การศึกษาจริยธรรมทางธุรกิจการขายออนไลน์ของชาวพุทธกับชาวมุสลิม : กรณีศึกษาตำบลบางโฉลง จังหวัดสมุทรปราการ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดการขายออนไลน์ในสถานการณ์ปัจจุบัน 2) เพื่อศึกษาจริยธรรมทางธุรกิจการขายออนไลน์ในพุทธศาสนาเถรวาทกับศาสนาอิสลาม 3) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบจริยธรรมทางธุรกิจการขายออนไลน์ของชาวพุทธกับชาวมุสลิม : กรณีศึกษาตำบลบางโฉลง จังหวัดสมุทรปราการ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพศึกษาเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึก ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิดการขายออนไลน์ในสถานการณ์ปัจจุบัน คือ การนำเอาระบบอินเตอร์เน็ตมาเป็นสื่อกลางในการรวบรวมสินค้าของผู้ซื้อและผู้ขายไว้ในแพลตฟอร์ม เพื่ออำนวยความสะดวกในการติดต่อซื้อขาย เป็นการตอบสนองความต้องการของผู้ซื้ออย่างรวดเร็ว และยังสามารถเปรียบเทียบราคาและการบริการจากร้านค้าต่าง ๆ ได้เพื่อเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจซื้อ 2) การศึกษาจริยธรรมทางธุรกิจการขายออนไลน์ในพุทธศาสนาเถรวาทกับศาสนาอิสลาม พบว่า การประกอบธุรกิจในทางพุทธศาสนาเถรวาทเน้นไปที่หลักแห่งสัมมาอาชีพ ซึ่งสัมมาอาชีวะ หรือการเลี้ยงชีพที่ถูกต้องนั้น คือ การทำงานที่ปราศจากการเบียดเบียนผู้อื่น และเป็นการฝึกความประพฤติของผู้ทำงานให้ยึดถือความดีงามเป็นหลัก ทางศาสนาอิสลามการประกอบธุรกิจเน้นที่ ความซื่อสัตย์ เพราะเป็นตัวแปรสำคัญสู่ความสำเร็จในทุก ๆ เรื่อง โดยเฉพาะการทำธุรกิจเป็นการสร้างความน่าเชื่อถือให้แก่ผู้ซื้อ 3) การศึกษาเปรียบเทียบจริยธรรมทางธุรกิจการขายออนไลน์ของชาวพุทธกับชาวมุสลิม : กรณีศึกษาตำบลบางโฉลง จังหวัดสมุทรปราการ พบว่า มีความสอดคล้องกันในด้านความซื่อสัตย์ เพราะความซื่อสัตย์เป็นการสร้างความน่าเชื่อถือให้ตนเอง ด้านความแตกต่าง คือ การขายสินค้าของชาวมุสลิมมีการกำหนดคุณสมบัติการซื้อขายอย่างชัดเจน คือ 1) สินค้าชัดเจน ระบุรายละเอียดของสินค้าอย่างครบถ้วน 2) ราคาสินค้าชัดเจน 3) การเสนอขายและการสนองรับ 4) เป็นกรรมสิทธิ์ ครอบครอง มีอำนาจในสินค้า
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
จินตนา บุญบงการ. (2558). จริยธรรมทางธุรกิจ. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิพล แสงศรี. (2560). “ธุรกิจและการลงทุนกับมุสลิมในอาเซียน”. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 11(2), หน้า 75.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร : โรงพิพม์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมาคมนักเรียนเก่าอาหรับ ประเทศไทย. (มปป.). พระมหาคัมภีร์อัลกุรอาน. ไม่ปรากฏสถานที่พิมพ์: ไม่ปรากฏสำนักพิมพ์.
พัฒน์นรี ฉัตรพิสุทธิ์. (2560). “พุทธจริยธรรมสำหรับผู้ประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์”. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม. 2(1), หน้า 86-96.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มูฮัมมัด อัชรอฟ อัลอาซีม อาบาดีย์ม. (อศ1415). เอานิลมะบูด ซาเราะฮสุนันอาบีดาวูดม. พิมพ์ครั้งที่ 2. เบรุต: ดารุล กุตุบ อิลมิยะฮ.
ศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2552). “จริยธรรมทางธุรกิจกับบรรษัทภิบาล”. วารสารบริหารธุรกิจ. 32(123), หน้า 1.
หรรษมน เพ็งหมาน. (2559). “จริยธรรมทางธุรกิจเพื่อความยั่งยืนของธุรกิจค้าปลีก”. Veridian E-Journal, Silpakorn Universit ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 9(1), หน้า 815-828.