การศึกษาวิเคราะห์การุณยฆาตเชิงรับด้วยแนวคิดเคารพเอกสิทธิ์ ในหลักชีวจริยธรรมทางการแพทย์และหลักโพธิจิต
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการุณยฆาตเชิงรับด้วยแนวคิดเคารพเอกสิทธิ์ในหลักชีวจริยธรรมทางการแพทย์ 2) เพื่อศึกษาแนวคิดเคารพเอกสิทธิ์ในหลักโพธิจิต และ 3) เพื่อวิเคราะห์การุณยฆาตเชิงรับด้วยแนวคิดเคารพเอกสิทธิ์ในหลักชีวจริยธรรมทางการแพทย์และหลักโพธิจิต งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงเอกสาร
ผลการวิจัยพบว่า หลักปฏิบัติต่อผู้ป่วยเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเข้าถึงสุขภาวะ ตามหลักชีวจริยธรรมทางการแพทย์ ผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพพึงเคารพการตัดสินใจยุติการยื้อชีวิตของผู้ป่วย เพราะความตายอย่างสงบเป็นเรื่องของสุขภาวะอันเกิดจากเหตุผลและตัดสินใจเลือกของผู้ป่วย แต่ผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ไม่พิจารณาสุขภาวะนั้นอย่างเหมาะสม เพราะเหตุผลและตัดสินใจเลือกของผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพไม่ครอบคลุมสุขภาวะดังนั้น ความไว้ใจสำคัญต่อการเข้าถึงสุขภาวะจึงเกิดปัญหา ผู้ปฏิบัติวิชาชีพทางการแพทย์ควรปฏิบัติต่อผู้ป่วยตามความยินยอมของผู้ป่วย จึงจะกล่าวได้ว่าผู้ป่วยไม่ได้ถูกแทรกแซงโดยอาศัยจริยธรรมทางการแพทย์อันเนื่องมาจากการตัดสินใจโดยคำนึงถึงประโยชน์และหลักว่าด้วยการไม่ทำอันตรายให้แก่ผู้ป่วย ถ้ามองจากมุมมองนี้ การเลือกเอาประโยชน์และการไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วยนั้นไม่ได้มีฐานมาจากเจตนาอย่างเดียว แต่อาจจะมาจากหลายปัจจัยดังที่พระพุทธศาสนามหายานอธิบายไว้ ในมุมมองของเซ็น มีข้อเสนอว่า หลักปฏิบัติต่อมนุษย์เพื่อช่วยให้มนุษย์เข้าถึงพุทธภาวะนั้น ผู้ให้ความช่วยเหลือพึงเคารพการตัดสินใจเลือกกระทำของมนุษย์ในสังคม เพราะพุทธภาวะเป็นภาวะหลอมความมีตัวตนรวมเป็นหนึ่งเดียวกับพระพุทธเจ้า อันเกิดจากความเห็นแจ้งธรรมชาติในชีวิตประจำวันของมนุษย์
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
จนเจน เจนหัตถกิจ. (2538). บันทึกของท่านรินไซ. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์. (2553). ประเทศจีนกับพระพุทธศาสนา (ฝ่ายมหายาน). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
ประพจน์ อัศววิรุฬหการ. (2557). โพธิสัตวจรรยา: มรรคาเพื่อมหาชน. กรุงเทพมหานคร: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระมหายุทธนา นรเชฏโฐ. (2553). สภาวะของพระพุทธเจ้าหลังการปรินิพพาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ไพโรจน์ อยู่มณเฑียร. (2556). ท่านเหว่ยหลาง. กรุงเทพมหานคร : แปลนพริ้นติ้ง.
เริงฤดี ปธานวนิช. (2550). องค์ประกอบของทุรเวชปฏิบัติ. วารสารกฎหมายและสาธารณสุข 3(2)
วิฑูรย์ อึ้งประพันธ์. (2548). จากจรรยาแพทย์มาถึงยุคชีวจริยศาสตร์.กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
สมเด็จพระญานสังวร. (2553). ปัญญาในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สมภาร พรมทา. (2550). พระพุทธศาสนานิกายเซนการศึกษาเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สันต์ หัตถีรัตน์. (2542). สิทธิที่จะอยู่หรือตาย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
สิวลี ศิริไล. (2552). ปัญหาปรัชญาในการแพทย์. กรุงเทพมหานคร : คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2550). พุทธศาสนามหายาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยาม.
สุวรรณา สถานอานันท์. (2534). ภูมิปัญญาวิชาเซ็น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยาม.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2534). มนุษย์ทัศน์ในปรัชญาตะวันออก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสถียร โพธินันทะ. (2518). ปรัชญามหายาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บรรณาคาร.
เสถียร โพธินันทะ. (2543). วิมลเกียรตินิทเทสสูตร. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชราชวิทยาลัย.
Beauchamp and Walters.LeRoy. (2003). Contemporary in Bioethics. New York: Wadworth-Thomson Learning.
Beauchamp T.L and Childress. James F. (1994). Principles of Biomedical Ethics. New York: Oxford University Press.
Chen Chi. Chang. (1959). The Practice of Zen. New York: Harper and Brother.
Florida. Robert E. (1998). The Lotus Sutra and Health Care Ethics: in Journal of Buddhist Ethics.
Jame Rachels. (2001). Active and Passive Euthanasia. in Bioethics An Anthology.
John Harris. Helga Kuhse(Edited). (2001). The Survival Lotterry in Bioethics An Anthology. Massachusett : Blackwell.
Ray Moynihan et al. (2002). Selling sickness: the pharmaceutical industry and disease mongering BMJ.
Robert Baum (ed.) R.B. Schiffer. (1976). The Concept of Death. in Ethical Arguments for Analysis 2ed. New York: Holt Rinehart and Winston.
Wanna Beck AT. et al. (1978). Cognitive Therapy of depression. New York: Guild Press.
Wesley D Smith. (1994). Hippocrates Volum VII. Massachuseth: Harvard University Press.
WHO. (2001). Basic cocument. 43rd Edition. Geneva: World Health Organization.