การบูชาพระสีวลีของชาวพุทธในสังคมไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้มีวัตถประสงค์เพื่อศึกษาการบูชาพระสีวลีของชาวพุทธในสังคมไทย พบว่า พระสิวลีเป็นพระสงฆ์ที่บรรลุอรหันต์ในสมัยพุทธกาล เป็นภิกษุผู้เลิศด้วยลาภ จากการศึกษาค้นคว้าพระเถระเป็นผู้ที่ไม่ได้มีจิตยึดติดหรือขวนขวายหาลาภสักการะมาเพื่อตน แต่ด้วยบุญญาธิการท่านเป็นผู้นำลาภมาสู่ผู้ที่นับถือและศรัทธาซึ่งต้องสร้างสมบุญกุศลปฏิบัติตนให้อยู่ในศีลในธรรมมาจากชาติปางก่อน แต่สังคมไทยรู้จักพระสีวลีเถระในฐานะแห่งความโชคดีและโชคลาภ มีการสร้างรูปเคารพ โดยฐานความเชื่อที่ว่าท่านสามารถดลบันดาลลาภสักการะให้แก่ผู้นับถือบูชา จะเห็นได้ว่าพระสีวลีมีความสำคัญทั้งด้านบุญและด้านวิบากกรรม ชาวพุทธในสังคมไทยจึงศรัทธาแต่เรื่องผลบุญในทางลาภด้านเดียว
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
จำเนียร ทรงฤกษ์. (2542). ชีวประวัติพุทธสาวก ประวัติพระอัจฉริยะมหาเถระเมื่อครั้งพุทธกาล เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
ธนากิต. (2549). เอตทัคคะผู้เป็นเลิศด้านต่างๆ ในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาศาส์น.
ธมฺมวฑฺโฒ ภิกฺขุ. (2547). อานุภาพความเพียร. กรุงเทพมหานคร: วัดโสมนัสวิหาร คณะ 6.
ธมฺมวฑฺโฒ ภิกฺขุ. (2540). มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ประเวศ วะสี. (2541). สวนโมกข์ ธรรมกาย สันติอโศก. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
พระครูกัลยาณสิทธิวัฒน์ (สมาน กลฺยาณธมฺโม/พรมอยู่). (2552). เอตทัคคะในพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2564). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 35. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวิฑูรย์ สิทฺธิเมธี (บังสันเทียะ). (2556). วิเคราะห์อุดมการณ์ของพระสีวลีเถระตามแนวพุทธปรัชญาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เพ็ญสุภา สุขคตะ.(2562). “พรพระสีวลี แม้นได้ลาภอย่าหมายโลภ ปริศนาโบราณ”. ใน มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 12 - 18 เมษายน 2562 .สืบต้นเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2566, จาก https://www.matichonweekly.com/ column/article_187341.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. (2534). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถาแปล ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
เดลินิวส์ออนไลน์. (2565). สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2565. จาก https://www.dailynews.co.th/news/1763039.