เกณฑ์ตัดสินความสุขทางศีลธรรมของพุทธทาสภิกขุเกณฑ์ตัดสินความสุขทางศีลธรรมของพุทธทาสภิกขุ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่อง “เกณฑ์ตัดสินความสุขทางศีลธรรมของพุทธทาสภิกขุ” มีวัตถุประสงค์ 3 ข้อคือ 1. ศึกษาเกณฑ์ตัดสินความสุขในพุทธปรัชญาเถรวาท 2. ศึกษาความสุขตามแนวคิดของพุทธทาสภิกขุ 3. วิเคราะห์เกณฑ์ตัดสินความสุขทางศีลธรรมของพุทธทาสภิกขุ งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพใช้การศึกษาเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า 1. พุทธปรัชญาเถรวาทใช้แนวคิดเรื่องประโยชน์เป็นเกณฑ์ตัดสินความสุขประกอบด้วยประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น และประโยชน์ทั้งสอง 2. ความสุขในแนวคิดของพุทธทาสภิกขุแบ่งออกเป็นความสุขเชิงสังคมและความสุขเชิงปัจเจก 3. เกณฑ์ตัดสินความสุขทางศีลธรรมของพุทธทาสภิกขุเรียกว่าอุดมคติ ซึ่งเป็นศีลธรรมแบบไม่ยึดติดหรือคาดหวังต่อสิ่งตอบแทน ด้วยเหตุนี้พุทธทาสภิกขุจึงมีความเห็นแย้งกับความคิดของพุทธปรัชญาเถรวาท ในเรื่องของการกระทำต่อความคาดหวัง แต่ไม่ได้เห็นแย้งต่อการส่งผลของการกระทำ แสดงให้เห็นว่าการเป็นคนดีมีศีลธรรมนั้นไม่จำเป็นต้องอาศัยความคาดหวังหรือยึดติดกับประโยชน์และความสุขที่จะได้รับจากผู้อื่น แต่การทำดีนั้นจะต้องมาจากจิตใจอันบริสุทธิ์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เกษฎา ผาทอง. (2562). ประโยชน์นิยมแนวคิดสู่ปรากฏการณ์ทางการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เดือนกระจ่าง.
ขวัญจิต มหากิตติคุณ และคณะ. (2559). “ความสุขของนักเรียนวัยรุ่น”. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 36(1), 88-104.
จิตนภา ฉิมจินดา. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสุขในชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชน จังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาลัยคริสเตียน.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชำระ-เพิ่มเติม ช่วงที่ 1). (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2555). ความสำคัญของพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สหธรรมิก.
มนต์ ทองชัช. (2553). ศาสนาสำคัญของโลกปัจจุบัน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
สมภาร พรมทา. (2554). มนุษย์กับศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยาม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวิเชียร สุธีโร. (2562). ความสุขในทัศนะของพระพุทธศาสนา. วารสารพุทธมัคค์ ศูนวิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกตาราม, 4(1), 63-79.
พุทธทาสภิกขุ. (2534). ความสุขสามระดับ. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พุทธทาสภิกขุ. (2541). ความสุขแท้เมื่อสิ้นสุดแห่งความสุข. กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
พุทธทาสภิกขุ. (2557). อุดมคติแก้ปัญหาได้ทุกชนิด. กรุงเทพมหานคร: ไทยควอลิตี้บุ๊ค.
ปราบดา หยุ่น และรติพร ชัยปิยะพร. (2556). ประวัติศาสตร์ปรัชญาฉบับกะทัดรัด. กรุงเทพมหานคร: ร้านหนังสือไต้ฝุ่น.