การมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์เมืองมรดกโลกหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์เมืองมรดกโลกหลวงพระบาง และ 2) นำเสนอแนวทางการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์เมืองมรดกโลก หลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 17 รูปหรือคน และการสนทนากลุ่มกับผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 12 รูปหรือคน ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัญหาการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์เมืองมรดกโลกหลวงพระบาง คือ (1) พระสงฆ์ขาดองค์ความรู้ในด้านบริหารจัดการเรื่องของโบราณสถาน โบราณวัตถุสถาน ทำให้เกิดทั้งการนุรักษ์และการทำลายด้วย จึงเป็นเหตุให้เกิดการมีส่วนร่วมน้อยลง (2) เครือข่ายความสัมพันธ์ของพระสงฆ์กับภาครัฐ ยังทำงานไม่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน (3) งบประมาณ ที่ยังไม่ได้เข้ามาสู่พระสงฆ์และการบริหารจัดการ เพราะไปอยู่ในส่วนอื่นแทน และ (4) ระบบการบริหารจัดการยังไม่เชื่อมโยงกัน และ 2) แนวทางการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์เมือมรดกโลก คือใช้หลัก PPC MODEL ได้แก่ (1) P การส่งเสริม (Promotion) 2) P จิตสำนึกสาธารณะ (Public Mind) และ (3) C การอนุรักษ์ (Conservation) โดยนำหลักพุทธธรรมมาประยุกต์ใช้ คือ หลักอปริหานิยธรรม เพื่อให้เกิดการปรึกษาหารือกัน ก่อให้เกิดการอนุรักษ์และสร้างกระบวนการเรียนรู้สืบไป
Article Details
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
ดารารัตน์ เมตตาริกานนท์. (2555). ประวัติศาสตร์ลาวหลายมิติ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ประภัสสร์ ชูวิเชียร. (2557). ศิลปะลาว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มติชนปากเกร็ด.
พระมหาเสถียร ถาวรธมฺโม (เกษาชาติ). (2557). การมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์โบราณสถานของพระสังฆาธิการในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2563). “ทุ่งไหหิน”. เข้าถึงได้จาก https://th.wikipedia.org/wiki/
สถาบันพัฒนาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยภาคเหนือ. (2560). “หมายเหตุอาเซียน บันทึกความเกี่ยวกับอาเซียน”. เข้าถึงได้จาก https://aseannotes. blogspot.com.
หลียา ฝันดีสวัสดิ์. (2558). การคุ้มครองมรดกโลกทางวัฒนธรรม: กรณีศึกษาเมืองมรดกโลกหลวงพระบาง สปป.ลาว. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม). บัณฑิตศึกษา: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.