วิเคราะห์แนวทางการจัดตั้งศาลยุติธรรมแผนกคดีสงฆ์ สำหรับภิกษุที่ต้องหาคดีอาญา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินคดีอาญาของพระสงฆ์ 2. เพื่อศึกษากระบวนการจัดตั้งศาลยุติธรรมแผนกคดีสงฆ์ในประเทศไทย 3. เพื่อนำเสนอแนวทางในการจัดตั้งศาลยุติธรรมแผนกคดีสงฆ์ในประเทศไทย เก็บข้อมูลวิจัยโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก ข้อคำถามลักษณะกึ่งโครงสร้าง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง และจัดสนทนากลุ่มระดมความคิดเห็นผู้เชี่ยวชาญทั้งพระสงฆ์และประชาชนทั่วไป ผลการวิจัย พบว่าปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินคดีอาญาของพระภิกษุที่ต้องหาคดีอาญา ได้แก่การดำเนินการจับกุม การควบคุมตัว การฟองคดี การพิจารณาพิพากษาคดี การบังคับโทษ กระแสวิพากษ์วิจารณ์ของสังคมมีผลเสื่อมเสียต่อภาพลักษณ์ของพระพุทธศาสนา การควบคุมตัวพระภิกษุที่ต้องหาคดีอาญาและไม่ได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว ควรจัดสถานที่ให้อยู่เฉพาะเป็นมาตรการพิเศษ การควบคุมตัวต้องแยกจากฆราวาส ควรมีพระวินัยธรร่วมในการสอบสวน สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติและสำนักงานตำรวจแห่งชาติควรทบทวนการปล่อยตัวชั่วคราวระหว่างพิจารณา มีกระบวนการคืนสมณศักดิ์ มหาเถรสมาคมควรทบทวนเรื่องกระบวนการยุติธรรมของคณะสงฆ์ ส่วนกระบวนการจัดตั้งศาลยุติธรรมแผนกคดีสงฆ์ในประเทศไทยนั้นยังไม่ควรจัดตั้งเนื่องจากปริมาณคดีมีไม่มาก ไม่เกิดความคุ้มค่าเพียงพอ การจัดตั้งแผนกต้องประกอบด้วย 2 ส่วนสำคัญ คืองบประมาณและกำลังพล ควรจัดทำพระธรรมนูญสงฆ์เพียงฉบับเดียว มีแนวทางการทรงสมณเพศระหว่างพิจารณา คือมีพระวินัยธรร่วมในการสอบสวน ควรจัดสถานที่ควบคุมตัวเฉพาะพระภิกษุโดยแยกต่างหากจากฆราวาส
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เกษม ประพาน. (2559). การบังคับใช้พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ไทย พ.ศ. 2505 (แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2535) เกี่ยวเนื่อง กับกฎหมายฝ่ายบ้านเมือง. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครอง). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พจนวรพงษ์. (2550). คำอธิบายกฎหมายอาญา. กรุงเทพมหานคร: เจริญกิจ.
นัดดาภา ภังคานนท์. (2551). ความผิดอาญาของพระสงฆ์ตามกฎหมายเก่า. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูวินัยธรสุริยา สุริโย (คงคาไหว). (2564). “ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการสละสมณเพศเนื่องจากการกระทำความผิดอาญา”. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2), 145-160.
พระครูพิศิษฏ์บุญญากร (ทรัพย์ทวี ธมฺมเตโช). (2565). วิธีการควบคุมตัวพระภิกษุสงฆ์ผู้ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดทางอาญา. (สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2539). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระมหาตะวัน ตปคุโณ (พิมพ์ทอง). (2562). “ศึกษาแนวทางการใช้มาตรการทางกฎหมาย สำหรับพระภิกษุที่กระทำผิดพระวินัย”. (หลักสูตรปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหารมย์ แตงทรัพย์. (2555). “สิทธิของพระภิกษุทางกฎหมายอาญา”. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระมหาสัญญา ขนฺติธมโฺม (ตรีสวัสดิ์). (2560). “รูปแบบการปกครองสงฆไทยในอนาคต”. (ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สนิท ศรีสำแดง. (2543). “นิติกรสงฆ์” กฎหมายที่พระสงฆ์ควรทราบ ฉบับธรรมบรรณาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บริษัทคอมแพคท์พริ้นท์ จำกัด.