เส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี 2. เพื่อสังเคราะห์ข้อมูลการศึกษาเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี 3. เพื่อนำเสนอผลการศึกษาเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ วิธีการดำเนินการวิจัยใช้การสำรวจ การสัมภาษณ์ สัมมนากลุ่มย่อย และกิจกรรมเสวนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ จากผู้ให้ข้อมูลที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดกาญจนบุรี จังหวัดนครปฐม และจังหวัดราชบุรี ผลการวิจัยพบว่า ; 1) เส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี มีร่องรอยตามชุมชนที่ตั้งอยู่บนเส้นทางการค้าโลกระหว่างจีนกับอินเดีย โดยมีแม่น้ำแม่กลอง ลำน้ำทวน แม่น้ำจรเข้สามพัน ลำน้ำท่าว้า แม่น้ำท่าจีน เป็นเส้นทางหลักในการติดต่อค้าขาย และเผยแผ่พระพุทธศาสนากับชาวพื้นเมือง ซึ่งประเทศไทยเพิ่งจะมาศึกษา ร่องรอยอารยธรรมทวารวดีได้ราว 140 ปี 2) ชุมชนบ้านดอนตาเพชร ถือเป็นแหล่งบ่มเพราะทางประวัติศาสตร์ แล้วส่งต่อไปยังเมืองโบราณอู่ทอง เป็นพัฒนาการที่มีตัวตนของอารยธรรมทวารวดี และการแพร่เข้ามาของ ภาษา ศิลปวัฒนธรรม พร้อมกับพระพุทธศาสนา การค้าขายที่เชื่อมโยงเครือข่ายการแลกเปลี่ยนสินค้า โดยมีเมืองคูบัวเป็นเมืองท่าสำคัญ มีการขนส่งผ่านแม่น้ำ เช่น แม่น้ำแม่กลอง ลำน้ำทวน ลำน้ำท่าว้า แม่น้ำท่าจีน 3) หลักฐานของการเคลื่อนตัวของพระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี สามารถนำเสนอเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี แบ่งได้เป็น ยุคก่อนทวารวดีตอนต้น ยุคทวารวดีตอนต้น ยุคทวารวดีตอนกลาง และยุคทวารวดีตอนปลาย ตามแบบจำลองเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอารยธรรมทวารวดี และเผยแพร่สู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2510). ตำนานพระพุทธเจดีย์. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: ศิวพร.
ทักษิณ อินทโยธา. (2534). ใครคือเจ้าถิ่นลุ่มน้ำเจ้าพระยาและด้ามขวานทองเมื่อ 2,000-3,000 ปี ก่อน. กรุงเทพมหานคร : ด่านสุทธาการพิมพ์.
ธนิก เลิศชาญฤทธิ์. (2554). การจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์กรมหาชน).
ธิดา สาระยา. (2532). (ศรี) ทวารวดี : ประวัติศาสตร์ยุคต้นของสยามประเทศ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.
บัญชา พงษ์พานิช และคณะ. (2559). จากอินเดียถึงไทย : รอยทางพระพุทธศาสนาแรกๆ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ผาสุข อินทราวุธ. (2542). ทวารวดี : การศึกษาเชิงวิเคราะห์จากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์อักษรสมัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). จาริกบุญ–จารึกธรรม. กรุงเทพมหานคร : สหธรรมิก.
วิฑูรย์ ตั้งเจริญ. (2552). วิสัยทัศน์ศิลปวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิยะดา ทองมิตร. (2563). คูบัว ...เมืองท่าแห่งลุ่มน้ำแม่กลอง. วารสาร เมืองโบราณ, 46(3), หน้า 16-26
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2562). ศิลปะทวารวดีวัฒนธรรมพุทธศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2549). ประวัติศาสตร์ โบราณคดี : เมืองอู่ทอง. กรุงเทพมหานคร : เมืองโบราณ.
สุจิตต์ วงศ์เทศ. (2548). คนไทยมาจากไหน. กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์มติชน.
เสถียร โพธินันทะ. (2515). ภูมิประวัติพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร : บรรณาคาร.