A Model of Administration based on Threefold Training to Promote the Quality of Students in Buddhist Oriented Schools
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to study 1) to study the variables of Administration based on threefold training to promote the quality of students in Buddhist oriented schools, 2) to create a model of Administration based on threefold training to promote the quality of students in Buddhist oriented schools, and 3) to evaluate and affirm the model of Administration based on threefold training to promote the quality of students in Buddhist oriented schools. This research is mixed-methods research. The sample group used in the research was 377 Buddhist schools under the Office of the Basic Education Commission. The data were collected by 1,131 school administrators, academic supervisors, and teachers responsible for the Buddhist Schools project. The instruments used to collect data were questionnaires, structured interviews, feedback recording forms, and evaluation forms. The statistics used in data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation. The statistics for classifying variables was exploratory factor analysis (EFA) using ready-made statistical computer programs. The research results were found as follows 1. The variables of Administration based on threefold training to promote the quality of students in Buddhist oriented schools consist of 63 variables. 2. The model of Administration based on threefold training to promote the quality of students in Buddhist oriented schools from exploratory factor analysis (EFA) has 4 main components; 1) School operations, 2) Administrators' conduct, 3) School activities, and 4) Student quality. 3. The evaluation and confirmation of the model from experts in its were at 100 % verification of acceptable range of accuracy, suitability, possibility, and practicality.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
นพพล โพธิ์เงิน. (2560). การบริหารการศึกษาตามหลักไตรสิกขากับทฤษฎีเชิงระบบ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ, 15(1), หน้า 138.
นิรุตต์ ฟักทอง. (2563). “การศึกษาปัญหาการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสิงห์บุร”. วารสารการบริหารการศึกษาและนวัตกรรมการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 2(1), หน้า 25.
พระครูปลัดเอนก ปุณฺณวุฑฺโฒ. (2561). รูปแบบการบริหารตามหลักไตรสิกขาของผูบริหารโรงเรียนสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 5. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสิริพัฒนนิเทศ. (2562). กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการตามหลักไตรสิกขาในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา กลุ่มที่ 10. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(1), หน้า 181-193.
พระมหาศุภวัฒน์ ชุติมนฺโต. (2562). รูปแบบการบริหารโรงเรียนวิถีพุทธ จังหวัดสงขลา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(6), หน้า 3200-3201.
พระมหาหัสดี ปฺญาวชิโร. (2561). การบริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา ตามหลักไตรสิกขาสังกัดสํานักงานพระพุทธศาสนาแหงชาติ จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอภิชิต อธิจิตฺโต (2561). การบริหารงานวิชาการตามหลักไตรสิกขาของผู้บริหารสถานศึกษาอำเภอเมืองร้อยเอ็ด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ดเขต 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พีรวัส อินทวี. (2561). แนวทางการบริหารสถานศึกษาตามหลักไตรสิกขาของโรงเรียนวิถีพุทธสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุรินทร์ เขต 1 และ 3. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2562). คู่มือการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. พระนครศรีอยุธยา : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนชัย เอี่ยมพิทักษ์พร. (2565). รูปแบบการบริหารงานโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดโรงเรียนวิถีพุทธพระราชทาน. ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). รายงานการศึกษาไทย พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิก.
สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา. (2566, 15 มีนาคม). ข้อมูลโรงเรียนวิถีพุทธ. สืบค้นข้อมูลเมื่อ 15 มีนาคม 2566 จาก https://www.buddhaschool.xyz/web3/main.php?url=schoollst&year=2563&kw=&province=&asstype=3&page=5
สิริกุล อนุรักษ์ธนากร. (2563). รูปแบบการบริหารการศึกษาของผู้บริหารโรงเรียนวิถีพุทธ สังกัดสำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหากกุฎราชวิทยาลัย.
Bamkin, S. (2015). Moral Education at Japanese elementary school. London: Winston Churchill Memorial Trust (WCMT). report-documents .
Brennan Niamh. (2011). Applying Principles of Good Governance in a School Boardcontext. Ed.D. Dissertation. University College Dublin, 2011.
Hideki Maruyama. (2013). Moral Education in Japan. Retrieved March 1, 2019, From https://www.nier.go.jp/English/educationjapan/pdf/201303MED.pdf
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), pp. 607-610.
Schwamberger, B., and Curtner-Smith, M. (2018). Moral Development in Sport Education: A Case Study of a Teaching-Oriented Preservice Teacher. The Physical Educator. Vol 75.
