฏกาจารย์กุมารชีวะ. (2564). วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร. แปลโดย พระมหาอานนท์ อานนฺโท. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธรังษี.
พระพรหมบัณฑิตและคณะ. (2561). พรหมพระไตรปิฎกฉบับสากล: วิถีธรรมจากพุทธปัญญา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพุทธโฆสเถระ. (2560) คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). พิมพ์ครั้งที่ 10กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธนาเพรส จำกัด
พระมหาวิชาญ กำเหนิดกลับ. (2549). การศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์โพธิจรรยาวตาร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาสันสกฤตศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระมหาพุทธรักษ์ ปราบนอก. (2549). การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์มหายานสูตรลังการ. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิตสาขาสันสกฤตศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒ. (2551). มงคลชีวิต ฉบับทางก้าวหน้า. กรุงเทพมหานคร: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
พระราชปริยัติกวี (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ). (2560). คัมภีร์มหายานลังกาวตารสูตร. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระสมศักดิ์ กิตฺติธมฺโมและสุธี แก้วเขียว. (2021). ศึกษาหลักธรรมและการบรรลุธรรมของพระผัคคุณะ. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม - สิงหาคม 2564).
ภัทรพล น้ำใจสุข. (2560). แนวคิดและรูปแบบการปฏิบัติเพื่อความเป็นโสดาบันในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร ปีที่ 5 ฉบับที่ 3 (กันยายน-ธันวาคม 2560).
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ละอองดาว นนทะสร. (2561). การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันตรศาสตร์. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาสันสกฤตศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เสถียร โพธินันทะ. (2506). วิมลเกียรตินิทเทสสูตร. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
แสง มนวิทูร. (2512). คัมภีร์ลลิตวิสตร: พระพุทธประวัติฝ่ายมหายาน. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
Agrawal, Mansi. (2021). Patience and Forgiveness: The Meaning of Kṣānti (Pali: Khanti) in the Mahābhārata and the Pali Canon. PhD diss., Yale University.
Gyatso, Tenzin. (2005). Essence of The Heart Sutra: The Dalai Lama’s Heart of Wisdom Teachings. Massachusetts: Wisdom Publications.
Wakefield, Alex. (2021). Freedom From Hatred: The Role of Khanti in Complementing the Work of International Humanitarian Law (IHL)”. Contemporary Buddhism: An Interdisciplinary Journal. 22(1-2): 281-298.
Prebish, Charles S. (2002). Buddhist Monastic Discipline: The Sanskrit Prātimokşa Sutras of the Mahāsāmghikas and Mūlasarvāstivādins. (2nd ed.). Delhi: Motilal Banarsidass Publishers.
Harvey, Peter. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics. New York: Cambridge University Press.
Keown, Damien. (2003). Buddhism: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press.
Sasaki, Genjun H. (1958). Khanti, Kanti, Ksanti. Journal of Indian and Buddhist Studies. 7(1), 354-359.
Suzuki, Daisetz. (1978). Trans. The Lankavatara Sutra: A Mahayana Text. Boulder: Prajna Press.